Tagarchief: Let It Be

10 New Beatles Insights Through Peter Jackson’s ‘Get Back’

Posted on by Jeppe Kleijngeld

‘It would be fair to say that today ‘Let It Be’ symbolizes the breaking-up of the Beatles. That’s the mythology, the truth is somewhat different. The real story of ‘Let It Be’ has been locked in the vaults of Apple Corps for the last 50 years.’

So says director Peter Jackson in the ‘Get Back’ book that accompanied his eight hour lasting documentary on Disney Plus.

Jackson’s film fills in a lot of missing puzzle pieces in the story of the world’s most discussed band. Not for nothing are basically all Beatles Wikipedia-pages re-edited with new information from the previously unseen footage. For me personally, the documentary was a real eye opener. It gave me the following new insights into the legendary group and my favorite musicians of all time. The order of the insights is completely arbitrary.

1. George spontaneously quit the band
After George leaves, which for me seemed to happen completely out of the blue, John considers replacing him with Eric Clapton who had just left Cream. Was he serious? Maybe. Of course they really wanted George back…

2. There was little conflict
Despite George leaving, there was little conflict. At least nothing dramatic. Of course they had frequent discussions and they were obviously uncertain about how they should proceed and evolve from that stage on, but major fights and arguments? There weren’t any.

3. Yoko is just a wallflower
A persistent rumor about this period of The Beatles was that John constantly bringing Yoko to the studio was a major source of tension within the group. This doesn’t appear to be the case. She is always there, but she hardly speaks. Just once in a while she plays some experimental music. Besides, the other guys bring their girlfriends along as well constantly, especially Paul, but it doesn’t distract from the creative process at all.

4. Many of the later songs were already being written here
During the ‘Get Back’ sessions, they played many early versions of songs that would later appear on ‘Abbey Road’ (their final album) and solo albums. These songs include: I want you (she’s so heavy), Polythene Pam, Teddy Boy, Her Majesty, Hot As Son, Isn’t It a Pity, Something, Octopus’ Garden, Jealous Guy, Sitting in the Backseat of my Car, Gimme Some Truth, She Came in Through My Bedroom Window, Another Day, All Things Must Pass, Oh Darling, Maxwell’s Silver Hammer, Every Day, Carry That Weight and Sun King.

5. Much of the creative process is just goofing around
By this time, their full time job was just coming to the studio and composing amazing music. They did so by fooling around much of the time. They know literally hundreds of songs and played them constantly. The documentary also shows the almost telepathic connection between Lennon and McCartney. And an observation by Jackson is that Lennon found a new partner in Yoko Ono and this is visibly painful for McCartney. But he accepts it and deals with it.

6. Jealous Guy had a different title and different lyrics first
Jealous Guy – one of Lennon’s great solo songs (B-side of Imagine) – was first called On the Road to Marrakesh. Apparently, John wrote this in India, then it was rejected for ‘The White Album’ and here he plays it during the sessions at Twickenham Studios.

7. Paul is a great manager as John takes a back seat
In the early days of The Beatles, John was sort of the bandleader. During the ‘Get Back’ sessions, it is Paul. He does so in an inspiring way. He wants to go for the best possible results and doesn’t get pushy or annoying. He is just trying to keep the band going and eventually, they get really going.

8. The album ‘Let It Be Naked’ is much better than the original
‘Let It Be’ was up until now my least favorite album by The Beatles. This changed when I heard the Naked-version which was released in 2003. This made me realize what a messed up job Phil Spector did with the material on the 1970 original version. And why did he exclude Don’t Let Me Down? A fucked up decision. The Naked-version is true to the original vision of the group to strip their music down. All of the twelve songs sound amazing. This is an album truly worthy of this brilliant band.

9. One After 909 is one of their early songs
I never appreciated this song much, but thanks to the documentary I started loving it and I now play it constantly. It is an early song which John wrote while he was just 15. Paul is very pleased with it as well. The lyrics are about nothing, but what does it matter? It just sounds really really good.

10. There were ideas for a different ‘The End’
During the film and in the many transcribed conversations in the books, the boys and original documentary maker, Michael Lindsay-Hogg, were constantly trying to come up with an idea for a live performance to conclude the ‘Get Back’ project. Of course this ends up being the famous rooftop concert – The Beatles last live gig ever – but there were many ideas before that. The best one was Paul’s. He proposed a live show with news men in between songs bringing the latest news. And at the end of the show, the final bulletin is… ‘The Beatles have broken up!’

The Beatles: ‘Get Back’ versus ‘Let It Be’

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Jawel, ik ben de gelukkige bezitter van het album ‘Get Back’ van ‘The Beatles’. ‘Boeit mij dat wat?’, zul je vast denken, maar een Beatles verzamelaar zal het wel begrijpen. Ook al vond ik het album altijd onvoorstelbaar slecht (voor ‘The Beatles’ dan), het is niet meer te krijgen op Amazon, en iets bezitten dat schaars is maakt dat je er toch waarde aan toekent.

