Tagarchief: Pandemie

Super Size Me 2 (R.I.P. Morgan Spurlock)

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Morgan Spurlock, maker of the classic documentary Super Size Me (2004) passed away on Friday May 24. Not from eating too many fries and burgers, but from cancer. In Super Size Me, for those who forgot, Spurlock does a fast food experiment. For a month, he eats at McDonalds three times a day. And whenever they offer him a supersize meal, he has to take it. The filmmaker gained serious weight and suffered significant health issues at the end of the documentary. The not so surprising message: fast food is not good for you, and the fast food industry has a great hold over America which suffers from a health and obesitas crisis.

I wanted to rewatch it, but could only find its sequel Super Size Me 2: Holy Chicken! (2017) on the streaming services. So I watched the sequel instead. His mission this time around is to open his own fast food restaurant and see how the industry has changed in 13 years. This mission may seem less exciting, but it is a huge undertaking.

Spurlock talks to all kinds of experts and innovators to be as successful as possible. It turns out that chicken is the way to go forward, because it is cheaper, potentially healthier and trendier than beef. I write ‘potentially’ because grilled chicken is not so bad. The thing is: more than 90 percent of Americans prefer fried chicken. The industry just adds artificial grill marks to make it appear healthier.

Surprise: the industry is all about marketing. The food hasn’t changed at all, but how everything looks has. McDonald’s now has green and brown paper boxes instead of the foam boxes they used to have. It looks more farm-like. The fast food chains use slogans like ‘food as it should be’ or ‘home style’ to make it all appear natural and artisan. Many fast food restaurants have pictures of traditional farms hanging on the wall. Subways shows you all their vegetables, so you almost think your sandwich, which is drooling with fat, is not so unhealthy after all.

Spurlock goes with the home grown theme, so he buys chicklets and his own growhouse. It turns out that fast food chickens are now engineered to grow from chicklet to full grown chicken in just six weeks. By then they weigh 2,75 kilos. By comparison, that’s the same as when a baby would grow to 300 kilos in two months time. The result of this unnatural growth cycle? Heart attacks, crushed bones and all kinds of diseases. Who can see the next pandemic approaching?

When a lobby group is pressuring farmers not to talk to Spurlock, he dives into the world of Big Chicken and what they are hiding. Turns out that these corporate villains have enslaved the chicken growers with a tournament system. Everybody used to get paid the same, now they decide based on a measurement system they control, who gets paid what. The farmers also need to take on massive debts to be able to stay in business. This corrupt, rigged system has these farmers living in intense stress. One of them even starts crying in front of the camera.

The brilliant ending sees Spurlock open the first Holy Chicken restaurant, the most transparent fast food restaurant in the world. Here, the customers can experience in funny and inventive ways how the industry is bullshitting them. The design of the restaurant is fantastic and reason alone to see this film. This is great documentary making. Spurlock was a master of the craft and will surely be missed.

Super Size Me 2: Holy Chicken! is available on Amazon Prime.

 

Gaat de mensheid de komende eeuw overleven?

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Antarctica’s Ross Sea. Original public domain image from Flickr

Een tijdje terug kwam ik in een social media bubbel terecht van de extinction crowd; mensen die denken dat we – de mensheid – het niet gaan redden vanwege allerlei tipping points op klimaatgebied die we gaan overschrijden en die zullen leiden tot een onomkeerbare cascade van rampzalige effecten met als gevolg: geen mensheid meer eind 21ste eeuw of begin 22ste eeuw.

Deze crowd baseert zich op harde wetenschap en hun argumenten zijn niet makkelijk te weerleggen. Bovendien begint het bewijs zich steeds duidelijk te manifesteren in de wereld van vandaag: bosbranden, hittegolven, overstromingen en stormen. Deze crowd zegt ook – terecht – dat de huidige generatie politieke leiders lang niet genoeg doet om de grootste rampen af te wenden.

Het is verleidelijk om in deze visie mee te gaan, maar ik zie toch nog hoop voor de mensheid. Er moet dan echt wel een heleboel gebeuren, maar ik geloof dat er manieren zijn om de politiek toch in beweging te krijgen. Politiek commentator Ian Bremmer schrijft in zijn laatste boek ‘The Power of Crisis’ dat crisissen dé manier zijn om voor een omwenteling te zorgen. En aan crisissen geen gebrek in deze tijd.

De impact van de coronacrisis in termen van doden, ziekte, schuld, economische vertraging, achteruitgang in mentale gezondheid en polarisatie in de samenleving zijn nog lang niet de wereld uit. Toch is dit verre van de laatste crisis geweest. De komende decennia zullen we geconfronteerd worden met tenminste drie crisissen die een veel grotere impact zullen hebben dan corona, stelt Bremmer.

Ten eerste is het vrijwel zeker dat er een nieuwe pandemie komt in de komende decennia. Dat is een direct gevolg van de toename van de wereldbevolking en het verdwijnen van natuur waardoor er steeds meer diersoorten met elkaar in aanraking komen. Qua dodelijkheid was corona zeker niet het ergst denkbare virus, dus dat kan de volgende keer een stuk slechter uitpakken. Of juist beter: als er een paar miljard mensen worden uitgeroeid hebben we meer tijd om te dealen met de tweede grote crisis die op ons afkomt: de klimaatcrisis.

klimaatverandering zal de levens van miljarden mensen op zijn kop zetten en vormt een ongekende bedreiging van de duurzaamheid van het leven op aarde. Dit is al niet meer tegen te houden. Delen van de aarde zullen onbewoonbaar worden en er zullen miljoenen vluchtelingen op de been komen de komende decennia.

