TV Dungeon: Oz

(1997 – 2003, USA)

Creator: Tom Fontana
Cast: Ernie Hudson, Harold Perrineau, Lee Tergesen, J.K. Simmons, Dean Winters, Terry Kinney, Eamonn Walker, Kirk Acevedo

6 Seasons (56 Episodes)

Welcome to Oz! A high security federal prison, called Oswald State Correctional Facility (‘Oz’ in slang). This series is set entirely in a section of this nightmarish prison called Emerald City, run by its creator Tim McManus. Em City is an experiment, whereby various criminal gangs of different ethnicity (blacks, Latino’s, Italian wiseguys, white supremacists, etc) are put together to live in a simulated society. To say that this experiment doesn’t run too smoothly would be somewhat of an understatement.

Because like outside of the prison, the aim of every criminal group or individual is to gain in power. When stripped of almost everything, other means must be used to achieve this, such as rape or violence. This quest for power runs through Oz like a red line. But there are other matters that the inmates pursue, like love, success or even redemption.

The problem is jealousy. Humans of whom everything is taken away, tend to get disagreeable about other people’s achievements. So whenever they sense a shred of happiness around another inmate, they will take the cause away indefinitely. This doesn’t only apply to prisoners, but to the guards as well. Like the one guard who gets a pro-basketball contract. His ankles are slices, putting him out of the game for good.

Plainly put, once you get into Oz, you’re a dead man. Sometimes literally. If Oz teaches us one thing, it is that inside Emerald City, anybody can die at any given time. Even main characters! The ones that manage to survive have to deal with the harrowing psychological effects of prison life. If they ever get out, they are likely to return. Sometimes by their own doing, or by the doing of a fellow inmate who likes to keep them around.

Absolutely hopeless.

Oz, that was there even before TV-gamechanger The Sopranos, is the show that put pay channel Home Box Office (HBO) firmly on the map. It differentiates itself from typical network shows by allowing things to unfold naturally. That means shocking content at times: rapes, gruesome violence, male frontal nudity and homosexual relations are not filtered out for the audience. That gives the series a very raw feel to it. It may be unpleasant at times, it is also very addicting.

What starts out as a realistic show, becomes more fantastical in later seasons. It is stunning either way. While the main goal of Oz, seems to be making a political statement, it also manages to provide superbly entertaining drama. This is mainly due to the brilliantly realized characters, both inmates and staff, that know how to surprise the audience every time.

Some of those characters are present from the start like Beecher, Schillinger, O’Reilly, Alvarez, Adabisi and Kareem Said. Logically their personal stories and relationships are the most fascinating, but what Oz also does very well is keeping the in- and outflow of inmates up to a pleasant level. It is not really possible to explain some of the characters’ stories as it would do injustice to the writing, but believe the reviewer: it is fascinating.

Watching Oz is basically like observing a monkey cage. There is a brawl every few minutes and the smartest inmates (best schemers) live the longest. If you’re up for great drama with a message, Oz is your fix. Just don’t get too attached to any of the characters.

De toekomst van het universum…

…ziet er nogal donker uit schijnt het…

Dat zit zo: Voor de oerknal 13,7 miljard jaar geleden was er niks. Nou ja ‘niks’. Kan dat wel: niks? Het is in ieder geval niet voor te stellen. Ook een donker leeg universum is namelijk iets, en dat is dus schijnbaar de toekomst van het universum: Leegte. We hebben nu licht in het universum dankzij de vele sterren, waaronder onze eigen zon, maar dat licht kan helaas niet eeuwig blijven schijnen. Waarom niet?

Even terug naar die oerknal. Daarvoor was er wel iets, namelijk een ‘singulariteit’. Alle materie van het universum (een onvoorstelbaar grote hoeveelheid materie) samengeperst tot een oneindige compactheid. Toen kwam de oerknal die eigenlijk geen knal was, maar een snelle en continuerende expansie van het universum. De materie werd verspreid en vormde rond plekken waar veel zwaartekracht was sterren (wetenschappers zouden deze formulering waarschijnlijk afkeuren, maar laten we het simpel houden).

