In deze TED-talk legt David Chalmers het probleem uit waar hij beroemd mee is geworden: the hard problem of consciousness. Hoe leidt de activiteit van miljoenen fysieke zenuwcellen in de hersenen tot subjectieve ervaringen? Waarom hebben we überhaupt ervaringen en zijn we geen zombies?

Voor een aantal neurowetenschappers bestaat er geen moeilijk probleem. Subjectieve ervaringen ontstaan vanzelf uit hersenactiviteiten (emergentie) en computersimulaties in de toekomst zullen dit aantonen. En dan zijn er filosofen als Daniel Dennett die het bestaan van bewustzijn volledig ontkennen en hier nog trots op lijken te zijn ook.

Chalmers vermoedt dat bewustzijn iets universeels is, zoals zwaartekracht, en dat de wetenschap het ook zo moet behandelen. Hiermee lijkt hij te neigen naar het idealisme, een filosofische stroming die zegt dat alles in bewustzijn plaatsvindt en niks erbuiten. Voor mij is dit de simpelste verklaring voor onze innerlijke wereld.

Sceptici zullen wellicht aanvoeren dat het belachelijk is te stellen dat de wereld verdwijnt wanneer je niet kijkt, maar de echte scepticus zou juist moeten denken: wat voor bewijs is er voor dat de wereld nog bestaat als we niet kijken? Accepteren dat juist het fantaseren van een externe wereld een onnodige aanname is (Ockhams scheermes) en dat wanneer die aanname verdwijnt, we opeens verklaringen hebben voor een heel scala aan moeilijk verklaarbare fenomenen, waaronder bewustzijn.