Tagarchief: McDonald’s

The 7 Best Movies About Restaurants

Posted on by Jeppe Kleijngeld

With the holiday season fast approaching, there’s no better time to gather with friends and family for a festive dinner. But if you’d rather stay in, why not enjoy a similar experience through a great movie or TV show centered around the world of food?

Rosa and I recently watched The Final Table on Netflix – not once, but twice – and we highly recommend it. This captivating competition show delves into the artistry and creativity of cooking on a global scale. Another excellent choice is the Emmy Award-winning series The Bear on Disney Plus. This comedy-drama follows a renowned chef who takes over his late brother’s sandwich shop in Chicago. It’s a gripping and highly entertaining portrayal of the intense, often stressful world of restaurant life.

When it comes to food-centric entertainment, these two TV productions are must-sees. But what about movies? For the occasion of Christmas 2024, I’ve curated an exclusive menu featuring seven of the finest films about food, restaurants, and fine dining. Just be sure to have some delicious snacks and drinks on hand while you watch these!

07. Burnt (2015)

On the Menu
– Summer vegetables on a bed of ricotta
– Smoked mackerel with duck egg
– Potato truffle velouté
– And many other beautiful looking dishes…

The Movie
Adam Jones (Bradley Cooper), a once-renowned head chef, is determined to reclaim his place in the culinary world after a self-imposed exile. Battling the ghosts of his past – fueled by booze and drugs – he heads to London to restart his career. There, he joins the restaurant of an old friend, Tony (Daniel Brühl), who has a not-so-secret crush on him. Adam’s ultimate goal? To earn the coveted three Michelin stars. To achieve this, Adam recruits former colleagues – some of whom he must make amends with – and hires the talented sous-chef Helene (Sienna Miller). The setup is engaging, but Adam is acting like such a gorilla-asshole that you almost don’t care what happens anymore. But then the filmmakers pull the right move at the right moment, and the characters become more relatable again. The film has a great cast, with Daniel Brühl portraying an especially likable character. Despite the somewhat flawed screenplay, the story gradually pulls you in, leaving you invested in the outcome of this engaging character study featuring delicious looking cuisine.

06. The Hundred-Foot Journey (2014)

On the Menu
– Saag Aloo
– Murgh Masala With Cashews
– Cardamom-infused Pigeon With Truffles
– Boeuf Bourguignon
– Veal With the Five French Mother Sauces: Béchamel, Espagnole, Hollandaise, Tomato, and Velouté

The Movie
Produced by Steven Spielberg and Oprah Winfrey, directed by Lasse Hallström and based on the best-selling novel by Richard C. Morais, The Hundred-Foot Journey is a real feel-good movie with a lead role for the unlikely combination of French and Indian cuisine (subtlety versus teemingness). An Indian family starts a restaurant in the French village of St. Antonin across the street from the prestigious restaurant Le Saule Pleureur run by the competitive restaurateur Madame Mallory (Helen Mirren). Immediately a fierce battle breaks out between the two parties, but Madame Mallory discovers that her competitor’s son Hassan is a brilliant chef. And since she wants a second Michelin Star, the sworn culinary adversaries might find some unity after all in their love of food. Like the diverse cuisine on display, Hallström has made a very rich film filled with many ingredients like beauty, love, passion, grief, ambition, talent and culture.

05. Chef (2014)

On the Menu
– An overcharged caviar egg
– Chocolate lava cake with the core not quite molten
– Grilled cheese sandwich
– Cubanos (Real Cuban sandwiches)
– Yuca Fries
– Tostones
– BBQ brisket sliders
– Medianoches
– Platanos
– Cerveza

The Movie
In this delightful food-centric film, directed by and starring Jon Favreau, a successful chef makes a bold decision to quit his job after clashing with his boss over creative freedom. He decides to buy a food truck and embarks on a culinary tour through the Miami area with his son. Thanks to his stellar cooking of classic Cuban dishes and his son’s knack for social media, their venture quickly becomes a smashing success. Chef is a true feel-good movie that’s as visually appealing as it is heartwarming. The characters are constantly eating all these mouthwatering dishes. It makes you wanna cook and eat yourself, and this is precisely what makes a movie like this so enjoyable. The impressive supporting cast adds even more flavor, featuring performances from Robert Downey Jr., Scarlett Johansson, Dustin Hoffman, John Leguizamo, Bobby Cannavale, Sofía Vergara, and Oliver Platt.

