Een aforisme is een korte, bondige uitspraak, vaak niet meer dan een regel lang. Aforismen zijn vaak grappig, paradoxaal en/of absurd en bevatten vaak een boodschap van wijsheid.

Over de werken van Nassim Nicholas Taleb schreef ik eerder:
– Misleid door toeval
– De Zwarte Zwaan
– Antifragiel

Het Bed van Procrustes is een ander soort boek, namelijk een verzameling aforismen. Het thema is het Procrustesbed, vernoemd naar de wrede Griekse herbergier Procrustes die ledematen van zijn gasten afhakte of uitrekte zodat ze in zijn bed pasten. Wanneer wij stuiten op de grenzen van onze kennis creëren we vaak ook zulke Procrustesbedden door het leven en de wereld in heldere, handzame ideeën, reductionistische categorieën, specifieke vocabulaires en voorverpakte verhalen te persen, wat bij tijd en wijle gevaarlijke consequenties heeft (lees De Zwarte Zwaan).

1. In de wetenschap moet je de wereld begrijpen; in het zakenleven moet je anderen de wereld verkeerd doen begrijpen.

2. In de natuur herhalen we nooit dezelfde beweging; in gevangenschap (kantoor, fitnesscentrum, woon-werkverkeer, sport) is het leven slechts RSI; geen toeval.

3. Er is geen tussenfase tussen ijs en water, maar er is er wel een tussen leven en dood: loondienst.

4. De eerste die ‘maar’ zegt, verliest de discussie.

5. Bijna iedereen die betrapt wordt op een logische denkfout beschouwt die als een ‘verschil van inzicht’.

6. Boeken zijn het enige medium dat nog niet is gecorrumpeerd door het profane; bij al het andere dat je voor ogen krijgt, word je gemanipuleerd door reclame.

7. Het tegenovergestelde van succes is niet falen, maar namedropping.

8. Je kunt bepalen hoe oninteressant iemand is door hem te vragen wie hij interessant vindt.

9. Preoccupatie met effectiviteit is het voornaamste obstakel voor een poëtisch, nobel, elegant, robuust en heroïsch leven.

10. Neurobiologisch onderzoek om mensen te begrijpen is als inkt onderzoeken om literatuur te begrijpen.

Ze worden geboren en daarna in een doos gestopt; ze gaan naar huis om in een box te leven; ze studeren door hokjes af te vinken; ze gaan in een doos op wielen naar wat ‘wel’ werk heet, waar ze in een hokje zitten te werken; ze rijden in een doos naar de supermarkt om voedsel in een doos te kopen; ze rijden naar de fitness in een doos om in een hok te zitten; ze praten over ‘niet in hokjes denken’: en wanneer ze doodgaan, worden ze in een kist gestopt. Allemaal dozen, euclidische, geometrisch eenvormige dozen.