Onlangs heb ik ook ‘Let It Be’ aangeschaft en daarmee heb ik bijna alle muziek van ‘The Beatles’ compleet, wat niet zo indrukwekkend lijkt, maar je kunt je vergissen in hoeveel ze gemaakt hebben. George Harrison schreef hun productiviteit toe aan Paul McCartney in de documentaire over zijn leven ‘Living in the Material World‘. ‘Zaten we lekker in het zonnetje en ging de telefoon. We wisten dat het Paul was. Hij wilde dat we weer aan het werk gingen.’

The Beatles 2

Een klein stukje geschiedenis. ‘Let It Be’ is het laatst uitgebrachte album van de groep. Het verscheen in 1970, een maand nadat de groep definitief uit elkaar was gegaan. De opnames waren echter gemaakt voor de opnames van hun legendarische album ‘Abbey Road’ en veel fans vinden dat dat dan ook hun laatste album moet zijn. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat ‘Abbey Road’ een onvoorstelbaar betere afsluiter zou zijn geweest dan ‘Let It Be’. Het verschil in kwaliteit is werkelijk enorm.

Op Amazon krijgt ‘Let It Be‘ veel vijf-ster kritieken en dat vind ik persoonlijk echt te veel eer voor wat zonder twijfel hun zwakste album is. Veel van de liedjes staan ook op ‘Get Back’ wat ik dus nooit wat vond. Ik weet nu waarom dat is. De titel ‘Get Back’ refereert aan het plan van de band om weer live te gaan toeren, iets dat ze op dat punt in 1969 (het jaar van de opnames) compleet verleerd waren. Het album – dat diende als soundtrack voor een film die ze toen aan het maken waren – zou vooral live opnames bevatten en geen dubbele lagen meer, zoals de briljante studioplaten die ze de jaren ervoor hadden afgeleverd.

Als groot fan van hun studioalbums, zoals ‘Rubber Soul’, ‘Revolver’ en ‘St. Peppers Lonely Hearts Club Band’ was ik verwend met de mooiste studio-opnames ooit gemaakt (nu nog steeds). Vanuit dat referentiepunt ‘Get Back’ luisteren is als slapen op een spijkermat als je gewend bent aan een hemelbed. Bij ‘Let It Be’ was mijn verwachtingspatroon compleet anders – ik verwachte het niet goed te vinden – en daardoor viel het album me erg mee.

Een meesterwerk is het niet, maar er staan wel pareltjes op. Drie om precies te zijn: ‘Two of Us’, ‘Let It Be’ en ‘The Long and Winding Road’. Bij het luisteren naar ‘Get Back’ waren deze drie toppers me ontgaan vanwege de slechte geluidskwaliteit. De andere songs lijken qua stijl vooral overblijfselen van ‘The White Album’ dat ze daarvoor opnamen. En er zitten best aardige tracks bij zoals ‘Dig a Pony’, ‘Across the Universe’ en natuurlijk ‘Get Back’.

Met een nieuwe blik, of liever een nieuw gehoor, ben ik vervolgens opnieuw naar het ‘Get Back’ album gaan luisteren en die ervaring is verbeterd. De gebrekkige geluidskwaliteit maakt het nog steeds lastig optimaal te genieten van de plaat, maar het is nu wel ‘iets’ terwijl het eerst niets was.

Wat zijn uiteindelijk de verschillende tussen ‘Get Back’ en ‘Let It Be’?
– De geluidskwaliteit van ‘Let It Be’ is een stukje beter, maar heeft nog wel dat ‘live performance’ gevoel dat ze nastreefden tijdens de ‘Get Back’ sessies. Verschillende tracks zijn ook live opnames van een concert.

– Op ‘Get Back’ (mijn bootleg versie tenminste) staan twee tracks die niet op ‘Let It Be’ staan: ‘Don’t Let Me Down’, een mooie compositie die zo van ‘Abbey Road’ afkomstig zou kunnen zijn, en ‘Teddy Boy’ dat nozem betekent in Liverpool, refererend aan ‘The Beatles’ in hun beginjaren, dat waren nozems.

– Op ‘Let It Be’ staan weer twee tracks die niet op ‘Get Back’ staan: ‘Across the Universe’ en ‘I Me Mine’ (de laatste Beatles song ooit opgenomen).

The Beatles 1

Dat is het wel. Natuurlijk zijn er ook verschillen in coverart. ‘Get Back’ is een visuele referentie aan hun eerste album ‘Please Please Me’. Op ‘Let It Be’ staan gewoon vier hoofden van de bandleden. Waarom ze daarvoor gekozen hebben weet ik niet; het is een lelijke cover. Misschien omdat de band toen al uit elkaar was en ze iets moesten doen waarvoor ze de band niet bij elkaar hoefden te brengen.

Vanwege de geluidskwaliteit zou ik toch kiezen voor ‘Let It Be’ als een keuze überhaupt nodig was. Moet je dit album hebben als Beatle Maniac? Ja, bij de drie eerder genoemde pareltjes vergeet je weer even dat de band hier op het punt stond uit elkaar te vallen, en wordt je herinnerd aan het geniale samenspel van deze vier muzikale genieën uit Liverpool.