Lessen in scenarioschrijven #4 – De mindset

Lees ook:
Lessen in scenarioschrijven #1 – De basis
Lessen in scenarioschrijven #2 – Inspiratie
Lessen in scenarioschrijven #3 – Gebruik van symboliek

We sluiten de serie over scenarioschrijven af met het mentale proces van schrijven. Zoals ik al schreef in de eerste les; een goed script schrijven is moeilijk, heel moeilijk. Tenzij je een natuurtalent bent, zoals Quentin Tarantino die naar verluidt het script van ‘Reservoir Dogs’ in drie weken afrondde, kost het jou waarschijnlijk jaren van je leven. Waarmee ik niet wil zeggen dat QT geen harde werker is. Hij steekt waarschijnlijk meer tijd in zijn obsessie film dan wie dan ook.

Als je klaar bent om deze missie aan te gaan, met alle pijn en frustratie die het je waarschijnlijk gaat kosten, neem dan deze zeven laatste tips ter harte…

1. Stop je ziel erin
“Creation by its very definition is a reflection of some aspect of the creator’s soul.”
—Kurt Vonnegut (denk ik)

Je kunt nog zo goed de structuur op orde hebben, de karakters hebben uitgewerkt en boeiende plotwendingen bedacht hebben, zonder intensiteit zul je niet in staat zijn een deel van jezelf in het script te leggen. Emotie is belangrijker dan wat dan ook. Denk aan de beste speech die je ooit gehoord heb of het beste muzikale optreden. Wat maakte die zo goed? Dat de uitvoerder je diep wist te raken; het kwam uit zijn/haar hart. Zoek die intensiteit op om de spark te vinden die je script écht doet werken. Zie het schrijven van een scenario als een performance. Dat is het namelijk.

George Lucas: “I think that anyone who goes to the movies loves to have an emotional experience. It’s basic – whether you’re seven, seventeen or seventy. The more intense the experience, the more successful the film.”

2. Train je hersenen
“Do not think that what is hard for you to master is humanly impossible; and if it is humanly possible, consider it to be within your reach.”
—Marcus Aurelius

Hoe meer tijd je in een schrijfproject steekt, hoe meer zenuwbanen in je brein je aanmaakt en traint die gespecialiseerd zijn in het schrijven van jouw script. In het boek ‘Mastery’ rekent auteur Robert Greene af met het idee van ‘genieën’. Volgens zijn uitgewerkte theorie over meesterschap – gebaseerd op neuro- en cognitieve wetenschap en talloze biografieën van uitblinkers – zijn bijzonder bekwame mensen, zoals Mozart, Da Vinci en Darwin, zo goed geworden omdat ze hun roeping hadden gevonden en in de gelegenheid kwamen om heel veel te oefenen. In het bereiken van meesterschap volgden zij allemaal hetzelfde pad, betoogt Greene.

Wat mensen onderscheidt van dieren is het vermogen om tijd in ons voordeel om te buigen. Om vaardigheden te bekwamen, zodat het uiteindelijke resultaat veel beter is dan wanneer we direct actie zouden ondernemen. Meesterschap begin altijd bij passie. Stel vervolgens leren centraal. Kies altijd de plek waar je het meeste kunt leren en ga nooit voor het geld. Greene adviseert verder om multidisciplinair te leren, zoals bijvoorbeeld Leonardo Da Vinci deed. Hij verdiepte zich niet alleen in schilderkunst en beeldhouwen, maar ook in architectuur, scheikunde en natuurkunde. De kennis die hij opdeed in het ene gebied versterkte hem weer in de andere gebieden. Vervolgens: Oefenen, oefenen, oefenen. 10.000 uur is het magische getal. Wanneer je zolang oefent bereik je meesterschap in een vaardigheid.

Onze hersenen vermijden het liefste onprettige prikkels, maar doorzetten leidt tot beheersing van de skill. Leg niet de gangbare leerweg af, maar creëer de eigen leerroute. De beloning die je krijgt als je door de onprettige fase heen komt is vaardigheid. Om meesterschap te bereiken, beargumenteert Greene, moet je een beetje een masochist worden.

3. Ken de wereld die je creëert door en door
“It’s not that I’m smarter. I just spend more time on a problem than anyone else.”
—Albert Einstein

Als scenarioschrijver ben je een architect. Je bent een kathedraal aan het bouwen: de karakters, de hoofdstukken, de thema’s, het zijn allemaal onderdelen van de fundering en die moet ijzersterk zijn. Tijdens de constructies kom je duizenden kleine problemen tegen; welk materiaal ga ik hier gebruiken? Hoe zorg ik dat deze pilaar niet instort? Moet hier wel of geen raam komen? Je passie voor het verhaal moet wel reusachtig zijn om hier niet gek van te worden.

