Dale Carnegie | FRAGMENTEN UIT HET SCHEMERLAND

Mijn dagelijks werk bestaat uit onderzoeken wat mensen succesvol maakt en die kennis beschikbaar stellen voor anderen. In het specifiek doe ik dat voor financiële professionals, maar mijn belangstelling gaat veel breder dan dat. Ik wil niet alleen onderzoeken hoe mensen in het bedrijfsleven succesvol kunnen zijn, maar in hun hele leven.

In deze blog beschrijf ik twee succesvolle mensen met een hele andere persoonlijkheid, en wat we van hen kunnen leren.

Persona 1 – Het mensenmens
Ik heb laatst een actrice ontmoet, en was vrijwel direct zeer gecharmeerd van haar. Haar professionele succes zou ik beoordelen met een 8 op een schaal van 10. In het wereldje van theater, film, televisie en musicals is dat heel indrukwekkend. Hierin slaagt maar een heel klein percentage.

Zonder dat ik haar aan het werk heb gezien, begrijp ik meteen waarom zij succesvol is. Los van haar ongetwijfeld grote talent voor acteren, wist zij me met haar persoonlijkheid direct in te pakken. Ze was enorm vriendelijk en open. Gewoon een heel prettig mens om in je buurt te hebben.

Wat me vooral opviel was haar grote interesse in anderen. Ze stelde veel vragen en liet niet los. Ze nodigde uit om te vertellen en haar interesse voelde 100 procent authentiek. In een wereld waar de concurrentie voor het bemachtigen van rollen gigantisch kan ik me goed voorstellen waarom zij gekozen wordt. Nogmaals, ongetwijfeld is ze erg goed en professioneel in haar werk, maar ze heeft daarnaast de gunfactor. Zo’n prettige persoonlijkheid gun je de hele wereld. Je wil haar bovendien graag om je heen hebben.

Persona 2 – De doelgerichte leider
Ik ken een manager die excellentie nastreeft in alles wat hij doet. Hij is niet snel tevreden, vraagt veel van zijn mensen en is nogal ongeduldig. In de financiële wereld is hij zeer succesvol. Hij heeft een scherp instinct voor zakelijke kansen en speelt hier slim op in. Ook is het een doorzetter; hij blijft zijn klanten vragen hoe het beter kan en gaat net zolang door totdat hij zijn doel bereikt heeft.

In de crisis heeft hij zich vijf jaar lang koest gehouden, een teken dat hij weet wanneer hij even niks moet doen. Maar nu er weer groei te bespeuren is, is hij weer tevoorschijn gekomen en aan het knallen als nooit tevoren.

Hij is dan wel zeer succesvol in het ondernemen, sociaal ontbreekt er wel een stukje bij deze topmanager. Hij stoot vaak mensen voor de borst, omdat zijn empatisch vermogen niet werkt zoals bij andere mensen. Zonder dat hij het zo bedoelt, kan hij enorm lomp uit de hoek komen, en met zijn veeleisendheid heeft al de nodige werknemer weg gekregen. Hij is een typische rode persoonlijkheid met alle voor- en nadelen die daar bijhoren.

Lessen
Van beide persoonlijkheden kun je enorm veel leren. Met de authenticiteit en warmte van het mensenmens kun je elke deur open krijgen die je maar wilt. En met de enorm hoge standaard en het doorzettingsvermogen van persona 2 kun je je concurrentie ver achter je laten. Maar persona 2 loopt het risico zichzelf over de kop te werken, en heeft meer moeite bevrediging te halen uit zijn succes.

Daarom zou ik wanneer je maar aan één persoon een voorbeeld kunt nemen voor het mensenmens gaan. De reden hiervoor is simpel; het draait in het leven om meer dan zakelijk succes; het draait om geluk. En wanneer je met mensen kunt omgaan, en geluk voor hen weet te creëren, komt dat geluk ook weer bij jezelf terug.

