De balans opmaken

Collega’s en andere bekenden uit Amsterdam vragen me wel eens hoe het me bevalt in een afgelegen gehucht als Schermerhorn te wonen. Ik moet ze eigenlijk onderstaande foto laten zien: zulke uitzichten zie je hier bijna voortdurend. Maar dan nog: het is niet ieders kopje thee. Het hangt er helemaal vanaf waar je prioriteiten liggen in het leven.

schermerhorn

Als financieel management-redacteur houdt ik me bezig met balansen. Maar behalve de balans die de accountant opmaakt, kent het leven ook een balans bestaande uit de vier gebieden waar je aandacht naar uit kan gaan. Dat zijn:
1. Lichamelijk
2. Sociaal
3. Intellectueel
4. Spiritueel

In de ideale balans zijn deze gebieden met elkaar in evenwicht, maar bijna iedereen zal zich meer tot bepaalde gebieden aangetrokken voelen dan anderen. Vaak werken deze gebieden als magneten. Je hebt echte sport en health freaks – die irritante tips posten op Twitter en Facebook over ontslakken en hoe je groentesmoothies kunt maken – maar die niet meer dan één boek per jaar lezen. Of mensen die voortdurend in de kroeg hangen met vrienden. Onder dat laatste vallen veel van mijn collega’s. Het zijn extraverten terwijl ik een uitgesproken introvert ben.

‘Waarom neem jij je telefoon nooit op?’ werd me vroeger altijd verweten. Wat een verademing om ‘Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking’ van Susan Cain te lezen. Ik begrijp nu waarom ik mijn telefoon liever op voicemail laat overgaan, me niet graag in grote groepen bevind, het liefst een-op-een-gesprekken voer en niet zo snel ben met het leveren van gevatte commentaren. Dit is gewoon hoe mijn brein gestructureerd is.

Waarschijnlijk mede vanwege mijn introversie hebben de laatste twee gebieden mijn absolute voorkeur. Mijn intellectuele ontwikkeling staat voorop; lezen, leren, schrijven, films kijken, et cetera. Allemaal activiteiten die ik hier in Schermerhorn in alle rust kan ontplooien. Onder de spirituele kant versta ik nadenken over het leven, mediteren, me verdiepen in cultuur en filosofie, de natuur ervaren en af en toe een trip op paddo’s of ayahuasca nemen al is dat wel een tijd geleden. Ik noem mezelf weleens een kluizenaar met familie.

Nee, ik zou het niet omruilen voor Amsterdam al zitten er zeker voordelen aan om in de stad te wonen. Ook een introvert heeft weleens behoefte om wat actie op te zoeken. Aan de andere kant, café ’s Lands Welvaren zit om de hoek; daar kan ik me tot diep in de nacht bezatten met de plaatselijke alcobrigade. Ik ben dus op alle vlakken gezegend.

Aan alles komt een einde

I’m fixing a hole where the rain gets in.
And stops my mind from wandering.
Where it will go.

Ouder worden brengt nieuwe angsten met zich mee. Met het verstrijken van de jaren verschuiven langzaam de prioriteiten in iemands leven. Levensgeluk wordt belangrijker dan harde ambities, familie wordt belangrijker dan vrienden, en gezondheid wordt belangrijker dan uiterlijk.

Voor de meeste mensen verloopt de levenscyclus redelijk hetzelfde. Jeugd – school – studie – werk – kinderen – werk werk werk werk – pensioen – kleinkinderen – dood. Voor sommige mensen stopt het ergens middenin, zoals mijn oude collega Fraukje. Dat is het wrede van het leven. Maar aan het afmaken van de cyclus zitten ook mindere kanten. Je verliest dan veel mensen om wie je geeft, lichaam en hersenen takelen af, en passies vervagen samen met de herinneringen. Toch zou iedereen kiezen voor die laatste optie, want een onafgemaakt leven is kut.

Loesje en ik zitten nu middenin de cyclus. We hebben al ervaren hoe belangrijk gezondheid is. In je jeugd ben je daar nauwelijks van bewust. Loesje’s revalidatie is begonnen en het slaat goed aan. Na afloop van het traject kunnen we eindelijk gaan genieten van ons ‘nieuwe leven’. Genieten zoals we dat in het verleden samen deden, maar nu met een kind erbij, ons fantastische meisje.

