5 vragen over het Konijneneiland in Schermerhorn

Bestaat het Konijneneiland nog?
Ja en nee. Ja, het Konijneneiland bestaat nog, maar Stichting Het Konijneneiland is dit jaar opgeheven. De stichting was opgericht om konijnen een beter leven te geven, maar na honderden levens van konijnen en andere dieren verbeterd te hebben is het voor Loesje tijd om iets nieuws te gaan doen. Het eiland zelf, sinds 2010 in ons beheer, is nog altijd een klein paradijsje in de polder. We hebben er nu kippen en schapen rondlopen en heel veel bomen geplant.

Waar is het eiland gevestigd?
Langs de N243 ter hoogte van Schermerhorn. Het is het eerste eiland dat vanaf de weg te zien is als je uit de richting van Alkmaar komt en het loopt door tot aan het reclamebord van de beeldentuin van Nic Jonk in Grootschermer. Het is een écht eiland, maar het is wel via een bruggetje langs de weg toegankelijk.

Wat is nu nog het doel van het Konijneneiland nu er geen konijnen meer worden opgevangen?
Het is eigenlijk een enorme tuin geworden, waar we heel veel tijd en liefde in hebben gestopt. Het houdt me in beweging. Als redacteur zit ik eigenlijk de hele dag en ik ben ook niet zo’n sportman. Het onderhoud van het eiland dwingt me om het schrijven af te wisselen met wandelen en werken in de buitenlucht. Voor HSP’er Loesje is het een fijne prikkelarme omgeving om dagelijks even tot zichzelf te komen en in verbinding te staan met de natuur.

Wat zijn de belangrijkste voor- en nadelen van zo’n eiland?
Het voornaamste nadeel is dat zo’n eiland onderhouden heel veel werk is. Vanaf de lente is de groei van alle planten, bomen en struiken niet bij te benen. Het is een constant gevecht tegen de elementen, waarbij je continu achter de feiten aanloopt. Ook kost het aardig wat geld aan materialen en gereedschappen.

Toch zou ik er niet snel afscheid van willen nemen. De laatste jaren dringt steeds meer het besef door dat de wereld voor een periode van ernstige ontwrichting staat. Het klimaatprobleem en de biodiversiteitscrisis gaan gezamenlijk zeer ernstige en negatieve gevolgen hebben. Desondanks denk ik dat we de transitie als mensheid wel gaan maken voordat het echt misgaat, maar we zullen wel getuige zijn van een heleboel ellende.

Dit kan het gevoel van machteloosheid oproepen omdat niks wat ik persoonlijk ga doen deze klimaat- en natuurrampen zal voorkomen. En daarmee kom ik op het eiland: daar heb ik wel invloed op. We hebben een stukje natuur gecreëerd waar dieren, vogels en insecten veilig kunnen leven en bomen kunnen groeien en bloeien. De wereld gaan we er niet mee redden, maar het is fijn om met zo’n initiatief wel op kleine schaal iets concreets te kunnen bijdragen. Ook is het een fijne plek om lekker te chillen in de zomer.

Mag ik komen kijken?
Zeker, het eiland is vrij toegankelijk. Houd svp de poortjes goed gesloten in verband met de dieren, maar kom gerust eens langs als je in de buurt bent.

Het dierencarrousel

Vandaag hebben we Mentos laten inslapen, de laatste kip van onze originele groep van zes die we als kuikens hebben grootgebracht.

Dat was in 2010, dus Mentos is twaalf jaar geworden. Dat hoorde de dierenarts niet vaak. En dat niet alleen: ze heeft twaalf zomers doorgebracht op Het Konijneneiland: een paradijs voor dieren met de service (door Loesje) van een vijfsterrenhotel.

De missie van het Konijneneiland is inmiddels uitgebreid van een gelukkig leven creëren voor konijnen naar een gelukkig leven creëren voor alle levensvormen. We hebben de afgelopen jaren zo’n 100 bomen geplant (verschillende wilgensoorten) wat goed is voor de biodiversiteit: insecten en vogels profiteren van de gevarieerde flora. Zoals op de foto te zien weten ook eenden ons goed te vinden, net als ganzen en hoentjes. Ook leven er vier schapen (ouessanten) op het eiland. Alleen konijnen ontbreken momenteel, maar dat komt wel weer.

Mentos is vandaag vertrokken en ze heeft een prachtig kippenleven gehad. Nu sluit ze zich weer aan bij de originele groep: Bert (de haan), Lolita (zijn vrouw), Aagje en de gezusters Cochin. Rust zacht Mentos.