Je kunt alleen slagen als je aan elk stukje aandacht besteedt. Kennis van de wereld die je aan het ‘bouwen’ bent is cruciaal. Of je verhaal nou fictie of non-fictie is maakt niet uit, het moet écht worden; alsof het allemaal echt heeft plaatsgevonden. De beste schrijvers zijn geobsedeerd de wereld die ze aan het construeren zijn en kennen alle details. J.R.R. Tolkien kon je waarschijnlijk vertellen in welk jaar Gandalf voor het eerst haar op zijn ballen kreeg. Je vertelt een geschiedenis; behandel het ook zo.

4. Denk na over het verkoopproces
Het doel van een script schrijven is uiteindelijk om het te verkopen of zelf te ontwikkelen tot film als regisseur. In beide gevallen heb je een producent nodig. In het eerste geval verkoop je alleen je script, en in het tweede geval verkoop je ook jezelf erbij. Dit is iets om heel goed te overwegen: ben jij de juiste persoon om de klus als regisseur te klaren? Waaruit blijkt dat? Een producent wil dat weten. De eerste gouden regel voor succesvolle investeerders is: wat heeft deze persoon in het verleden gedaan waaruit ik kan opmaken dat hij nu weer een fantastische job gaat doen? Ook Tarantino had al van alles gedaan voor hij financiering kreeg voor ‘Reservoir Dogs’.


My Best Friend’s Birthday’: Stiekem de eerste film die Tarantino maakte.

Ikzelf heb besloten mijn script (als het ooit af komt) te willen verkopen aan Hollywood. Ik vind mezelf niet geschikt als regisseur, al zou ik wel betrokken willen zijn als bijvoorbeeld adviseur of uitvoerend producent en een piepklein rolletje willen spelen. Maar dit is geen absolute voorwaarde; ik zou het ook verkopen zonder mezelf erbij. Met de opbrengst zou ik me terugtrekken in een klein huisje in het bos en meer scripts gaan schrijven….

5. Denk na over de rol van toeval
Dat terugtrekken is direct een probleem als ik wil slagen in mijn missie. Schrijver-filosoof Nassim Nicholas Taleb (van o.a. ‘Misleid door toeval’) heeft een diep begrip over de rol die toeval speelt in onze levens. En die rol is veel groter dan veel mensen denken. De meeste acteurs en scenarioschrijvers in Hollywood werken als ober of serveerster. We hebben de neiging het succes van geslaagde mensen te verklaren door de keuzes die ze gemaakt hebben, maar we negeren alle mislukte ondernemers die precies dezelfde keuzes maakten en even hard werkten. Oftewel, we negeren de rol die geluk heeft gespeeld. Is er niks wat je kunt doen om je kansen op geluk te vergroten? Zeker wel, ontmoet mensen. Ga op de plaatsen wonen waar het gebeurt (ik zou naar L.A. moeten verkassen). Waar woont Tarantino? In Los Angeles. Waar had hij anders per toeval de producent van zijn echte regiedebuut ontmoet kunnen hebben?


Lees hier meer over kansen op Zwarte Zwanen.

6. Verplaats je in de lezers van je script
Stel je voor wat een producent zou denken en ervaren als hij jouw script zou lezen. Zou hij verder komen dan de eerste pagina of al snel denken; amateur night? Ik weet nog dat ik van mijn vader het gepubliceerde script van ‘Pulp Fiction’ kreeg voor de film uitkwam en het in één avond uitlas. Bij veel amateurscripts die ik heb gelezen, was mijn aandacht al na drie zinnen ergens anders. Als je indruk wilt maken met je script neem dan ‘Reservoir Dogs’ als benchmark. Het scenario van de misdaad klassieker belandde via via bij Harvey Keitel die zichzelf als acteur en producent aan het project verbond, zodat Tarantino en kompaan Lawrence Bender 1,5 miljoen dollar konden ophalen voor de productie. Zou Harvey Keitel dat ook hebben gedaan na het lezen van jouw scenario?

