Tagarchief: Klimaatcrisis

Wat zijn de beste klimaatoplossingen volgens ChatGPT?

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Het was al lang geleden voorspeld: nieuwe toepassingen met kunstmatige intelligentie zullen ons steeds vaker versteld doen staan.

En toen was daar opeens ChatGPT (Generative Pre-trained Transformer), ontwikkeld door OpenAI, een onderzoekslaboratorium voor kunstmatige intelligentie. ChatGPT is een chatbot die vragen kan beantwoorden, essays kan schrijven in iedere denkbare stijl, muziek kan componeren en computerprogramma’s kan debuggen.

Ik heb de bot een aantal opdrachten gegeven om zijn taal- en schrijfvaardigheden te testen. Een voorbeeld was: ‘schrijf een korte essay over Donald Trump in de stijl van Hunter S. Thompson’. Het resultaat was zeker op taalgebied behoorlijk indrukwekkend. Inhoudelijk was het vreemd genoeg zeer complementair over Trump. Het is twijfelachtig dat de Gonzo-journalist zo positief was geweest over de ex-president, maar een interessante keuze was het wel.

Om de journalistieke vaardigheden van de AI-toepassing te testen heb ik het onderwerp klimaatverandering gekozen. Kan ChatGPT met een diepgaande analyse komen die zich kan meten met de beste klimaatjournalisten?

Op de vraag: ‘wat zijn de beste manieren om klimaatveranderingen tegen te gaan?’ komt hij (ik noem hem voor het gemak ‘hem’) met een opsomming van zeven maatregelen, waaronder het overschakelen op wind- en zonne-energie en het bevorderen van duurzame landbouw- en visserij. Dit is nog behoorlijk algemeen.

Daarom een vervolgvraag: ‘Welke maatregel tegen klimaatverandering kan de meeste uitstoot verminderen binnen tien jaar?’

Het antwoord: ‘Een van de meest effectieve maatregelen die snel kan worden genomen om uitstoot te verminderen, is het verminderen van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen in de energie-industrie. Dit kan worden bereikt door het verhogen van de investeringen in hernieuwbare energiebronnen, zoals zon- en windenergie, en het verminderen van de subsidies voor kolen- en olie-industrieën. Ook het versnellen van de elektrificatie van transport kan een grote bijdrage leveren aan de reductie van uitstoot. Dit kan worden bereikt door het bevorderen van de aanschaf van elektrische voertuigen en het uitbreiden van het aantal oplaadpunten.’

Niet slecht. Ik vraag nog even door over de rol van kernenergie. De bot komt met vijf verschillende manieren waarop kernenergie optimaal ingezet kan worden om de klimaatdoelen van Parijs te halen, zoals het inzetten van kernenergie in industrieën die moeilijk te decarboniseren zijn, zoals de scheepvaart of de luchtvaart. Daarbij merkt ChatGPT uit zichzelf op dat het belangrijk is om te benadrukken dat kernenergie niet de enige oplossing is voor de klimaatcrisis, en een mix van verschillende hernieuwbare energiebronnen en energiebesparingsmaatregelen noodzakelijk zijn om de klimaatdoelen te behalen.

Het aardige van chatten met de slimme bot is dat hij een eigen persoonlijkheid lijkt te hebben in de antwoorden die hij geeft. Dit is duidelijk een grote leap forward voor kunstmatige intelligentie.

Kan ChatGPT een bedreiging vormen voor de journalist? Het is lastig de impact van technologie te voorspellen, omdat het publiek ermee aan de slag gaat en daar weer nieuwe aanpassingen en verbeteringen uit voortkomen. In de huidige vorm is ChatGPT voor de journalist vooral een extra bron om in te zetten en wel eentje die van elk onderwerp verstand heeft tenminste tot aan 2021 (de robot haalt informatie uit een eigen database). Ook is het een handige schrijfhulp die je kan voorzien van basisteksten die je dan alleen nog maar hoeft te bewerken. Ik zie het dus vooral als een handig hulpmiddel dat de deur opent naar allerlei nieuwe mogelijkheden.

Zelf proberen? Maak kennis met ChatGPT via www.openai.com

 

Vakantie – Deel 1

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Onts-n-a-pp-en /
Onts-p-a-nn-en

Ik lig op bed in ons vakantiehuis. We bevinden ons in het pittoreske, Italiaanse bergdorp Vico Pancellorum. Ik heb zojuist mijn enkel verstuikt. De komende dagen zal ik niet kunnen lopen. Buiten hoor ik de brandweer-helikopters op weg naar een bosbrand in de buurt. Ze zijn al dagen bezig, maar krijgen het niet niet onder controle vanwege watertekort. Door klimaatopwarming zijn de nabije rivieren droog komen te liggen.

Gelukkig zijn wij niet in gevaar. Dat zeggen de dorpsbewoners althans die zo relaxed blijven als hindoe-koeien. Komt dat door de hittegolf misschien? Onze vorige vakantie in de Ardennen viel in het water door overstromingen. Dit jaar worden we met bosbranden geconfronteerd. Aan de gevolgen van klimaatverandering valt niet te ontsnappen.