04. Dinner Rush (2000)

On the Menu
– Lobster & fried spaghetti with champagne vanilla sauce, garnished with salmon caviar and chives
– Snapper carpaccio with blood orange sauce (for the critics)
– Pumpkin risotto with chestnuts (also for the critics)

The Movie
Dinner Rush successfully fuses the mob movie and the restaurant film. A Tribeca restaurant owner and bookmaker (Danny Aiello) is squeezed out by two mobsters from Queens. They already killed his partner and on this particular night, they’re coming over to try to make a deal with him. There is a lot more going on. His son Udo is a talented chef who wants to take over the business. Their other cook Duncan has gambling debts and is two-timing with Udo’s girlfriend. There is also a food critic, a waitress with aspirations, a detective with his wife, and a power blackout… How this night will turn out is hard to tell, but something is gonna go down, that is certain. Very enjoyable movie, obviously made by a cast and crew with a lot of passion for this movie and Italian cuisine. You can almost taste it by looking at the screen.

03. Boiling Point (2021)

On the Menu
– Duck With Soy, Lamb, Krab, Oysters, Salmon, Liver, Mackerel, Brill, Risotto
– Château Marie
– Steak and Chips (off the menu)

The Movie
A health & safety downgrade, a rascist customer, a horrible food critic, an allergy fuck-up, an annoying ex-colleage, lazy staff members, drugs, debts, booze, and more. Boiling Point gives us a tension-drenched evening in a busy restaurant made in one, single, 90 minute shot. It is an amazing accomplishment, because nowhere does it feel inauthentic. Stephen Graham is superb als chef Andy, but all the supporting players are excellent as well. Due to the first Covid-19-lockdown, they could only make four takes and used the third one for the final movie. If you want a completely realistic sense of what it is like to work in an overcrowded restaurant on the busiest night of the year, then this is the one to check out. Followed by a television series with the same title and concept.

02. The Founder (2016)

On the Menu
Delicious:
– Hamburgers (grilled for exactly the right length, two pickles, mustard, ketchup)
– French fries
– Soda
– Milkshakes (with and without milk)

The Movie
The Founder tells the fascinating origin story of the world’s largest hamburger chain. Ray Kroc (Michael Keaton) is a relentless and ambitious milkshake mixer salesman who stumbles upon a hidden gem in 1954: an innovative family-run restaurant offering a revolutionary fast-food experience and the best burgers he’s ever tasted. Sensing a once-in-a-lifetime opportunity, Kroc strikes a deal with the McDonald brothers to franchise their concept. Initially, the partnership flourishes, but tensions arise as Kroc’s cutthroat ambition clashes with the brothers’ principles. Determined to succeed at all costs, Kroc makes bold and ruthless business moves that ultimately transform McDonald’s into a global empire. The Founder is a standout business origin story, anchored by a terrific performance from Michael Keaton. The film has many memorable moments, but the ending for me stands out in which one of the McDonalds brothers asks Kroc why he didn’t just steal the concept but went for the franchise formula instead. “It’s the name”, he says. “That glorious name McDonalds. It sounds like America. Would you ever eat at a place called Kroc’s?” Indeed.

