‘That day, I suddenly realised that I was no longer driving conscious. And I was in a different dimension. The circuit for me was a tunnel, through which I was just going, going, going. And I realise I was well beyond my conscious understanding.’
—- Ayrton Senna

Veel racers ken ik niet maar de Braziliaan Ayrton Senna moet wel de beste ooit zijn. De documentaire ‘Senna’ vertelt zijn verhaal.

De ouders van Senna waren behoorlijk welvarend, dus toen ze begrepen dat hun zoon een carrière nastreefde als Formule 1 racer konden ze hem op weg helpen met zijn Go Kart training. Maar het waren zijn talent en vechtlust die hem verder hebben gebracht. Hij wist al heel jong wat hij wilde en lette extra goed op tijdens school, zodat hij thuis meer tijd zou hebben om te karten.

Een commentator: ‘There is only one word that describes Ayrton’s style, and that is ‘fast’. He would take a car beyond its design capabilities. He would brake later, fly into these corners where the car was just over the edge and somehow he would dance a dance with that car to where it stayed on the track.’

Er was maar één team geschikt voor een talent als Senna en dat was McLaren. Daar zaten Ron Dennis, de beste manager in Formule 1, en fransman Alain Prost ‘The Professor’, de beste coureur van dat moment. Hij was wereldkampioen geworden in de jaren voordat Senna bij het team kwam, 1985 en 1986. Het was een wat vreemde situatie bij McLaren, want ineens zaten de twee beste coureurs bij elkaar in het team; Prost in de gevestigde positie, en Senna als jonge hond die deze positie bedreigde.

Op 14 mei 1988 namen Senna en Prost beide deel aan de Grand Prix in Monte Carlo. Het is de dag waar het citaat in het begin van deze blog naar verwijst. Senna lag enorm voor op Prost en toen crashte hij en lag hij uit de race…..

Het zelfvertrouwen van Senna liep die dag een deuk op, maar hij herstelde snel en later in 1988 pakte hij de wereldtitel. De religieuze Senna zegt de aanwezigheid van god gevoeld te hebben toen hij eenmaal op kop lag en wist dat hij de titel ging pakken.

Het jaar daarop begon de relatie tussen Senna en Prost onder hoogspanning te staan met als dramatische conclusie de Grand Prix van Japan waar Senna vanwege een lullige overtreding uitgesloten werd van de resultaten na een bijna onmogelijke overwinning. Prost ging er met de wereldbeker vandoor en de relatie tussen de twee racers kwam ten einde.

Senna kreeg voor de gemaakte overtreding ook een boete van 100.000 dollar en een schorsing van een half jaar door de FIA. Dit was een enorme klap voor hem en hij gaf bijna zijn carrière op als Formule 1 coureur.

De rest van de documentaire volgt de racesport en de verdere loopbaan van Senna gedurende de jaren 90’, een tijd dat reclameborden van Marlboro en Camel het circuit nog domineerden. Het is een verhaal met vele hoogte- en dieptepunten. Senna wint nog vele kampioenschappen, waaronder een hele mooie overwinning in thuisland Brazilië. Maar er is ook een duistere keerzijde aan de sport; het overduidelijke gevaar van Formule 1, maar ook de soms vuile politiek die er achter schuilgaat.

Behalve een verhaal over talent, doorzettingsvermogen, vechtlust en competenties, gaat ‘Senna’ ook nadrukkelijk over deze politiek van de racesport, omdat die zo’n grote invloed heeft gehad op de carrière van Senna. Wie het einde niet kent, maar wel geïntrigeerd is door dit verhaal en Formule 1, ga ‘Senna’ kijken zonder er verder nog iets over te lezen. Het is een van de beste sportverhalen die er is.