Tagarchief: Sam Raimi

Dungeon Classics #4: The Quick and the Dead

Posted on by Jeppe Kleijngeld

FilmDungeon’s Chief Editor JK sorts through the Dungeon’s DVD-collection to look for old cult favorites….

The Quick and the Dead (1995, USA / Japan)

Director: Sam Raimi
Cast: Sharon Stone, Gene Hackman, Russell Crowe, Leonardo DiCaprio
Running Time: 107 mins.

One of the my favorite movies! It’s just so damn entertaining. The story is about a sexy, female gunslinger (Sharon Stone) riding into the town of redemption to take revenge on local boss Herod (Gene Hackman). To do this, she has to enter a fast-draw contest in which the odds of surviving are about 3,2 percent. Five reasons I LOVE this movie:
1. The direction by Sam Raimi is top of the line. Never did he deliver more style and razzle-dazzle.
2. The camerawork. Every shot and angle is a little masterpiece. The gunfights are all shot in incredibly inventive ways.
3. The main cast and supporting cast are terrific. The chemistry and tension between Stone, Hackman, Crowe and DiCaprio is magnetic. And the supporting actors, gunfighters mostly, are hard, no impossible to forget.
4. The beautiful score by Alan Silvestri.
5. Some of the duels are the greatest scenes I’ve ever seen. This movie is scandalously underrated.

My 10 Favorite Horror Movies Ever

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Checked and double checked. Darlings killed! This is it:

10. Bad Taste (1987)

Peter Jackson’s inventive low budget debut film is a delight in gory horror and awesome humor. It’s about aliens coming to New Zealand to set-up a supply chain in human flesh for their intergalactic fast food restaurants. What they didn’t count on was secret agent Derek (played by Jackson himself) and his team! Great to see that the visionary director behind The Lord of the Rings trilogy started his career with this hilarious B-movie.

Greatest Moment: The vomit scene: ‘ahhhh, l think the gruel is ready!!’

09. The Bride of Frankenstein (1935)

Back at the old days, they made great films too, you know. And the Universal Monster Movies are not to be ignored when you’re rating your all-time favorite horrors. The beautiful gothic scenery, spot-on art direction, excellent make-up effects, the universal themes, the humor (the monster smoking a cigar!)… The Bride of Frankenstein is the best in its genre and at least as impressive in the time it was made as its contemporary counterparts. Ehhh, which contemporary counterparts by the way?

Greatest moment: The monster and the hermit.

08. Army of Darkness (1992)

You want some more Evil Dead? Come get some! Ash is back with a chainsaw attached to his wrist and a boomstick on his back. This time around he’s kicking Evil’s ass in medieval times. Isn’t it groovy? Well, yes it is. Besides Raimi’s action-packed script and trademark camera tricks, fans can enjoy a brilliant turn from B-Movie star Bruce Campbell. With his masterful comic timing, loads of one-liners and his lady man skills, he makes Ash a truly lovable hero. Not to mention a horror icon. Hail to the King baby!

Greatest moment: The pit.

07. Scream (1996)

This postmodern take on the slasher genre is both an incredible homage and superb addition to the genre. The screenplay by Kevin Williamson is masterfully written and director Wes Craven finds exactly the right balance between suspense, teenage stupidity, humor and extreme violence. Followed by three decent sequels (and a tv-show), but this first one is the best by far.

Greatest Moment: The revelation who the killer is.

06. Predator (1987)

The first Predator is an unique movie that holds a very special place in my heart. The concept is fairly simple (mysterious alien hunts and kills soldiers and mercenaries in South American jungle), the execution is flawless. It features the greatest team of warriors ever assembled that faces off against the greatest alien ever created for cinema. It’s just awesome in every way.

Greatest moment: There are many great scenes featuring the predator, but Schwarzenegger’s team butchering an entire guerrilla army is so bad-ass that I have to pick that one.

5. Dead Ringers (1988)

Two bodies. Two minds. One Soul. Separation can be a terrifying thing.
No monsters or killers are needed to make a creepy film. The human psyche can be terrifying enough by itself. Jeremy Irons gives an Oscar worthy double performance as a pair of twins who become mentally intertwined together. Brilliant psychological horror by master of bodily transformation, David Cronenberg.

Greatest Moment: The superbly creepy credit sequence and the unsettling ending.

04. Psycho (1960)

Psycho is such an inspirational film that it spawned an entire genre of slasher / serial killer movies. With its groundbreaking narrative techniques and tension building it’s hard to deny the importance of Hitchcock’s masterpiece in cinema history. Janet Leigh is a joy to watch and so is Anthony Perkins in his lunatic performance.