Beeld je in dat anderen je script lezen: producenten, acteurs, regisseurs. Probeer je dit echt zintuiglijk voor te stellen. Wat denken ze, voelen ze, ervaren ze? Doet het ze überhaupt iets met ze? Wat je wilt dat ze ervaren:
– Producent: Dit wordt de grootste hit van mijn carrière!
– Acteur: Wat een geweldige personages zitten hierin; ik zou ze allemaal wel willen spelen.
– Regisseur: Ik zie deze scène helemaal voor me…

In onderstaand citaat kruipen we in het hoofd van Ewan McGregor:
“There’s many different factors in films. The script, I always believe, is the foundation of everything. And if you don’t connect to that foundation, if you don’t believe in that and feel that you wanna spend three, four months of your life exploring it, then all of the other elements are secondary. But if you’ve got a great foundation in the script, and you like the story… Sometimes it’s the story, sometimes it’s the atmosphere in the script, the world that you’re gonna create. There’s many different things that hook you in, and then, on top of that, you have who’s directing, who are the other actors, who’s lighting-those creative elements that come in. Everyone’s tied to the script. I think the script is the key. Regardless of how great everybody else is working on a film, if you’re working on a script that you don’t think is great, you’re not gonna be able to make a great film. Whereas if the script is great, then you can.”

7. Committeer je aan het pad, niet de uitkomst
“I was a kid working at a local newspaper. I loved the novel ‘the Lord of the Rings’ and hoped that somebody would make a film out of it someday.”
—Peter Jackson

De laatste tip: Als je echt gepassioneerd bent hiervoor, jaag het doel dan na, maar laat de uitkomst los. Het leven pakt toch anders uit dan je verwacht. Committeer je aan het pad. Fantaseren over de toekomst kan af en toe geen kwaad, maar de dagelijkse realiteit is anders. Je hebt niet elke dag zin om te schrijven, maar het proces vereist dat je elke dag iets van vooruitgang boekt. Als je gecommitteerd bent aan het pad, dan vind je het niet erg om honderden of zelfs duizenden uren ergens in te steken zonder de zekerheid dat je ervoor beloond gaat worden.

Denk aan Mike (Matt Damon) in ‘Rounders’. Hij studeert rechten, maar in zijn hart wil hij professioneel pokerspeler worden. Op het einde van de film heeft hij definitief zijn keuze gemaakt om zijn passie te gaan najagen. Hij stapt in de taxi en rijdt weg richting vliegveld, op naar het wereldkampioenschap poker in Las Vegas. Staat zijn naam op de prijzenpot van 1 miljoen dollar? Hij weet het niet, maar hij gaat erachter komen. Hij is gecommitteerd aan het pad, niet de uitkomst.

Bedankt voor het lezen van mijn artikelenreeks over scenarioschrijven. Hopelijk heb je de nodige inspiratie opgedaan. Ik wens je veel succes en geluk bij het najagen van je dromen.

Lessen in scenarioschrijven #2 – Inspiratie

Voor dit deel over inspiratie laten we ons inspireren door onafhankelijk filmmakers Jim Jarmusch en David Lynch.

Iedere film is ooit begonnen als een idee. David Lynch zegt over dit allereerste idee: “An idea is a thought. It’s a thought that holds more than you think it does when you receive it. But in that first moment is a spark. In a comic strip, if someone gets an idea, a lightbulb goes on. It happens in an instant, just as in life. It would be great if the entire film came all at once. But it comes, for me, in fragments. The first fragment is like the Rosetta Stone. It’s the piece of the puzzle that indicates the rest. It’s a hopeful puzzle piece.”

Hij geeft vervolgens het voorbeeld van hoe zijn meesterwerk ‘Blue Velvet’ ooit begon met een idee: “In ‘Blue Velvet’, it was red lips, green lawns, and the song – Bobby Vinton’s version of ‘Blue Velvet’. The next thing was an ear lying in a field. And that was it. You fall in love with the first idea, that little tiny piece. And once you’ve got it, the rest will come in time.”


Bron: ‘Catching the Big Fish’

In het geval van Lynch is de bron van zijn ideeën zijn eigen verbeelding. Maar die verbeelding is gevoed door het collectieve bewustzijn waar alle ideeën vandaan komen. Je hoeft niet bang te zijn om te stelen, want echte originaliteit bestaat niet. Het gaat om authenticiteit. Stelen is niet alleen toegestaan, het is zelfs aangemoedigd.

Het volledige advies van Jim Jarmusch is daarom:


Bron: Theedoek gespot in EYE Filmmuseum

Zoals in het vorige deel besproken, is het idee de allereerste stap van het scenario. Maar gezien de tijd en moeite die het kost een scenario te schrijven, is het verstandig kritisch naar het idee te kijken. Wat is het commercieel potentieel van het idee? Is er een publiek voor? Wie gaat het financieren? Verzamel je ideeën voor scenario’s en kies uiteindelijk het meest kansrijke idee uit om verder mee te gaan.

