‘Hoe kan dit nou mis zijn gegaan, ik heb het toch tig keer uitgelegd?!?’

Bovenstaande quote zal je vast bekend in de oren klinken. In samenwerkingen – of die nu op het werk of elders plaatsvinden – gaan dingen verkeerd. Instructies worden niet opgevolgd of op de verkeerde wijze. Meestal krijgt de uitvoerder in zo’n geval de schuld. ‘Je hebt niet opgelet’, ‘ik kan ook niks aan anderen overlaten’, ‘heb je mijn mail niet gelezen?’, et cetera, et cetera.

Maar eigenlijk heeft de zender van de boodschap zelf gefaald. De boodschap is immers niet aangekomen.

De effectiviteit van communicatie is maar op één manier te meten, en dat is door te kijken naar de effecten van die communicatie. Wanneer iemand de instructie –kennelijk– niet heeft begrepen, want fouten heeft gemaakt, was de communicatie schijnbaar onvoldoende of onvoldoende duidelijk.

De belangrijkste regel voor effectieve communicatie is dan ook dat je als zender 100 procent verantwoordelijk bent voor het overbrengen van de boodschap. De ontvanger is voor 0 procent verantwoordelijk.

Veel mensen hebben de neiging in een gesprek de verantwoordelijkheid 50/50 te verdelen tussen zender en ontvanger, maar dit is niet effectief en helpt je niet om een betere communicator te worden.

Wat moet je wel doen? Kijk naar de effecten van je boodschappen, en wanneer die onvoldoende zijn (je doelen worden niet bereikt, taken worden door wel competente teamleden niet adequaat uitgevoerd) dan moet je je communicatie bijstellen en het nog eens proberen.

Wees niet bang om te falen en de verantwoordelijkheid voor een mislukking op je te nemen. Dat helpt je alleen maar om het de volgende keer beter te doen.