Greatest moment: The shower scene off course, which is completely shocking to this day.

03. A Nightmare on Elm Street (1984)

The scariest horror movie of my childhood and frankly an almost traumatic experience. I recently saw it and even though the scare effect is weakened down somewhat, it is still a deeply chilling experience. Master of Horror Wes Craven takes all the terrible emotions the worst nightmares can cause and uses them to maximum effect.

Greatest moment: The protagonist Nancy has a number of terrifying dreams.

02. Evil Dead II (1987)

Groovy! Comedy and scares are effectively combined in this sequel to Raimi’s classic The Evil Dead*. Yes, it is a sequel, the beginning is just an altered summary of the first flick. Bruce Campbell makes Ash a true horror icon as he chops up his girlfriend and fight his own hand. Slapstick humor and rapid chainsaw action make this a true classic in the genre and Raimi’s best film. They don’t make ‘m like this anymore. Classic.

Greatest moment: In the cellar with sweet Henrietta. Complete madness.

01. Dawn of the Dead (1978)

This is it, my all-time favorite horror movie. What makes it so good? It is just a trip to become part of Romero’s apocalyptic zombie world for a couple of hours. When used properly as in Dawn of the Dead, zombies are really a marvelous invention. They can be sad, scary, or comical and at the same time serve as a metaphor for the consumerist society. The shopping mall as a zombie survivor stronghold works incredibly well. The movie features well written characters, appropriately disgusting special make-up effects by Tom Savini and great music. It is the most atmospheric horror film; very rich in ideas and horrific imagery. I love it.

Greatest moment: Going shopping off course!

*OMITTED:

The Evil Dead (1981)

In 1980 three friends went out to shoot a cheap horror movie that was destined to become a genre classic. The handsome one, Bruce Campbell, became the actor of the group. ‘He was the one that girls wanted to look at.’ Sam Raimi later became a top director in Hollywood (directing Spiderman). And finally, Rob Tapert became a successful producer. The Evil Dead is still a very effective horror flick to this day with many unforgettable moments, such as the tree rape scene and blood-soaked finale.

Greatest Moment: The gory climax in the cabin.

Ash vs Evil Dead 2 Kicks Evil’s Ass Literally

Posted on by Jeppe Kleijngeld

After the magnificent season 1 I thought it couldn’t get any better, but I was DEAD wrong. The sequel to the glorious return of director Sam Raimi and Bruce Campbell (B-movie star and author “If Chins Could Kill”) contains even more inventive humour, massive amounts of gore and ultra stylish visuals. Groovy!!

After the heroic, but self-serving Ash made the completely selfish deal with half-demon Ruby the Dark One – original author of Necronomicon aka Book of the Dead that has awoken evil on earth once AGAIN – he and his dear friends Kelly and Pablo have been enjoying life in Jacksonville. Ash no longer uses his chainsaw to dismember deadites, but to open new vats of beer and to impress hot girls (“What a pleasure for you to meet me”). But when evil shows up anyway, this is a dealbreaker. They gave peace a chance, now it’s time for war.

The trio head towards Ash’s hometown in Michigan, where Ash’s dad still lives, like his son a lady killer. Once there, they attempt to retrieve the necronomicon before Ruby’s evil spawn can use it to make earth a living hell. This is the start of a whole series of outrageous challenges. First Ash has to fight a possessed anus in a morgue (“There is only one asshole in this town, and that asshole is me!” BLEM!) Next is a battle against Ash’s beloved car and his resurrected sister Cheryl (awesome return of Ellen Sandweiss).

Finally, after escaping from a loony asylum and slaying many deadites, Ash and Kelly (Pablo is temporarily dead) return to the 1980’s, so they can obtain the book from the cabin before Ash will ever find it as young man. And guess who still lives in the fruit cellar of the old shack? That’s right:


Sweet Henrietta

Ash will need all of his superior wits and tools to get out of this one. But no need to worry. This is Ash we’re talking about after all, perhaps the greatest hero who ever lived. Season 2 does seem to be the end of the Evil Dead revival, but even if it is; this is one hell of a glorious return. Like the movies, this show is already a classic. So if you she-bitches are ready, then let’s go!

Reconstructie van IFFR 1999

Posted on by Jeppe Kleijngeld

(IFFR staat trouwens voor Internationaal Film Festival Rotterdam)

Bloggen is een goede manier om herinneringen te conserveren voordat ze langzaam verloren gaan. Mijn allereerste filmfestival. Logeren bij mijn broer die toen nog in Rotjeknor woonde. De avond daarvoor het festivaljournaal gezien gezien bij hem thuis om de tv (vet, de verfilming van Fear and Loathing in Las Vegas draait, helaas geen kaartjes). Daarna Scream op video gekeken met hem en mijn schoonzus en vervolgens tukken (stoned of nuchter? Ik weet niet meer. In die tijd waarschijnlijk het laatste).

