Met ‘Fargo’ wilden de filmmakende broertjes Coen een waargebeurd verhaal vertellen. Niet echt waargebeurd, maar alsof het echt gebeurd is. Een beetje als een RTL reality docu dus, maar dan op cineastische wijze in beeld gebracht. Ze verzonnen daarvoor een verhaal dat weliswaar bizar is, maar net zou kunnen gebeuren in de echte wereld. Het leven is nu eenmaal bizar.

Het verhaal dat ze verzonnen gaat over autoverkoper Jerry Lundegard die twee schurken betaalt om zijn eigen vrouw te laten ontvoeren. De schurken plegen vervolgens een aantal moorden, waardoor lokale politievrouw Marge Gunderson zich met de zaak gaat bemoeien, en al snel op het spoor komt van de ontvoerders en Lundegard.

En dan gebeurt hetgeen waar ik deze loftrompet voor wil afsteken. Na de eerste dag onderzoek wordt Marge gebeld door een oude klasgenoot: Mike Yanagita, een Japanner met een North Dakota accent. Alleen dat al is een briljante vondst van de Coens. Yanagita heeft Marge op televisie gezien in een nieuwsuitzending over de moordzaak en vraagt hoe het met Marge gaat (‘well how the heck are ya?’). Dan vraagt Mike of Marge met hem wil lunchen.

Tot zo ver nog niet zo veel vreemds aan de hand, al vraag je je als kijker wel af wat dit in godsnaam met het ontvoeringverhaal te maken heeft. Het antwoord is helemaal niks. Marge gaat lunchen met Mike, en het blijkt dat hij altijd een oogje op haar heeft gehad. Hij blijkt ook een fantast te zijn. Hij vertelt haar dat hij getrouwd is geweest met hun oude klasgenoot Linda Cooksey, maar dat ze is overleden aan leukemie. Vervolgens barst hij uit in een huilbui vol zelfwalging omdat hij zich het etentje met Marge anders had voorgesteld.

Thuis komt Marge er in een telefoontje met een andere oude klasgenoot achter dat Mike nooit getrouwd is geweest met Linda Cooksey. Ze hebben zelfs nooit een relatie gehad. Mike heeft haar een tijdje gestalkt tot het vervelende aan toe, zegt de vriendin. ‘Mike had psychiatrische problemen. Hij woont nu bij zijn ouders. Met Linda gaat het prima. Je moet haar eens bellen…’

Dat verzin je toch niet zo’n verhaal? Nou ja, de Coen Brothers wel dus. Zo bizar en grappig, dat het toch echt gebeurd kan zijn. Maar dit verhaal navertellen kan eigenlijk niet. De genialiteit van het personage Mike Yanagita moet je gewoon zien om te bevatten. Bekijk de scene op YouTube.

Voor de liefhebbers zijn hier de dialogen te vinden van de Mike Yanagita scènes en andere briljante momenten in ‘Fargo’.

En natuurlijk de scene zelf: