In de Westerse samenleving is het hele bestaan van mensen gereduceerd tot doelloze materie. Wij zijn ons brein en meer niet. De documentaire ‘Power of the Heart’ laat een andere visie zien op mensen en de betekenis van onze levens. Een visie die goed aansluit op het veranderende wereldbeeld dat heel langzaam opkomt, maar nog lang niet de dominantie van de wetenschappelijke materialistische visie kan doorbreken. De documentaire betoogt dat helemaal niet alles uit het brein komt, maar dat er ook een diepe connectie bestaat tussen het hart en de geest.

Uit onderzoek van het Heart Math Instituut blijkt dat wanneer je mensen een random diashow van neutrale en stockerende plaatjes toont, hun harten al weten wanneer er een akelig plaatje komt voordat de proefpersonen (en hun breinen) dat weten. Alsof het hart in verbinding staat met een intuïtie onbegrensd door ruimte en tijd. Dit kun je zien als een super mind waar wij op zitten aangesloten, een intelligentie die alles bij elkaar houdt.

De rest van de documentaire is een vurig betoog om je hart open te zetten en ernaar te luisteren. Het hart geeft je de vonken van Goddelijkheid die je nodig hebt om je dromen te vervullen. De Braziliaanse schrijver Paulo Coelho – één van de geïnterviewden – ging rechten studeren omdat zijn ouders dat wilde, maar eigenlijk wilde hij veel liever gaan schrijven. Uiteindelijk besloot hij zijn bruggen te verbranden en zijn droom te gaan volgen. “Een vis kan niet verdrinken in water”, aldus Coelho. “Een vogel kan niet uit de lucht vallen. Hoe vinden wij ons Goddelijke element? Luisteren naar ons hart: dit is het beste kompas. Volg je droom. Je zult misschien lijden of het onderspit delven, maar spijt krijgen zul je niet.”

Het openstellen van je hart brengt je ook liefde. Mensen die geen partner kunnen vinden moeten niet op zoek gaan, maar slechts hun hart openzetten. Een bloem gaat ook niet op zoek naar bijen, hij bloeit alleen en de bijen komen vanzelf. Loopt je relatie vast? Spreek uit je hart en je zult keer op keer de liefde opnieuw vinden. Het hart is wie we echt zijn: het meest wezenlijke deel van onszelf vinden we niet in ons intellect, maar in ons hart. Daar loopt de kracht van het universum doorheen. In je hart kijken is wel eng, maar angst is niet erg als je je er maar niet door laat verlammen.

Een heel aangrijpende episode in de film gaat over de prachtige vrouw Immaculée Ilibagiza die de genocide in Rwanda overleefde. Een Hutu-priester verborg haar en een groep andere Tutsi-vrouwen drie maanden lang in een badkamer. Twee keer kwam er een groep Hutu moordcommando’s langs. De eerste keer misten zij als door een wonder de badkamer: dit was het enige huis in het dorp met twee badkamers. De tweede keer kreeg Ilibagiza een ingeving; ze vroeg de priester een kast voor de deur te schuiven. Door de deur heen hoorde ze dat het een oud klasgenoot was die haar wilde vermoorden. Zonder de kast ervoor hadden de moordenaars deze keer zeker de badkamer gevonden.

Toen ze na drie maanden uit de badkamer kwam was iedereen dood: haar ouders, grootouders, broers en beste vriendinnen. Maar wraakgevoelens veranderde haar lichaam in vergif. Wilde ze horen bij mensen die haten zoals Hitler en Mussolini? Of bij mensen die liefhebben zoals Gandhi en Mandela? Ze koos voor de laatste. Voor de moordenaars van haar familie voelde ze compassie. Stel dat je tientallen mensen hebt omgebracht met een machete: vrouwen en baby’s… Wat doet dat met je ziel? Ze bezocht de moordenaar van haar broer en moeder in de gevangenis en zag dat het een oude schoolleraar van haar was, een man die zelf kinderen had. “Ik vergeef je” zei ze tegen hem. Ze gunde hem zijn eigen verwerkingsproces. De gevangenisdirecteur was woest op haar, maar ze had geen spijt. Integendeel: vergiffenis is iets heel krachtigs voor anderen en voor jezelf.

Het volgen van je hart klinkt logisch en gemakkelijk, maar dat laatste is het niet. Immaculée Ilibagiza deed het als vanzelf, maar zij is een echte uitzondering. De reis van het hoofd naar het hart is de langste en moeilijkste die er is. Dit heb ik zelf ervaren en ervaar ik nog steeds, want ik ben er nog lang niet. Maar ik blijf het proberen omdat ik de kracht van het hart (en de limieten van het intellect) zelf heb ervaren. Als je antwoorden zoekt op levensvragen, kijk niet verder dan je hart.