DAG 1
Het is erg bijzonder zo’n filmfestival. Duizenden bezoekers die met festivalkrantjes door de stad banjeren van de ene venue naar de andere. Het is ook maf om ’s ochtends vroeg al in de bioscoop te zitten. Met mijn bruder bij Jezus is een Palestijn. Jawel een Nederlandse film en nog wel genomineerd voor een Tiger Award. Hans Teeuwen speelt de hoofdrol. Ik weet er niet veel meer van behalve dat er op een gegeven moment een ring met prikkeldraad door zijn eikel geslagen wordt (hij speelt een monnik die kuisheid heeft gezworen), maar dat de prikkeldraadring later weer verwijderd wordt zodat hij seks kan hebben met (Kim van Kooten?).

IFFR 1 - Jezus is een Palestijn

Mijn broer haakt vervolgens af (werken geloof ik) en ik ga naar Film Nr. 2. Rushmore, de tweede film van Wes Anderson over het campusleven van de merkwaardige Max Fisher. Met in een bijrol een heerlijk cynische Bill Murray (de bekende duikplank-scene staat nog in mijn geheugen gegrift).

Daarna was het tijd om wiet te scoren, maar de coffeeshop was nergens te bekennen. Na een half uur lukt het toch en ik rookte een dikke joint voordat ik weer de bioscoop in ging. De anderhalf uur daarna keek ik knijter stoned naar woestijnbeelden met een geluidsband van een oude Fidel Castro speech op de achtergrond in Utopia. Dit soort vage, kunstzinnige projecten draaien ze ook veel op festivals. Je moet er van houden. In tegenstelling tot de rest van de 15 bezoekers hield ik het bijna tot het einde vol.

Na het consumeren van de slechtste burger van Nederland bij de Charlie Chiu, ging ik naar Nr. 4: The Opposite of Seks. Het publiek moest heel hard lachen om de grappen, ik wat minder. Maar Christina Ricci was fantastisch in de hoofdrol.

IFFR 2 - The Opposite of Sex

Tussen de bedrijven door zag ik op monitoren beelden van een film die op het festival draait. Het zijn beelden van een prachtige vrouw met rood haar en de shots zijn bijna te mooi om waar te zijn. Het is Lola Rentt. Ik vloekte dat ik hier geen kaartje voor had, maar zo gaat het met een festival waar ruim 200 lange films draaien; zelfs met encyclopedische filmkennis lukt het nog niet de juiste keuzes te maken. Ik zag ook beelden van Festen die er zo mogelijk nog vetter uitzagen.

Na nog een bats en een diner stond op het avondprogramma The Acid House. De tweede verfilming van een boek van de Schotse meesterschrijver Irvine Welsh. Dit zijn drie surrealistische verhalen. Vermakelijk, maar in de verste verte geen Trainspotting. 

DAG 2
‘S ochtends had ik naar Henry Fool moeten gaan, maar belandde ik bij een gare Duitse film waarvan in de titel en inhoud vergeten ben. Tja, dat kan ook op een festival, de verkeerde zaal inlopen. Het is niet ondenkbaar dat ik alweer stoned was.

Another Day in Paradise – De tweede van de dag was een toppertje. James Woods en Melanie Griffith als trashy criminelen die een jong stel onder de hoede nemen. Van Larry Clark, regisseur van Kids.

IFFR 3 - Another Day in Paradise

Dat is een hele jonge Vincent Kartheiser (Pete Campbell in Mad Men)

De regisseur kondigde persoonlijk zijn film aan in de zaal. The Herd ging over een oude Noor die een kudde rendieren in een jarenlange reis naar zijn bestemming voerde. Dit was saaiiiiiiiiii. Ik bleef maar in slaap vallen. Ik vond het echt lullig voor de regisseur, maar ben op een gegeven moment de zaal uitgelopen.

Misschien wel de beste film was A Simple Plan, van één van mijn favoriete regisseurs Sam Raimi (The Evil Dead). Over drie mannen die een tas drugsgeld vinden en besluiten het te houden en vervolgens in een spiraal van ellende belanden.

Ik zou nog Touch of Evil (Restored Version) gaan kijken, maar de film was kapot of zoekgeraakt, dus dit feestje ging niet door. Dus zat het erop voor 1999.

Ik was me er toen niet van bewust, maar ook al ging ik er jaren later werken, de beleving van deze eerste keer zou ik nooit meer evenaren.