“Full circle: from the tomb of the womb to the womb of the tomb we come. An ambiguous and enigmatical incursion into a world of solid matter very soon to melt from us like the substance of a dream.”
― Joseph Campbell in ‘The Hero With a Thousand Faces’

De cochin zijn dood

In oktober 2013 ging de eerste van de zusters cochin dood. Vandaag stierf de andere na een fatale injectie. Ze had iets onder de leden, een virus of een tumor. Nadat de dierenarts het middel had toegediend viel ze in slaap om mijn schoot, maar na een tijdje werd ze wakker en begon ze te kraaien. Het was altijd al een bijzondere vogel. De tweede injectie werkte vrijwel onmiddellijk. Ze is zes jaar oud geworden.

Ik heb de cochin ’s avonds op het Konijneneiland begraven naast de andere cochin. Ze zijn nu samen herenigd in de graan- en wormenhemel.

Van de groep kuikens die Loesje en ik in 2010 hebben grootgebracht leven er nu nog twee op het eiland: Mentos en Aagje. En wellicht leeft Bertje ook nog.

De cochin zijn dood 1

De geschiedenis:
– Bertje (haan): wegens serial rape-activiteiten en agressie ondergebracht op boerderij.
– Lolita (vrouw van Bertje): overleden in 2013.
– Cochin 1: overleden in 2013
– Cochin 2; overleden in 2016
– Mentos: 2010 – ????
– Aagje: 2010 – ????

Rust zacht lieve zusjes cochin.

De cochin zijn dood 2

Het Konijneneiland wenst u een prettige kerst

Christmas

Het Konijneneiland bestaat alweer vijf jaar. In het eerste vliegensvlugge jaar, vonden meer dan honderd verweesde of verwaarloosde konijnen een nieuw en beter thuis. Helaas werd onze verzorgster Loesje geveld door een vervelende ziekte. Dat kwam niet van gister op vandaag, maar vervelend was het wel. De overtocht naar het Konijneneiland per boot werd hierdoor bemoeilijkt, evenals het soppen van sommige konijnenhokken.

Maar we gaven niet op, er stonden immers konijnenlevens op het spel! En dus verhuisden we eind 2013 van het oude, vertrouwde eiland naar een nieuw (woest beplant) schiereiland. Er werden rietkragen bevochten, hokken verhoogd en bezems verlengd: Konijneneiland nr. Twee was een feit!

Nu en dan kwamen er terminale en hoogbejaarde konijnen bij Het Konijneneiland. Loesje heeft een zwak voor deze groep: ‘Kom maar hoor oudjes’ zegt ze dan. Want oude konijnen hebben je natuurlijk het hardste nodig. Die zet je niet zomaar op de stoep. En zo ontstond het konijnenbejaardentehuis, waar oude en terminale konijnen mogen blijven, tot ze omvallen van ouderdom.

Het Konijneneiland nr. Twee is daarvoor de uitgelezen plek: meters en meters wuivend grasland, bomen en een echte konijnenheuvel. De konijnen leven er helemaal los en vrij, samen met een (terminaal) konijnenvriendje. Elk koppel leeft op zijn eigen gebied, want konijnen van dezelfde sekse vechten, (ook oudjes). Het eiland is verdeeld door diep ingegraven hekken en iedereen heeft een schuilhok met veel hooi om lekker in weg te kruipen. Geen suffe bejaardenflat dus, maar een bijna wild konijnenleven!

Door het goede leven op het eiland worden de konijnen stokoud. Het leven krijgt weer zin. Ouderdom komt met gebreken en gebreken met torenhoge dierenartskosten. Uw financiële steun is dus nog steeds van harte welkom!!

Ook gaat de opvang van ‘gewone’ asielkonijnen nog steeds door. Zij kunnen bij Loesje even bijkomen van een zwaar of saai konijnenbestaan. Ze worden verwend, gecastreerd, gekoppeld én herplaatst bij leuke nieuwe baasjes. Ook hier komt uw donatie van pas! De castratie van één konijn kost bijvoorbeeld: 72,- euro. Een baaltje hooi 4,50 euro.

Neem eens een kijkje op onze website http://www.hetkonijneneiland.nl op de dagboekpagina. Daar zijn de komende tijd steeds meer foto’s te zien van het leven op Het Konijneneiland!

Stichting het Konijneneiland
loesjekleijngeld@hotmail.com
NL13 ABNA 0505 0167 61