01. The Menu (2022)

On the Menu
– Raw local oyster in a mignonette emulsion with lemon caviar and an oyster leaf.
– Amuse-bouche: Cucumber melon, milk snow and charred lace.
– First Course: ‘The Island’. Various plants from Hawthorn Island and fresh raw scallops. Served on a rock.
– Second Course: ‘No bread’. Just savory accompaniments.
– Third Course: ‘Memory’. House-smoked Bresse chicken thigh Al Pastor and tortillas made with heirloom masa.
– Fourth Course: ‘The Mess’. Pressure cooked vegetables, roasted filet, potato confit, beef jus, bone marrow.
– Palate Cleanser: Wild bergamot and red clover tea.
– Sixth Course: ‘Man’s Folly’. Dungeness crab, fermented yogurt whey, dried sea lettuce, umeboshi, kelp.
– Supplementary Course: A cheeseburger, crinkle cut fries.
– Dessert Dish: ‘S’mores’. Marshmallow, chocolate, Graham cracker, customers, staff, restaurant.

The Movie
The renowned chef Slowik (Ralph Fiennes) has twelve special guests over at his exclusive restaurant on Hawthorn Island for a unique tasting experience. The price tag is 1250 dollars a person, but for that they will get a night full of culinary surprises and more. If you don’t know what is going to happen yet, go see this movie. The elite is about to learn a few lessons and it’s very nourishing. The Menu is a beautiful work of art. The cast with Ralph Fiennes, Anya Taylor-Joy and Nicholas Hoult, the screenplay, the direction by Mark Mylod (Succession) and the art direction are as exquisite as the dishes served. Like Slowik is obsessed with his craft, so were the makers of this thriller in getting every little detail right. As a viewer, you become a part of the experience that Slowik has prepared and it’s an extremely memorable dining experience that is worth every penny. Bon appetit.

Super Size Me 2 (R.I.P. Morgan Spurlock)

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Morgan Spurlock, maker of the classic documentary Super Size Me (2004) passed away on Friday May 24. Not from eating too many fries and burgers, but from cancer. In Super Size Me, for those who forgot, Spurlock does a fast food experiment. For a month, he eats at McDonalds three times a day. And whenever they offer him a supersize meal, he has to take it. The filmmaker gained serious weight and suffered significant health issues at the end of the documentary. The not so surprising message: fast food is not good for you, and the fast food industry has a great hold over America which suffers from a health and obesitas crisis.

I wanted to rewatch it, but could only find its sequel Super Size Me 2: Holy Chicken! (2017) on the streaming services. So I watched the sequel instead. His mission this time around is to open his own fast food restaurant and see how the industry has changed in 13 years. This mission may seem less exciting, but it is a huge undertaking.

Spurlock talks to all kinds of experts and innovators to be as successful as possible. It turns out that chicken is the way to go forward, because it is cheaper, potentially healthier and trendier than beef. I write ‘potentially’ because grilled chicken is not so bad. The thing is: more than 90 percent of Americans prefer fried chicken. The industry just adds artificial grill marks to make it appear healthier.

Surprise: the industry is all about marketing. The food hasn’t changed at all, but how everything looks has. McDonald’s now has green and brown paper boxes instead of the foam boxes they used to have. It looks more farm-like. The fast food chains use slogans like ‘food as it should be’ or ‘home style’ to make it all appear natural and artisan. Many fast food restaurants have pictures of traditional farms hanging on the wall. Subways shows you all their vegetables, so you almost think your sandwich, which is drooling with fat, is not so unhealthy after all.

Spurlock goes with the home grown theme, so he buys chicklets and his own growhouse. It turns out that fast food chickens are now engineered to grow from chicklet to full grown chicken in just six weeks. By then they weigh 2,75 kilos. By comparison, that’s the same as when a baby would grow to 300 kilos in two months time. The result of this unnatural growth cycle? Heart attacks, crushed bones and all kinds of diseases. Who can see the next pandemic approaching?