Een kind erbij heeft wel enorme impact. Dat heb ik zelfs een beetje onderschat. Een kind erbij betekent namelijk een definitief einde aan een zekere periode. De studietijd bijvoorbeeld, een tijd waarin alleen het behalen van voldoende punten nog een soort van verplichting is. Daarnaast kun je het helemaal insteken zoals je zelf wilt. Als je bijvoorbeeld 100 uur wilt besteden aan het spel ‘Grant Theft Auto: San Andreas’, onder het genot van de beste nederwiet uit Haarlem, dan kan dat.

Nu is de studietijd – waarin ik met mijn Indonesische studiematen Yoga & Rio in het smerigste huis van Haarlem woonde – nog slechts een nostalgische herinnering. Voor mij was studie niet zozeer veel feesten, maar meer een tijd van ultieme vrijheid. Ik kon me verdiepen in de dingen die me echt interesseerde, zoals films. Het halen van de studie was echt een part-time baan, dus bleef er veel tijd over om te blowen, rond te hangen met geweldige vrienden zoals Rico en Matthias, en veel tijd achter het beeldscherm doorbrengen. In 2003 ontdekte ik ‘The Sopranos’ en die serie kijken, stoned als een garnaal, op mijn kamertje in Haarlem was een oneindig fascinerende ervaring.

Begin 2003 had ik daarnaast een passievolle relatie gekregen met de liefde van mijn leven. Loesje en ik waren gemaakt voor elkaar, en we peddelden vrolijk op neer tussen Loesje’s huis in Amsterdam en mijn huis in Haarlem (alhoewel meestal Amsterdam, het huis in Haarlem was te smerig om met goed fatsoen vrouwen te ontvangen).

Wat ik momenteel moeilijk te verkroppen vind, is dat die momenten nu voor altijd voorbij zijn. Je weet dat aan iedere periode een einde komt. Hoe bijzonderder de periode, hoe moeilijker dat is. En de kans op nieuwe dergelijke periodes wordt steeds kleiner. Mijn ouders naderen de 70. Ze gaan aan het einde van het jaar naar Australië en beschouwen dat als hun laatste grote reis. Het onverteerbare aan hun leeftijd vind ik dat ze hun kleindochter slechts deels zien opgroeien. Op een gegeven moment stopt het. Hoe moet je daarmee omgaan?

Zoals gezegd, het leven is nu anders dan het ooit geweest is. Niet dat ik helemaal geen vrijheid meer heb… Neem vandaag, ik ben vrij, de zon schijnt, Rosa is op de opvang… Ik eet eerst mijn huevos rancheros en drink mijn zwarte koffie, en daarna ga ik lekker wat rommelen op het Konijneneiland 2.0, keer op keer luisteren naar ‘Days’ van ‘The Kinks’, momenteel het enige liedje op mijn iPhone. Die angsten moet ik maar even loslaten, zodat ik optimaal kan genieten van het moment. Een vaardigheid waar je gelukkig met leeftijd ook steeds bekwamer in wordt.

De opkomst van geld (3)

Door Jeppe Kleijngeld

The Ascent of Money
The Ascent of Money - DVD

Documentaire, 2008
Regie: Adrian Pennick
Script/presentator: Niall Ferguson (gebaseerd op zijn boek)

In de documentaire The Ascent of Money laat professor Niall Ferguson ons zien waar geld vandaan komt. Zie ook Deel 1 – De opkomst van banken en Deel 2 – De opkomst van obligatiemarkten.

Deel 3 – De opkomst van aandelenmarkten

Het derde deel van Niall Ferguson’s documentaire over de opkomst van geld begint in Amsterdam. Jawel, Nederland is de grondlegger van de ‘Company’ met de Verenigde Oost Indische Compagnie. Om schaalvoordeel te bereiken in de wereldhandel werden verschillende kleine ondernemingen samengevoegd tot de VOC in 1602. Deze multinational verdiende veel geld met de import van specerijen uit Azië. Die werden gebruikt om voedsel te conserveren en smaak te geven. De VOC is ook het eerste bedrijf ter wereld dat aandelen uitgaf aan investeerders. Deze konden investeerders op een gegeven moment niet langer voor geld inwisselen, maar moesten ze doorverkopen aan andere investeerders. De uitvinding van de aandelenmarkt, die zich kenmerkt door het perfecte evenwicht van vraag en aanbod, was een feit.

John Law was een Schotman, die in zijn thuisland ter dood was veroordeeld. Hij vluchtte naar Amsterdam en raakte daar geïnspireerd door de dynamische handel en financiële innovaties. Hij besloot naar Frankrijk te vertrekken dat in zware financiële moeilijkheden verkeerde. Law richtte in Parijs een bank op waar hij de enorme staatschuld van Frankrijk consolideerde in waardepapieren. Driekwart van het kapitaal van deze privébank bestond uit Frans schuldpapier. In 1717 kocht Law vervolgens de Mississippi Company, een multinational zoals de VOC die een monopolie hield in de Franse koloniën in Noord Amerika en West Indië.

