VIDEO: Trailer Nicky & Mugs (1999)

Ik heb een nieuwe video op mijn YouTube-kanaal gezet: een trailer van één van mijn vroegste video’s. Nicky & Mugs is een nooit afgemaakte amateur gangster film. Voor deze trailer heb ik ook geput uit de wel afgemaakte korte video Half 6 waarin de personages Nicky en Mugs geïntroduceerd worden.

Het zes minuten durende Half 6 heb ik samen met mijn oude maat Max gemaakt op de videocursus Open Studio in Charme, Frankrijk. Het gaat over de twee jonge criminelen Mugs en Nicky (gespeeld door Max en ikzelf) die door de straten van een klein Frans dorpje zwalken. Mugs steelt een set jeu de boules ballen en de twee vrienden doen een potje in een steegje. Een Franse toerist vraagt de weg (logisch!) en de gangsters slaan hem finaal in elkaar.

In de volgende scène lopen ze door een bos. Nicky beledigt Mugs door te zeggen dat hij er als een wijf bijloopt. Mugs gooit hem voor straf van een heuvel af. Vervolgens komen ze bij een bar waar Mugs alleen een biertje voor zichzelf besteld. Nicky gooit woedend zijn brandende peuk in het biertje en de twee kemphanen beginnen te knokken. Als Mugs met een bloedneus op de grond ligt ziet hij dat het half zes is (“shit, half zes man!”) en de twee vrienden zetten het op een rennen.

Na een keiharde spint komen ze bij een huisje, bergen hun pistolen op en gaan naar binnen. Nu komt de punchline. Een vrouw die hun moeder blijkt te zijn vraagt of ze hun handen al hebben gewassen en begint ze te meppen als ze toegeven van niet. De harde criminelen blijken niets meer dan puberjongens te zijn.

Half 6 is duidelijk geïnspireerd door Scarface (mijn kapsel is hetzelfde als Tony Montana), GoodFellas (er zit een heuse freeze frame in!) en Reservoir Dogs (gangsters wandelend over straat met coole muziek). Helaas kan ik het niet online zetten, want er zit gelicenseerde muziek onder.

De bedoeling van het vervolg getiteld Nicky & Mugs was om er een échte gangster film van te maken met drugs, rip deals en liquidaties, maar omdat het mijn eerste zelfstandige videoproject was maakte ik een aantal grote beginnersfouten. Zo begon ik met filmen voordat ik een script geschreven had, zodat ik slechts een vaag idee had van waar het verhaal heen ging. Ook filmde ik op plekken, zoals de McDonalds (geïnspireerd door Pulp Fiction?), waar achtergrondmuziek opstond, zodat montage achteraf niet mogelijk bleek.

De trailer is dus eigenlijk een fake trailer (want er is geen film en die zal er ook niet komen), maar ik vond het fijn om nog iets met het – vaak best grappige – materiaal te doen. Kijk dus hier mijn regiedebuut, mijn eigen Mean Streets:

Bekijk hier: Trailer Nicky & Mugs (1999)

Schermer by Hipstamatic – De Video

Een project waar ik al jaren mee bezig ben nadert afronding. Het betreft een fotoboek met foto’s van de Schermer-polder, mijn woonplaats sinds eind 2008.

De foto’s zijn gemaakt met de speciale Hipstamatic camera, die ik al zo’n tien jaar in gebruik heb. Ik heb het boek nog niet afgemaakt omdat ik nog altijd de wens heb luchtfoto’s toe te voegen gemaakt vanuit een luchtballon. Yeah right, alsof dat ooit gaat gebeuren.

Om toch alvast iets te doen met het materiaal, heb ik nu een video geupload op mijn YouTube-kanaal met een stuk of 70 van de beste foto’s.

Bekijk de video hier:

Een doodgewone dag in Jaipur

22 jaar geleden maakte ik de eerste van mijn twee reizen naar Azië. Samen met een vriend reisde ik in een maand door Noord India en Nepal. Het jaar daarop ging ik naar Thailand. Dit is volgens kenners eigenlijk de verkeerde volgorde. Thailand is Azië Light, geschikt voor de beginneling, terwijl India – zeker in de steden – een drukke, chaotische en overweldigende ervaring is.

Ik maakte van beide reizen een video. Dit vier minuten durende fragment uit de India-film geeft mijn ervaring van deze reis goed weer. De zintuigen worden maximaal geprikkeld. Na twee weken in deze chaos was het in het Boeddhistische Nepal overigens weer erg relaxed bijkomen.

Zo ziet een doodgewone dag in een typische Indiase stad eruit. De wereldpopulatie was met 6,1 miljard een stuk lager toen, maar daar is in Jaipur niks van te merken: