Tagarchief: Lucid dreaming

An atheist goes to heaven

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Dan Dennett opened his eyes, and he found that he was in a dazzling green landscape. He looked at himself, his body was completely intact. Even his long white beard was still there. Only his glasses were missing. Still, there was something different about him. His body was more radiant, like he was in some sort of lucid dream. He looked at his hands, as he had done often in lucid dreams, and bright light shone through them. He really was dreaming! Except then why wasn’t he waking up right about now? Lucid dreams were usually very brief experiences.

The last thing he remembered was being in the medical center with his wife. His lovely Susie whom he loved so so much. His interstitial lung disease had drained him of his last powers and he felt like he was slipping away into a deep sleep. Eternal sleep. He looked at his wife one last time. “I love you…” And that was it….

And now he was here, or so it seemed. But what was here? It was not in Maine, that’s for sure. He looked around him and saw the most beautiful trees. They were cedar trees, he thought. But way bigger than he had ever seen them before. There were also huge bushes of flowers in yellow, blue, pink, orange and purple. Dan tried if he could float through the air and found that he actually could. He followed a narrow path alongside a small creek with round white shining stones illuminating the way. There were small clouds also, really close to the ground, and when he passed through them they felt like silk to his skin. The creek made the most peaceful sound he had ever heard and he could also hear birds chirping.

But how can my consciousness still be intact?, Dan thought. During all of his career as one of the most widely read and debated American philosophers, he had proposed that consciousness was constructed by tiny little machines inside the human brain. But he was pretty sure his physical brain would by now be no longer functioning. Had the dualists been right after all? That consciousness existed in a different realm as the brain? But no, he still had his body. He was looking right at it and it felt more real than it had ever felt. What about these idealists, these woo woo cosmic consciousness peddlers? Was mind indeed the primal substance of the universe? There was still some doubt in Daniel’s mind.

He reached a valley surrounded by beautiful mountains covered in flowers. Dan was completely in awe of the astonishing scenery. It was more awesome than anything he had ever seen in his life. Then he gasped as he was approached by a magnificent blue butterfly the size of a man. It came up to him and said in a clear voice: “I am so happy to see you, Dan. So very happy.” The bearded philosopher was shocked; he was now 100% certain he was not in Kansas anymore, or any other place on earth for that matter. “And who might you be?’”, Dan asked. “I am Christopher”, the butterfly replied. “Christopher Hitchens”. Dan’s jaw dropped a mile deep. Then he quickly recovered and he smiled the widest smile he had ever smiled. “Now jump on my back, my old friend”, the butterfly said. “We’ve got a lot to talk about.”

Hoe is het om… ?

Posted on by Jeppe Kleijngeld

De Amerikaanse filosoof Thomas Nagel (1937) werd bekend met zijn artikel What is it like to be a bat? (1974). Het is een kritiek op het reductionisme, de opvatting dat alles – inclusief onze geest – terug te voeren is tot fundamentele elementen. We kunnen een vleermuis volledig binnenstebuiten keren en alles over zijn fysisch-biologische eigenschappen leren, maar we zullen dan nog steeds niet weten hoe het voelt om een vleermuis te zijn; hoe het is om ondersteboven te hangen in een grot of blind in de nacht op insecten te jagen via echolocatie.

Nagel heeft gelijk. We kunnen onmogelijk weten hoe het is om een vleermuis te zijn of een ander levend organisme. Bewustzijn voelt uniek voor iedereen. Wij zijn allemaal het middelpunt van ons eigen universum. In een biocentrisch universum voelt dat niet alleen zo, maar is dat ook letterlijk wat er aan de hand is. We dragen het universum immers met ons mee waar we ook heengaan. Een vleermuis is, net zoals jij dat bent, een tijdelijke lokalisering van het superbewustzijn in onze spatiotemporale wereld. Zolang jouw lokalisering plaatsvindt, krijg je exclusief toegang tot unieke mentale content. Deze gedachtestromen en persoonlijke ervaringen zijn van ‘jou’ alleen en voor niemand anders beschikbaar. Dit geldt voor alle levende wezens. Zolang de lokalisering duurt, kun je niet weten hoe het is om je in een andere lokalisering te begeven. Een golf in een oceaan kan ook niet gelijktijdig in een andere golf zitten. Pas na de dood komt die mogelijkheid weer beschikbaar via mentale reïncarnatie.

Tot die tijd moeten we genoegen nemen met ervaringen in virtuele realiteit. Of we kunnen in een lucide droom transfiguratie toepassen en een mentale voorstelling maken van hoe het is om een tijger of een slang te zijn. Dit zijn beide echter slechts simulaties en dus geen volledig betrouwbare weergave van de werkelijke ervaring die de ego-geest overstijgt. Maar het is wel het dichtste bij dat we ooit kunnen komen bij de ervaring hoe het voelt om een ander levend wezen te zijn.

PS: Voor nu althans. In het boek ‘Ready Player Two’ is een technologie uitgevonden die het mogelijk maakt ervaringen op te nemen en deze via een machine-brein interface af te spelen.

Reality As an Act of Dreaming

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Our reality is like a waking dream. It has rules, those we can study objectively (science). But they are not as steady as we may think. Quantum mechanics has revealed that beyond a steady appearance, there is only probability. It takes the act of observing to construct reality out of potentiality.