De handel in aandelen van de Mississippi Company ging als een dolle. Law beloofde investeerders gouden bergen. Landbouwgoederen uit het vruchtbare land van Mississippi zouden via de nieuwe havenstad New Orleans (vernoemd naar toenmalige Franse heerser de hertog van Orléans) naar Frankrijk worden verscheept. Door het vertrouwen van beleggers in dit bedrijf werd de waarde van het aandeel opgedreven. Omdat de prijs omhoog ging, wilden investeerders meer aandelen kopen. Feitelijk was het een Ponzi schema, waarin nieuwe investeerders (‘sukkels’) betaald krijgen uit de opbrengsten van eerdere investeerders. Alleen kregen investeerders in het geval van de Mississippi Company betaald in nieuwe aandelen. Een gigantische bubbel – de eerste op de aandelenmarkten ooit – vormde zich. Law zou snel een belangrijke les in Finance leren: de bomen groeien niet tot in de hemel.

The AoM 3 - De opkomst van aandelen

Het probleem dat Law had was dat het niet lukte om koloniebewoners in Mississippi te krijgen. 80 procent van de Franse kolonisten stierven in het moerasland aan gele koorts of uithongering. In Frankrijk verspreide zich geruchten dat het niet zo goed ging met de Mississippi Company en de aandelenprijs daalde. Toen Law vervolgens de prijs van het aandeel verlaagde was het hek van de dam. Het aandeel verloor 90 procent van zijn waarde en Law – de rijkste man van Frankrijk – vluchtte naar Venetië waar hij zich tot zijn dood in 1729 bezig hield met brieven schrijven vol zelfrechtvaardiging en gokken.

Mensen leren blijkbaar erg weinig van de geschiedenis, want de ‘bubbel’ zou vaak terugkomen op de aandelenmarkten. Wanneer er hebzucht in het spel is, vergeten mensen al snel dat je met ‘financial engerinering’ zoals John Law het toepaste geen echte waarde creëert, maar een zeepbel. De volgende bubbel die Ferguson laat zien is die van 1929. Deze leidde tot een enorme economische depressie waarin een kwart van de werkzame bevolking in de Verenigde Staten werkloos raakte. Hoe kan een bubbel ontstaan. Het heeft alles te maken met psychologie. De aandelenmarkten zijn afspiegelingen van de menselijke psyche en daarom komen mood swings voor. Euforie kan omslaan in wanhoop en zodra angst toeslaat wordt rationeel denken overweldigd en kan een complete breakdown plaatsvinden.

Neem Enron, voor het jaar 2000 een favoriet beursbedrijf met een omzet van 111 miljard dollar. De missie van oprichter Ken Lay was de energiehandel compleet vernieuwen. Enron begon een energiebank om de distributie te verzorgen van vraag en aanbod in energie. Enron en het aandeel floreerde, maar achter de schermen vonden kwalijke zaken plaats. De prijs van energie werd kunstmatig opgedreven door bewust stroomuitval te veroorzaken. Ook werd er gegoocheld met de boekhouding. Schulden verdwenen van de balans in zogeheten Special Purpose Entities. Het bestuur van Enron moest ieder jaar meer rookgordijnen opwerpen. Toen het spel bijna voorbij was, deelden ze nog even snel bonussen uit aan het topmanagement. Na het faillissement van Enron bleek 25 miljard dollar verstopt te zitten. De bestuurders van Enron konden lange gevangenisstraffen tegemoet zien. Ken Lay stierf aan een hartaanval voordat hij veroordeeld kon worden.

Het verhaal van Enron had een staart. Een gigantische staart. In 2008 kwam bij het uitbreken van de grootste crisis aller tijden aan het licht, dat het frauduleuze bedrijf een pionier is geweest in het buiten de balans onderbrengen van schulden. Alle grote financiële spelers hebben zich hier vervolgens schuldig aan gemaakt. Het gevolg? Juist, een ongekend grote bubbel.

’Kunnen we niets doen om ons te beschermen tegen deze bubbelvorming en turbulentie?’ vraagt Ferguson aan het einde van dit hoofdstuk. Dat komt aan bod in het volgende deel van The Ascent of MoneyDe opkomst van verzekeren.