Een anderhalf uur durende documentaire over He-Man? Tuurlijk. Zelfs voor een kind van de jaren 80’ zoals ik is het makkelijk te vergeten hoe groot deze hype was.

Het verhaal van He-Man begint in 1977 Fanboys snappen het al, dit was het jaar dat Star Wars uitkwam. Er was op dat punt nog nooit een film succesvol vertaald naar speelgoed. Star Wars veranderde dat voor altijd. Speelgoedmaker Mattel, wiens grootste successen tot dat moment Barbie en Hot Wheels waren, keerde het om. Ze begonnen met de speelgoedlijn en de rest kwam later.

He-Man was een massief gespierde held. Dat was nieuw toen. De volgende stap was hem een formidabele tegenstander geven. Dat werd natuurlijk Skeletor. Toen volgden nog allemaal coole ondersteunende personages: Evil-Lyn, Teela, Man-At-Arms, Mer-Man, Beast-Man, et cetera. Het volgende design was Castle Grayskull. Great! Maar met het doodshoofd erop lijkt het meer op Skeletor’s basis, hoe zat dat? Toen begonnen de makers het verhaal vorm te geven. Het kasteel is van geen van beide, maar wie twee helften van een magisch zwaard bezit krijgt de ‘seat of power’.

In 1982 kwam de eerste reclame van Mattel en de geweldige ontwerpen trokken kinderen gelijk deze fantasiewereld binnen. Wat ontbrak was echter een medium om het verhaal te vertellen. Dat werden in eerste instantie mini-comics. De uitvinder van de Saturday Morning Cartoon, Lou Scheimer, besloot er vervolgens een serie van te maken.

He-Man kreeg ervan langs van de cenzuurders omdat het zo gewelddadig zou zijn. Daarom werd er een stom moreel lesje aan het einde geplakt. Maar los daarvan was het een geweldige, vermakelijke serie. Kinderen waren er gek op. En Mattel verdiende miljarden. Tussen 1982 en 1987 zorgde de gespierde held voor 95 procent van de groei bij Mattel. Die laatste jaren was het zelfs groter dan Barbie. Om de groei vast te houden werd er ook nog een vrouwelijke held geïntroduceerd; She-Ra. In 1987 kwam de behoorlijke ‘live action’ film met Dolph Lundgren en Frank Langella.

En daarna doofde het kaarsje langzaam uit. Tien jaar later probeerde ze het nog met een nieuwe versie van de serie, maar dit is nooit van de grond gekomen. De makers in de docu verklaarden het succes doordat het gaat over je eigen innerlijke ik transformeren met je eigen kracht. Mijn eigen verklaring is dat het, net als Star Wars, een briljante schurk heeft. We houden ervan te fantaseren over onze donkere kant en dat is de aantrekkingskracht van een serie als He-Man.

Lees ook: 10 favoriete slechteriken uit jaren 80’ tekenfilms