Toekomst Universum 2

Deze sterren waren in deze beginfase van het universum nog gigantisch groot. En grote sterren hebben een kortere bestaansduur dan kleinere sterren (circa 5 miljard jaar versus 10 miljard jaar). Niet dat kleinere sterren, zoals de zon, overigens zo klein zijn. De aarde past zo’n miljoen keer in de zon, dus dat is een aardige gasbol.

In ieder geval – bij de écht grote sterren (die dus nog een maatje groter zijn dan de zon) is het zo dat wanneer ze aan het einde van hun levensfase komen, ze exploderen. De materie van die ster wordt dan verder het universum ingeblazen, enzovoorts, enzovoorts. De beschikbare materie van het universum raakt zo steeds verder verspreid totdat sterren niet meer de massa kunnen krijgen die nodig is voor kernfusie. Er bestaan dan dus nog wel sterren, maar die zenden geen zichtbaar licht meer uit. Een donker universum dus…

Toen ik dit voor het eerst hoorde vond ik het zeer deprimerend. En ik ben niet de enige. Het was zelfs de motivatie voor de moord op één van mijn favoriete personages in de televisieserie ‘Oz’. Maar ik ben er anders over gaan denken. Want, alles in het universum verloopt circulair. Er zal dus weer een nieuwe singulariteit ontstaan, een nieuw universum geboren worden, en nieuwe vreemde wezens ontstaan zoals mensen. Misschien wordt ik ook weer opnieuw geboren in een nieuw 1980 bij mijn zelfde ouders in Heiloo. Het is allemaal mogelijk. De wetenschap kan alleen nog niet uitleggen hoe dit dan gaat gebeuren, maar dat is niet noodzakelijk. Het is gewoon zoals de natuur werkt. Dus:

Here comes the sun, do do do do.
Here comes the sun, and I say.
It’s all right.

De eindigheid van TV-series

Sommige doen het briljant. Anderen doen het een stuk minder goed. En weer anderen doen het helemaal niet omdat het netwerk voortijdig de stekker eruit trekt (zoals Deadwood). Eindigen is moeilijk. Idealiter eindigt een serie op briljante wijze nog voordat de piek helemaal voorbij is. De serie die dit het beste voor elkaar wist te krijgen is Six Feet Under. Na 5 seizoenen meeslepende drama en zwarte komedie wist maker Alan Ball het voor elkaar te krijgen het meest aangrijpende TV-einde aller tijden neer te zetten. Toepasselijk voor een serie met de tagline: Everything. Everyone. Everywhere. Ends.

Op het romantische vlak wist Sex and the City het ook heel aardig te doen. Jammer alleen, dat er nog twee van die berenslechte films op volgde. Mijn favoriete serie aller tijden, The Sopranos, eindigde heel controversieel. Het was zeker niet het meest bevredigende einde aller tijden, maar wel passend bij de serie. Bovendien praatte de fans er nog steeds over, dus maker David Chase heeft van zijn serie wel een monument gemaakt dat de eeuwigheid kan trotseren.

Nog niet afgelopen, maar een einde waar ik (zeer) hoge verwachtingen van heb is Breaking Bad. In een interview met de makers heb ik gelezen dat ze het einde al een hele lange tijd aan het plannen zijn. Dat klinkt goed. Bovendien is Breaking Bad nog altijd fantastisch. Het eerste deel van het laatste seizoen (5) was niet minder dan sensationeel. Eindigen op het hoogtepunt, dus. Zo hoort het. Nog wat voorbeelden van series die wel aardig geëindigd zijn: Oz, Buffy the Vampire Slayer en In Treatment.

Six Feet Under - Het perfecte einde

Six Feet Under – Het perfecte einde

Wie deden het minder goed? Ik vond het einde van The Wire niet heel sterk. Ik vond het laatste seizoen van The Wire sowieso een stuk minder krachtig dan de seizoenen die daarvoor kwamen. Maar ik heb het pas één keer gezien. Misschien dat ik er na een herkijk heel anders tegen aankijk.