Ja, misschien wanneer we naar een braaf, all-inclusive resort zouden gaan in plaats van de wilde natuur in. Maar daar wordt je geconfronteerd met de oorzaken van de huidige crisis: overconsumptie, decadentie, vlees, plastic, afval, et cetera. De mensheid die op een collision course is met rampspoed en zich hier nauwelijks van bewust lijkt. Nee, dan liever het avontuur opzoeken en letterlijk dicht op het vuur zitten.

Nee, een resort is geen goede plek om nu te verkeren. Te confronterend. Op de nieuwspagina’s van de kranten lees ik dat de supermarktprijzen 20 procent zijn gestegen en dat de energieprijzen een gigantisch probleem gaan worden, vooral begin 2023. En dat de industrie bezorgd is omdat het water steeds warmer en zouter wordt. Wat dit altijd al zo? De hele tijd dit soort berichten? Waar kun je nog heen om de problemen van de wereld te ontvluchten? Nergens heen. De toestand van de aarde gaat de komende decennia niet op vakantie. We zullen onze mindset klaar moeten maken, want dit wordt groot.

En nu dus ook nog een verstuikte enkel. Ik lees wat dat betekent. In elk geval de eerste dagen impact vermijden. Dat wordt veel op bed liggen. Gelukkig heb ik nog een nieuwe graphic novel van Brubaker-Phillips om me volledig mee te kunnen ontspannen:

Gaat de mensheid de komende eeuw overleven?

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Antarctica’s Ross Sea. Original public domain image from Flickr

Een tijdje terug kwam ik in een social media bubbel terecht van de extinction crowd; mensen die denken dat we – de mensheid – het niet gaan redden vanwege allerlei tipping points op klimaatgebied die we gaan overschrijden en die zullen leiden tot een onomkeerbare cascade van rampzalige effecten met als gevolg: geen mensheid meer eind 21ste eeuw of begin 22ste eeuw.

Deze crowd baseert zich op harde wetenschap en hun argumenten zijn niet makkelijk te weerleggen. Bovendien begint het bewijs zich steeds duidelijk te manifesteren in de wereld van vandaag: bosbranden, hittegolven, overstromingen en stormen. Deze crowd zegt ook – terecht – dat de huidige generatie politieke leiders lang niet genoeg doet om de grootste rampen af te wenden.

Het is verleidelijk om in deze visie mee te gaan, maar ik zie toch nog hoop voor de mensheid. Er moet dan echt wel een heleboel gebeuren, maar ik geloof dat er manieren zijn om de politiek toch in beweging te krijgen. Politiek commentator Ian Bremmer schrijft in zijn laatste boek ‘The Power of Crisis’ dat crisissen dé manier zijn om voor een omwenteling te zorgen. En aan crisissen geen gebrek in deze tijd.

De impact van de coronacrisis in termen van doden, ziekte, schuld, economische vertraging, achteruitgang in mentale gezondheid en polarisatie in de samenleving zijn nog lang niet de wereld uit. Toch is dit verre van de laatste crisis geweest. De komende decennia zullen we geconfronteerd worden met tenminste drie crisissen die een veel grotere impact zullen hebben dan corona, stelt Bremmer.

Ten eerste is het vrijwel zeker dat er een nieuwe pandemie komt in de komende decennia. Dat is een direct gevolg van de toename van de wereldbevolking en het verdwijnen van natuur waardoor er steeds meer diersoorten met elkaar in aanraking komen. Qua dodelijkheid was corona zeker niet het ergst denkbare virus, dus dat kan de volgende keer een stuk slechter uitpakken. Of juist beter: als er een paar miljard mensen worden uitgeroeid hebben we meer tijd om te dealen met de tweede grote crisis die op ons afkomt: de klimaatcrisis.

klimaatverandering zal de levens van miljarden mensen op zijn kop zetten en vormt een ongekende bedreiging van de duurzaamheid van het leven op aarde. Dit is al niet meer tegen te houden. Delen van de aarde zullen onbewoonbaar worden en er zullen miljoenen vluchtelingen op de been komen de komende decennia.

Toch is volgens Bremmer klimaatverandering niet eens de ergste crisis die op ons afkomt. Volgens de geopolitieke expert is de grootste bedreiging voor onze collectieve toekomst de onverwachte impact van nieuwe technologieën die de manier waarop we leven, denken en met elkaar interacteren veranderen, en die onze toekomst zal bepalen. Kijk naar de polarisatie die momenteel veroorzaakt wordt door social media en je krijgt een idee van wat Bremmer bedoeld.

De technologie die nu in ontwikkeling is, zal nog veel grotere gevolgen hebben. Neem de ontwikkeling van kwantumcomputing. Het land dat dit als eerste ontwikkelt zal in staat zijn om nagenoeg alle encryptie van computer- en beveiligingssystemen wereldwijd te omzeilen. Alleen al de dreiging dat een land dit gaat ontwikkelen, kan aanleiding zijn voor het begin van de derde wereldoorlog…

Om met de gevolgen van deze drie existentiële bedreigingen om te gaan is internationale samenwerking onontbeerlijk. Met name de relatie tussen de VS en China is cruciaal en die relatie verslechtert momenteel in rap tempo. Dus hoe kan ik nog hoop hebben op een goede afloop? Ik denk dat de toekomst nog niet bepaald is en het verleden heeft aangetoond dat we in extreem moeilijke situaties een ommekeer kunnen maken. Ook nieuwe technologie is een wild card die ons verder kan helpen.