We used to think that God was the creator of our world and God resided outside of nature. Then Western science removed God, and we were left with nature without cause. Everything was explained as resulting from an extremely large series of random accidents. This worked partly, but many problems remained. Life and consciousness cannot be explained away by random accidents. Nor can randomness be a proper explanation for the immense ordered complexity we observe around us.

The solution was already present all along. Turns out that Eastern philosophy was closest to the edges of truth we can ever hope to get. God is not outside of nature. God IS nature. And since we are part of nature, we are also part of God. We are the mental hubs in a participatory universe.

According to the famous physicist John Wheeler, the universe is a self-referential ‘strange loop’ in which physics gives rise to observers, who then give rise to meaning – establishing observers – participants who grant a meaningful existence to the universe. The world and consciousness are intermingled in such a way that they mutually co-arise in a deeper unified sphere of being. It is impossible to say which initially caused the other, as their relationship has no beginning in time. Their relationship is reciprocal – now one side and then the other acts as a cause. Through the conscious observer in the dreamlike reality, the universe becomes a lucid dreamer.*


From: The Goldilocks Enigma by Paul Davies

Uncountable small acts of observer-participancy have over eons built up the tangible appearance of the material world. As observers, there is no getting around the fact that each of us are participants in bringing reality into being. Wheeler: “I can’t make something out of nothing, and you can’t, but together we can”. The universe is a collective shared dream that is too seemingly dense and solidified for any one person’s change in perspective to transform, but when a critical mass of people get into alignment and consciously put together what I call our “sacred power of dreaming” we can, literally change the waking dream we are having.”*

As agents of cosmic evolution, we are being invited to contribute to the growing edge of the universe’s creative unfoldment into uncharted territory. This is truly evolution in action, as we discover that we can actively participate in our own evolution, and in fact are being called to do so. We become (or maybe we always have been, but just didn’t know it) a channel for the universe to automatically re-create itself in a novel and evolutionary way. Or maybe I am just dreaming.*

*Segments taken from:
The Quantum Revelation by Paul Levy

De echtheid van dromen

Posted on by Jeppe Kleijngeld

De meeste mensen geloven dat bewustzijn – en dus dromen – uit de hersenen komen. En daarmee zijn het niets meer dan verzinsels. Zoals ik in verschillende essays op deze site heb beschreven denk ik dat het anders zit. Bewustzijn is absoluut primair. En de realiteit komt alleen tot stand in de aanwezigheid van waarnemers.

In deze visie ben je niet je lichaam of je hersenen, maar niets meer (of minder) dan een pakketje bewustzijnsenergie. En wat dat pakketje doet is observeren en ervaren. Je bent een perspectief en binnen dat perspectief speelt zich alles af. Je lichaam is een verschijning in je geest, net zoals je huis, je kat, de maan en een zak chips dat zijn.

Dat observeren gaat zonder enige moeite. Overdag neem je de consensus realiteit waar dat ook door de andere waarnemers wordt geobserveerd. In kwantummechanische termen is de totstandbrenging van deze consensus realiteit het ineenstorten van de golffunctie. Voordat observatie plaats vindt, bevindt de realiteit zich in superpositie. Dit betekent dat er geen sprake is van enige vastheid of positie in ruimtetijd, maar slechts van een statistische reeks mogelijkheden. Wanneer je een observatie doet storten alle mogelijkheden in elkaar en blijft alleen de waargenomen realiteit over.

‘S avond, wanneer het energieniveau van het pakketje laag wordt, gaat het perspectief in minimale alertheid stand. Het subject valt in slaap. Gedurende zo’n twee uur per nacht is je bewustzijn weer een stukje alerter* en creëert je geest weer realiteiten die wij dromen noemen. Net als overdag dus. Alleen ontstaat er nu geen consensus realiteit. Maar het proces is precies hetzelfde. Je bent uit dezelfde bron van potentie aan het tappen en brengt in je geest werelden tot stand die je kunt zien, proeven en aanraken. Je kunt de droomwerelden beschouwen als alternatieve universa die je tijdelijk tot stand brengt.

En dat maakt dromen tot waanzinnig interessant studiemateriaal. In dromen kun je alles ervaren wat je overdag ook kan. Je kunt emoties voelen, scherpe beelden waarnemen, seks hebben, muziek luisteren, eten, en alles is levensecht. Je stort een alternatief realiteitsspoor in elkaar (alternatief van de consensus realiteit) en kunt dit eventjes persoonlijk bestuderen voordat je weer terugkeert naar ‘de gewone wereld’.

Waarom kun je overdag niet in deze realiteiten tappen en ben je gebonden aan deze ene consensus realiteit? Dat is lastig te beantwoorden. Maar als deze visie in de basis klopt, zal het in de toekomst ongetwijfeld mogelijk worden om het bewustzijn zo te beïnvloeden dat dergelijke alternatieve realiteiten toegankelijk worden voor ons waarnemers van planeet aarde. Dat is nu nog science fiction gebied, maar stel je voor wat dit kan betekenen. De mogelijkheden zijn (vanuit ons perspectief) onbegrensd.

⟿ Jeppe Kleijngeld, februari, 2021

* Een lucide dromer, zoals ik, traint zijn geest om die momenten van alertheid tijdens slaap te verstevigen. Dit kan bijvoorbeeld door rekensommen te gaan doen op het moment dat je doorhebt dat je droomt. Daardoor wordt je alerter in je lucide droom en kun je hem langer in stand houden. En vervolgens kun je dingen gaan doen waar je een kick van krijgt. Favorieten van lucide dromers zijn vliegen, seks hebben, andere planeten verkennen en de wet breken.