When a lobby group is pressuring farmers not to talk to Spurlock, he dives into the world of Big Chicken and what they are hiding. Turns out that these corporate villains have enslaved the chicken growers with a tournament system. Everybody used to get paid the same, now they decide based on a measurement system they control, who gets paid what. The farmers also need to take on massive debts to be able to stay in business. This corrupt, rigged system has these farmers living in intense stress. One of them even starts crying in front of the camera.

The brilliant ending sees Spurlock open the first Holy Chicken restaurant, the most transparent fast food restaurant in the world. Here, the customers can experience in funny and inventive ways how the industry is bullshitting them. The design of the restaurant is fantastic and reason alone to see this film. This is great documentary making. Spurlock was a master of the craft and will surely be missed.

Super Size Me 2: Holy Chicken! is available on Amazon Prime.

 

VIDEO: Trailer Nicky & Mugs (1999)

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Ik heb een nieuwe video op mijn YouTube-kanaal gezet: een trailer van één van mijn vroegste video’s. Nicky & Mugs is een nooit afgemaakte amateur gangster film. Voor deze trailer heb ik ook geput uit de wel afgemaakte korte video Half 6 waarin de personages Nicky en Mugs geïntroduceerd worden.

Het zes minuten durende Half 6 heb ik samen met mijn oude maat Max gemaakt op de videocursus Open Studio in Charme, Frankrijk. Het gaat over de twee jonge criminelen Mugs en Nicky (gespeeld door Max en ikzelf) die door de straten van een klein Frans dorpje zwalken. Mugs steelt een set jeu de boules ballen en de twee vrienden doen een potje in een steegje. Een Franse toerist vraagt de weg (logisch!) en de gangsters slaan hem finaal in elkaar.

In de volgende scène lopen ze door een bos. Nicky beledigt Mugs door te zeggen dat hij er als een wijf bijloopt. Mugs gooit hem voor straf van een heuvel af. Vervolgens komen ze bij een bar waar Mugs alleen een biertje voor zichzelf besteld. Nicky gooit woedend zijn brandende peuk in het biertje en de twee kemphanen beginnen te knokken. Als Mugs met een bloedneus op de grond ligt ziet hij dat het half zes is (“shit, half zes man!”) en de twee vrienden zetten het op een rennen.

Na een keiharde spint komen ze bij een huisje, bergen hun pistolen op en gaan naar binnen. Nu komt de punchline. Een vrouw die hun moeder blijkt te zijn vraagt of ze hun handen al hebben gewassen en begint ze te meppen als ze toegeven van niet. De harde criminelen blijken niets meer dan puberjongens te zijn.

Half 6 is duidelijk geïnspireerd door Scarface (mijn kapsel is hetzelfde als Tony Montana), GoodFellas (er zit een heuse freeze frame in!) en Reservoir Dogs (gangsters wandelend over straat met coole muziek). Helaas kan ik het niet online zetten, want er zit gelicenseerde muziek onder.

De bedoeling van het vervolg getiteld Nicky & Mugs was om er een échte gangster film van te maken met drugs, rip deals en liquidaties, maar omdat het mijn eerste zelfstandige videoproject was maakte ik een aantal grote beginnersfouten. Zo begon ik met filmen voordat ik een script geschreven had, zodat ik slechts een vaag idee had van waar het verhaal heen ging. Ook filmde ik op plekken, zoals de McDonalds (geïnspireerd door Pulp Fiction?), waar achtergrondmuziek opstond, zodat montage achteraf niet mogelijk bleek.

De trailer is dus eigenlijk een fake trailer (want er is geen film en die zal er ook niet komen), maar ik vond het fijn om nog iets met het – vaak best grappige – materiaal te doen. Kijk dus hier mijn regiedebuut, mijn eigen Mean Streets:

Bekijk hier: Trailer Nicky & Mugs (1999)

5 bizarre vragen beantwoord met freakonomics

Posted on by Jeppe Kleijngeld

In het boek ‘Freakonomics’ schrijven de auteurs Stephen J. Dubner en Steven Levitt over het fictieve wetenschapsdomein freakonomie. Vreemde verhalen komen aan de orde die in reguliere economische studie niet behandeld zouden worden. Zoals onderzoeker Levitt het ziet is economie een wetenschap met uitstekende instrumenten om antwoorden te achterhalen, maar met een ernstig gebrek aan interessante vragen.