Er zijn geen garanties, maar ik denk dat we na de shit storm die we ongetwijfeld gaan krijgen de komende decennia tot een nieuwe hereniging komen en samen gaan werken aan de oplossingen die nodig zijn, want dit is ook in ieders eigen belang. Het is een gok, maar de extinction crowd gokt op een andere uitkomst, namelijk blijvende ‘inertia’ (traagheid). We gaan het hoe dan ook meemaken.

End Times

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Een website die de ‘Rapture Index’ bijhoudt, een indicator die meet wat de christenen ‘eindtijd activiteiten’ noemen, heeft de index de laatste tijd flink verhoogt. Dat is niet verrassend te noemen. Neem de psychotische Poetin en de oorlog in Oekraïne, de snel verergerende klimaatcrisis (en Don’t Look Up-achtige reacties), de polarisatie in Europa, de successen van extreem-rechts, de nepnieuws-epidemie en post-truth politics, inflatie, armoede, hongersnoden, natuurlijke degradatie, et cetera, et cetera.

Je zou er depressief van kunnen worden. Het laatste incident dat mij somber heeft gemaakt is echter van veel kleinere aard dan bovenstaande crisissen. Namelijk het debacle rond EarthToday. Dit is een goed doel (dacht men althans) dat zich inzet voor natuurbehoud. Op de site kun je voor €1,20 een vierkante meter natuur beschermen. Daarvan gaat €0,05 naar de fiscus en €0,15 naar EarthToday. In ruil voor je investering krijg je een aandeelhouderscertificaat. Dit was tenminste het verhaal, zoals het door de organisatie verteld werd.

Onlangs bracht Quote een artikel naar buiten (uitstekend stukje onderzoeksjournalistiek overigens) over het verborgen verdienmodel van deze ‘stichting’. Het blijkt dat de investeerders achter het platform, waaronder Winston Gerschtanowitz en Kees Zegers (oprichter NU.nl) een enorme berg certificaten voor bijna gratis hebben gekregen. Als het platform groeit, neemt de waarde van die certificaten toe. Quote heeft becijferd dat als EarthToday zijn groeidoelstellingen haalt qua beschermde vierkante meters, de oprichters niet miljoenen, maar miljarden te verdelen hebben.

Het goede doel is dus ontmaskerd als een soort variant op de mondkapjeszwendel van Sywertje. Inmiddels zijn de aangesloten bedrijven en goede doelen terecht weggelopen, Youp van het Hek schreef een vernietigende column, dus wat zou ik me nog druk maken, toch? Waarom heeft dit incident impact op mijn gemoedstoestand? Dat zit zo. Toen ik het artikel in Quote las, vroeg ik vroeg me af wat iemand bezielt om zo’n constructie op te zetten. De CEO van EarthToday heeft in een interview op NU.nl gezegd dat psychedelische paddenstoelen volgens haar dé manier zijn om je te realiseren dat kapitalisme anders moet (ik verzin dit echt niet, lees het hier).

In een gênant televisieoptreden, ontkende deze dame in alle toonaarden dat er iets mis is met EarthToday. Het deprimerende hiervan vond ik niet het gedraai en gespin – dat doen bedrijfsleiders en politici altijd die betrapt zijn – maar juist dat zij oprecht niet leek te beseffen dat de opzet van haar businessmodel fundamenteel verkeerd is. Hierdoor is in één klap bij me ingedaald hoever we nog afstaan van het niveau van bewustzijn dat we nodig hebben om de wereld van onszelf te redden. De Veda’s hebben het al geschreven; dit is een tijdperk van laag bewustzijn.

Een purpose zoals EarthToday, dat gedreven wordt door slimme ondernemers en investeerders, is precies wat we nodig hebben. Maar als er aan de achterkant stiekem een verdienmodel is gebouwd dat aan de voorkant verzwegen wordt is er iets heel erg mis. Zeggen dat je het allemaal voor de natuur doet, is namelijk betekenisloos als er zoveel winsten in het verschiet liggen. Bovendien is de maximale impact van EarthToday een gebied zo groot als Friesland en Groningen, een druppel op een gloeiende aarde. En daar wil je als bedenker rijk mee worden? Hebzucht en meer nemen dan je nodig hebt is een ziekte. En EarthToday laat zien in hoeverre deze ziekte greep op ons heeft gekregen. Het zit in de fundamenten van de samenleving.

“Mag je somber worden van dit soort schaamteloze verdienmodellen? Ja, dat mag”, schreef Youp van ‘t Hek in zijn geweldige column. Er zijn gelukkig nog mensen die het wel begrijpen. Maar dit zijn de stukjesschrijvers en cabaretiers. Waar blijven de leiders die we nodig hebben om ons te verlossen uit dit tijdperk van teloorgang?