Toch is volgens Bremmer klimaatverandering niet eens de ergste crisis die op ons afkomt. Volgens de geopolitieke expert is de grootste bedreiging voor onze collectieve toekomst de onverwachte impact van nieuwe technologieën die de manier waarop we leven, denken en met elkaar interacteren veranderen, en die onze toekomst zal bepalen. Kijk naar de polarisatie die momenteel veroorzaakt wordt door social media en je krijgt een idee van wat Bremmer bedoeld.

De technologie die nu in ontwikkeling is, zal nog veel grotere gevolgen hebben. Neem de ontwikkeling van kwantumcomputing. Het land dat dit als eerste ontwikkelt zal in staat zijn om nagenoeg alle encryptie van computer- en beveiligingssystemen wereldwijd te omzeilen. Alleen al de dreiging dat een land dit gaat ontwikkelen, kan aanleiding zijn voor het begin van de derde wereldoorlog…

Om met de gevolgen van deze drie existentiële bedreigingen om te gaan is internationale samenwerking onontbeerlijk. Met name de relatie tussen de VS en China is cruciaal en die relatie verslechtert momenteel in rap tempo. Dus hoe kan ik nog hoop hebben op een goede afloop? Ik denk dat de toekomst nog niet bepaald is en het verleden heeft aangetoond dat we in extreem moeilijke situaties een ommekeer kunnen maken. Ook nieuwe technologie is een wild card die ons verder kan helpen.

Er zijn geen garanties, maar ik denk dat we na de shit storm die we ongetwijfeld gaan krijgen de komende decennia tot een nieuwe hereniging komen en samen gaan werken aan de oplossingen die nodig zijn, want dit is ook in ieders eigen belang. Het is een gok, maar de extinction crowd gokt op een andere uitkomst, namelijk blijvende ‘inertia’ (traagheid). We gaan het hoe dan ook meemaken.

Corona Crash Course

Posted on by Jeppe Kleijngeld

De verwachtingen in de financiële wereld voor 2020 waren goed. En toen dook er een enorme Zwarte Zwaan op. Een uitschieter die buiten de normale gang der dingen valt en die zeer grote gevolgen heeft.

De Corona-pandemie is de tweede crisis die ik bewust meemaak die de financiële markten waanzinnig overstuur maakt (na de kredietcrisis van 2008). De redactie van Tegenlicht praatte met beursanalisten wereldwijd om de impact in hun landen te duiden. De reacties zijn overal anders. Vermogensbeheerder Jennifer Chan in Hong Kong vindt het meevallen vergeleken met SARS 17 jaar geleden. Scott Bauer, een analist uit de VS, zit al sinds 1991 op de beurs, maar heeft zulke koersschommelingen nog nooit meegemaakt. “Dit is ongekend.”

Het is logisch: de beurshandelaren kunnen niet goed inschatten wat de gevolgen zullen zijn van de lockdown. Kunnen we voorsorteren op herstel? Of wordt het nog (veel) erger? Vandaar de extreme bewegingen van de beurskoersen. Wat voor advies geven de analisten hun klanten? Hebben we de bodem bereikt? “Ik ben gestopt te voorspellen”, zegt de Duitse financiële expert Joachim Klement die in London werkt. En dat is het enige eerlijke antwoord dat hij kan geven. Zijn advies: “Als je je aandelen nog niet verkocht hebt, ben je nu te laat. Hou ze vast en kijk vooral niet naar je portefeuille. Dan zie je hoeveel geld je verloren hebt. Op lange termijn komt het meestal wel weer goed.”

Een andere belegger waagt zich wel aan een koopadvies. Koninklijke olie. De prijs staat op het laagste punt in twintig jaar. “Er gaat wel wat met het dividend gebeuren, maar de prijs gaat hoe dan ook weer omhoog.” Ook grote techbedrijven die in de cloud zitten doen het goed. Aangezien meer dan de halve wereldbevolking thuis in quarantaine zit (op dit moment 3,9 miljard mensen) kunnen deze bedrijven alleen maar omhoog gaan.

De gevolgen van de Corona-pandemie zijn bijzonder. We gaan in extreem korte tijd van een vrije markteconomie naar tijdelijke nationalisatie. Want we kunnen het nooit redden zonder massale overheidssteun. Evengoed zullen bedrijven omvallen, en als het lang duurt zullen we een verschuiving zien van alles wat niet essentieel is, naar de strikt essentiële goederen, zoals voeding en alles wat nodig is voor de gezondheidszorg. Bedrijven zullen omvallen als dominostenen. En daarna kunnen we alles weer gaan opbouwen. Voor veel mensen onprettig, maar af en toe een flinke shake out is onderdeel van het spel waar we gevraagd en ongevraagd aan deelnemen.