De Amerikaanse versie van The Office vond ik ook niet zo sterk eindigen. Oké, Michael Scott en Holly kwamen weer samen, maar de manier waarop het allemaal ging was veel minder sprankelend dan hoe het in de Britse voorganger ging. Bovendien eindigde The Office niet eens, maar plakte ze er nog een seizoen met James Spader in de hoofdrol aan vast. Fout.

Dexter komt binnenkort ook aan zijn einde (misschien wel letterlijk), maar die serie hebben ze met 8 seizoenen veel te lang gerekt. De geloofwaardigheid is nu compleet overboord. Ze hadden moeten eindigen bij seizoen 6, dan hadden ze al hun ideeën in 5 en 6 moeten verwerken en waren die veel beter geweest dan nu. Anders dan bij Breaking Bad zijn mijn verwachtingen bij Dexter niet heel groot. Ik heb wel hoop als liefhebber van het eerste uur.

Is er een conclusie te trekken uit deze voorbeelden? Niet echt. Er is wel een algemene tip voor scriptschrijvers die ik kan meegeven. Het is een tip die Stephen Covey had voor ieder project waar je aan begint, namelijk: Begin altijd met het einde voor ogen.

Fantasieserie ‘Game of Thrones’: Seizoen 1 hakt er lekker in

Eindelijk gezien; het eerste seizoen van HBO’s fantasy epos ‘Game of Thrones’. Mijn verwachtingen waren hooggespannen. Ten eerste omdat ik fan ben van HBO die met series als ‘Oz’ en ‘The Sopranos’ het televisiemedium opnieuw heeft uitvonden. Daarnaast ben ik niet vies van fantasy en de boeken van George R.R. Martin – die ik zelf overigens niet gelezen heb – staan in hoog aanzien van kenners van het genre.

Zoals de titel doet vermoeden draait de serie om een machtstrijd, namelijk die om het koninkrijk Westeros. Er zijn vier families bij de strijd betrokken. Het viel niet mee alle namen te onthouden en verhoudingen te doorgronden, dus de stamboom die bij de DVD geleverd zat, kwam goed van pas. Het is een soort middeleeuwen in Westeros, waar zowel de zomers als winters jaren duren. Het zijn roerige tijden in het land en het geweld laait soms behoorlijk op, wat de liefhebbers waarschijnlijk wel kan bekoren (dat deed het mij wel in ieder geval).

De cast is prima. Alleen Sean Bean hadden ze wat mij betreft niet moeten kiezen omdat het ‘Lord of the Rings’ label te veel aan hem kleeft. ‘Game of Thrones’ had echt wat compleet nieuws moeten zijn. Een uitschieter in de cast is Peter Dinklage, die als charmante maar zelfdienende dwerg Tyrion Lannister zorgt voor de broodnodige humor in de serie. Aan mooie vrouwen is er geen gebrek met Lena Headey als kwaadaardige koningin Cersei Lannister en de jonge Emilia Clarke als drakenvrouw Daenerys Targaryen. De sets en aankleding zijn prachtig, maar – HBO of niet – het blijft wel een televisieproductie, wat zoveel wil zeggen als; wie veldslagen a la LOTR verwacht, die zitten er niet in.

Wat ik al schreef, mijn verwachtingen waren behoorlijk hoog, en bij zulke verwachtingen kan het bijna niet anders dan een beetje tegenvallen. En dat deed het ook. Een beetje. De spanning ontbreekt compleet in behoorlijk wat afleveringen en veel scènes rond de wacht van de grote muur zijn ronduit saai. Daar tegenover staat dat de schrijvers niet bang zijn belangrijke personages uit de weg te ruimen wat voor een paar verassingen zorgt. Het gehalte fantasy is ook aan de lage kant. Het geweldige begin, waarin een groep soldaten achter de grote muur stuit op een soort zombiewezens, is eigenlijk de enige keer dat er bovennatuurlijke gebeurtenissen plaatsvinden. Dat gehalte mag omhoog in seizoen 2.

Conclusie: Ondanks wat kleine minpuntjes, is dit een prachtig gemaakt en geacteerde serie die je doet verlangen naar meer.