Freakonomics 1 - Cover

Zijn talent is het stellen van zulke vragen, zoals:
– Wat is gevaarlijker, een vuurwapen of een zwembad?
– Waarom geven zwarte ouders hun kinderen namen die hun carrièrekansen belemmeren?
– Is sumoworstelen corrupt?

Veel van zijn collega’s zien zijn werk misschien niet als een vorm van economie, maar in feite brengt hij de zogenaamde ‘sombere wetenschap’ terug naar haar kerntaak: verklaren hoe mensen krijgen wat ze willen hebben.

Welke bizarre vragen weet hij onder meer te achterhalen?

1. Waarom daalde misdaadcijfers?
In 1995 werd in de VS een golf verwacht in door tieners gepleegde moorden. De stijging zou wel vijftien procent bedragen. Maar de stijging kwam niet. Er kwam een daling. Verklaringen die gegeven werden waren o.a. de torenhoge vlucht die de economie had genomen en de snelle invoering van nieuwe wapenwetten. De echte verklaring bleek de landelijke legalisering van abortus in 1973. De kinderen die in een ongunstige gezinssituatie geboren zouden worden – en daardoor een veel grotere kans hadden om crimineel te worden – waren nooit geboren en zouden dus ook niet hun criminele bloeitijd ingaan eind jaren 90’.

2. Doen makelaars hun werk optimaal?
Mensen die hun huis willen verkopen schakelen een makelaar in omdat die de markt kent en het verkoopproces goed kan begeleiden. Maar zorgen makelaars er wel voor dat je de optimale prijs krijgt voor je casa? Om dat te onderzoeken keek Levitt naar de prikkels van makelaars. Zo’n 1,5 procent van de verkoopprijs gaat naar de makelaar zelf in de VS. Op een verkoop van 300.000 is dat zo’n 4.500.

Niet slecht. Maar als hij 300.000 gehaald heeft, zou met veel extra moeite wellicht 310.000 kunnen krijgen. Maar de fee van de makelaar zou dan slechts met 150 dollar stijgen. Niet de moeite voor zoveel werk. Levitt onderzocht voor hoeveel makelaars hun eigen huizen verkochten, en dat lag 3 procent boven het gemiddelde. Precies: Dat is die 10.000 extra. Ze doen dus niet de extra moeite voor hun klanten die ze voor zichzelf wel doen.

3. Is sumoworstelen corrupt?
Data vertellen het verhaal van corruptie bij sumoworstelen. In Japan worden worstelaars die tot de top 40 behoren als koningen behandeld. Daaronder ziet het leven er minder rooskleurig uit. De klassering wordt bepaald door elitetoernooien die zesmaal per jaar plaatsvinden. Elke worstelaar vecht per toernooi vijftien wedstrijden. Als hij het toernooi eindigt met winst (acht overwinningen of meer), dan stijgt zijn klassering. Is het eindresultaat negatief, dan daalt zijn klassering. Daalt die te ver, dan degradeert hij uit de eliteklassen.

De achtste overwinning is dus cruciaal. Een worstelaar met een 7-7 resultaat op de laatste dag zit dus op de schopstoel. Is het denkbaar dat een worstelaar die op 8-7 of beter staat zich in zo’n situatie laat verslaan door een 7-7 tegenstander? Een sumowedstrijd is een wervelwind van snelheid, kracht en evenwicht en duurt vaak maar een paar seconden. Het kan niet moeilijk zijn jezelf buiten de ring te gooien. Wat zeggen de data over wedstrijden waarin deze situatie zich voordoet?