Maar is zoiets te trainen? Absoluut. Begin met het lezen van Dale Carnegie’s ‘ How to make Friends and Influence People’ (of lees zijn belangrijkste lessen voor leiders in dit artikel dat ik vorig jaar schreef). Het verreist het doorzettingsvermogen en hard werk, maar is voor iedereen haalbaar. Zelfs persona 2 met zijn gebrek aan empatisch vermogen zou hier zijn voordeel mee kunnen doen.

Invloed uitoefenen zonder formele macht te bezitten, kan dat? Jazeker. Het is zelfs helemaal niet zo moeilijk. Het is ten eerste belangrijk te realiseren dat inhoud lang niet het enige is wat telt. Je hebt namelijk te maken met een ras genaamd ‘mensen’. En die vinden goede argumenten over het algemeen niet het belangrijkste. Het eigen ego komt altijd op de eerste plaats.

De belangrijkste les die ik geleerd heb over beïnvloeden komt van Dale Carnegie en staat bekend als de ‘what is in it for me’ regel. De enige manier om iemand iets te laten doen is om hem/haar het te laten willen doen. Ontvang je wel eens e-mails op je werk waarin iemand van alles van je gedaan wilt krijgen zonder duidelijk te maken wat jij er eigenlijk beter van wordt? Zijn die effectief? Ik denk het niet. Als je iets wilt van iemand sta dan eerst stil bij de belangen van die persoon. Wat wil hij/zij graag bereiken? Die vraag beantwoorden is de sleutel naar krijgen wat je zelf wilt.

Binnen de dynamiek van een organisatie is het goed je te realiseren dat je met een politieke organisatie te maken hebt met daarbinnen formele en informele netwerken. Beslissingen worden nooit echt genomen op de formele momenten (vergaderingen), maar zijn al lang daarvoor in het informele netwerk tot stand gekomen.

Besluitvorming is een soort flipperkast waar een balletje doorheen gaat en iedereen schopt er tegenaan – formeel en informeel – en zo wordt de richting van dat balletje bepaald. Uiteindelijk komt het ergens terecht. Zorg dat je daar veel mensen bij betrekt die allemaal mee helpen dat balletje in de goede richting te krijgen. beïnvloeden begint met scannen, dan ga je draagvlak creëren en dan de juiste timing bepalen.

Als je dus iets voor elkaar wilt krijgen zul je inzichtelijk moeten maken hoe je dat voor elkaar gaat krijgen. Het stakeholder model is hiervoor zeer geschikt: wie zijn bij een bepaalde beslissing betrokken en wat zijn hun belangen? En dan: hoe ga je ze meekrijgen met wat jij graag als uitkomst wilt zien? Daarna is het vooral hard lobbyen binnen het informele circuit om de neuzen de juiste richting – jouw richting – op te krijgen.

Bij het overtuigen van jouw visie is sensitiviteit belangrijk. Waar zit de ander? Wat vindt hij/zij nou echt belangrijk? Je moet dat aanvoelen. Economie is emotie. Micro-economie binnen een organisatie is ook emotie. Bijvoorbeeld de lancering van een nieuw product; misschien sta je op iemands tenen, misschien zien mensen het niet zitten. Probeer eerst de ander heel goed te begrijpen, want als je alleen maar denkt aan je eigen belangen zal het overtuigen niet werken. Je moet er een win-win van maken.

Binnen organisaties spelen allemaal krachtenvelden en belangen. Afhankelijk van je rol ben je daar in betrokken, of je nou wilt of niet. Als je er toch al in zit, kun je er beter een beetje van gaan genieten. Dan is de kans ook een stuk groter dat je uiteindelijk slaagt in je overtuigingsdoelen.

Welke mensen winnen altijd? Niet de mensen die altijd voor zichzelf gaan (‘kijk mij’), maar ook niet de mensen die te bescheiden zijn. Soms moet je weer even de nadruk op overtuigingskracht en stevigheid zetten en dan weer op meebewegen, sensitiviteit en betrokkenheid. Mensen willen geen allemansvriend of watje, maar ook geen boeman die niet te bewegen is, maar iemand die er tussenin zit. En dat is flexibiliteit waarbij je bij jezelf blijft. Hierin moet je goed kunnen schakelen.