Worstelaar op 7-7 tegen tegenstander op 8-6.
– Voorspeld winstpercentage: 48,7
– Feitelijk winstpercentage: 79,6

Freakonomics 2 - Sumo Guy

De prikkel om een gevecht ‘weg te geven’ is waarschijnlijk een regeling waarin de 7-7 worstelaars later een partij weggeven aan de 8-6 worstelaars, en de data tonen dat ook aan. Extra bewijs is dat toen de Japanse media een tijdlang schreven over corruptie in het worstelen, de cijfers compleet veranderde. Het feitelijke winstpercentage stond toen ‘opeens’ weer op 50 procent.

4. Zijn mensen eerlijk als ze dat niet hoeven zijn?
Paul Feldman verkocht bagels met roomkaas aan kantoorgebouwen. Hij ging ‘s ochtend kantoren langs, zette een schaal met bagels neer en een geldkistje en ging weer weg. De prijs van een bagel was 1 dollar. Hoeveel mensen betaalde eerlijk? Volgens data uit van de verkoop van tienduizenden bagels is het antwoord 87 procent. Werknemers van grote bedrijven betaalden slechter dan kleinere bedrijven. Wellicht komt dat omdat kleine communities – net als dorpen – doorgaans eerlijker zijn dan grote steden. Nog een interessant feit: managers die hoog in de boom zitten zijn oneerlijker dan werknemers in een lagere positie. Misschien zijn ze wel op die positie gekomen omdat ze wel eens een bochtje afsnijden?

5. Waarom wonen drugdealers bij hun moeder?
Met drugshandel worden miljoenen verdiend, toch? Waarom wonen drugsdealers dan nog vaak bij hun moeder?

Via een collega onderzoeker kreeg Steven Levitt het grootboek in handen van een organisatie uit Chicago die in crack dealde. Uit de analyse die Levitt losliet op deze administratie over een periode van vier jaar, bleek dat de organisatiestructuur van deze organisatie precies leek op die van McDonalds. Het was een franchisemodel met zo’n 100 filialen waar dit er één van was. Aan het hoofd van het filiaal stond een hoogopgeleide chef, die verantwoording moest afleggen aan de centrale leiding van de organisatie. Deze chef droeg 20 procent van de inkomsten af aan de leiding in ruil voor het recht crack te verkopen in een nauwkeurig afgebakend gebied.

Onder de chef stonden drie luitenanten, en daaronder vielen zo’n 50 soldaten. Helemaal onderaan in de hiërarchie stond een groep van soms wel 200 aspirant leden die contributie betaalden in de hoop ooit lid te worden. Nu de salarissen. De chef verdiende gemiddeld zo’n 8.500 dollar wat neerkomt op ongeveer een ton per jaar. Dat is vergelijkbaar met een succesvolle manager. De luitenanten gingen met slechts 700 dollar per maand naar huis, en de soldaten kregen niet meer dan 3,30 dollar per uur, minder dan het minimumloon.

Crackdealer is het gevaarlijkste beroep van Amerika. De kans om in een periode van vier jaar vermoord te worden is 1 op 4. Daarmee is de kans kleiner om in diezelfde periode te sterven wanneer je in een Texaanse dodencel zit. Het salaris van een soldaat is 3,30. Waarom zijn er toch jongeren bereid dit werk te doen? Om dezelfde reden dat de knappe boerendochter uit Wisconsin naar Hollywood vertrekt; ze willen succesvol zijn in een extreem competitieve sector waarin iemand die de top bereikt een fortuin verdient.

het antwoord op de oorspronkelijke vraag – waarom wonen drugdealers nog steeds bij hun moeder als ze zoveel geld verdienen? – is dat ze, op een klein groepje aan de top na, helemaal niet veel geld verdienen. Ze hebben geen keuze. Een bende die in crack handelt, verschilt dus niet zoveel van een doorsnee kapitalistisch bedrijf: alleen wie dicht bij de top van de piramide zit, hoeft zich financieel geen zorgen te maken.