In het volgende deel (en mijn favoriet) van deze vierdelige serie bespreek ik hoe je symboliek kunt gebruiken in je scenario.

Lessen in scenarioschrijven #1 – De basis

“To make a great film you need three things – the script, the script and the script”
—– Alfred Hitchcock

Een scenario schrijven is makkelijk. Een goed scenario schrijven is ontzettend moeilijk. Ik heb zelf verschillende scenario’s geschreven en ben nu bezig met mijn eerste echte goede. Verwachte opleverdatum: 31 december 2028.

Van het vermoeiende en niet erg bevredigende proces heb ik een aantal lessen geleerd die ik graag deel in een aantal blogposts. In dit eerste deel bespreek ik de absolute basis, zoals uitgelegd door Rogier Proper in zijn boek ‘Kill Your Darlings’.

Hoe kom je van niks naar een compleet filmscenario in 14 stappen? (12 stappen zet je voordat je aan het scenario zelf begint).

Stap 1: Het idee
Het scenario begint met een idee voor een film dat voort kan komen uit bijvoorbeeld iets wat je leest in een boek, krant of tijdschrift. Waarom is het een goed idee voor een film? Wat maakt het speciaal? Een voorbeeld is ‘Fargo’ van de Coen Brothers. Het idee: een typisch waargebeurd verhaal vertellen (wat niet echt waargebeurd is, maar zou kunnen zijn) over een man die zijn eigen vrouw laat ontvoeren om losgeld van zijn schoonvader af te troggelen waarmee hij een zakelijke investering wil doen. Vervolgens gaat alles mis wat er maar mis kan gaan…

Stap 2: Het genre
Voor welk genre of combinaties van genres kies je? Zelf ben ik liefhebber van het misdaadgenre, maar daarin is al heel veel gedaan (geldt voor alle genres trouwens). Daarom heb ik voor mijn script gekozen voor een combinatie met het business genre (denk aan ‘Wall Street’ en ‘Glengarry Glen Ross’). De maffiawereld is in mijn script een metafoor voor de financiële wereld.

Stap 3: De arena
Waar speelt de film zich af? Dit komt automatisch voort uit het idee. ‘Fargo’ speelt zich af in de Amerikaanse staat Noord-Dakota waar het plaatsje Fargo ligt. Het plaatsje wordt gekenmerkt door prachtige besneeuwde landschappen (erg geschikt voor cinematografie) en de mensen praten met een bijzonder dialect, wat de scriptschrijvers veel gelegenheid geeft voor humorvolle dialogen: “you betcha”, “thanks a bunch” en “you’re darn tootin!”.

Stap 4: De logline
In de logline probeer je de belangrijkste verhaalelementen (held, obstakels en uitkomst) te vatten in één zin. Bijvoorbeeld deze van ‘The Matrix’: A computer hacker learns from mysterious rebels about the true nature of his reality and his role in the war against its controllers. Deze is belangrijk om de interesse van investeerders en medewerkers te wekken.

Stap 5: De karakters
Karakters komen vaak voort uit voorgaande elementen. Het milieu of de milieus waarin het verhaal zich afspeelt (arena) is bijvoorbeeld bepalend bij het ontwikkelen van de personages. De boosaardige tovenaar Voldemort uit de Harry Potter-reeks groeide bijvoorbeeld op in een weeshuis in een arme wijk in London. Toen hij ontdekte dat hij over magische krachten beschikte ontwikkelde hij een haat tegenover niet-magische mensen (‘muggles’). Naarmate hij opgroeide zocht hij steeds meer naar status en grandeur binnen de magische gemeenschap en wilde hij de ‘muggles’ overheersen die hij als minderwaardig zag. Hij probeerde zijn afkomst met alle macht te ontstijgen en schuwde daarbij niet het gebruik van moord en marteling.

Stap 6: De relaties tussen de karakters
Drama ontstaat door de relaties tussen hoofdkarakters en hun tegengestelde belangen en doeleinden. In ‘Miller’s Crossing’, een ander meesterwerk van de Coen Brothers, raken de Ierse maffiabaas Leo en zijn rechterhand Tom in conflict met elkaar. In eerste instantie over hoe ze met een gevaarlijke concurrent moeten omgaan, in de tweede plaats om de liefde van de verleidelijke, maar gevaarlijke dame Verna.

Stap 7: De synopsis
De synopsis verschaft alle sleutelinformatie over het script, inclusief karakters, het plot, belangrijke ontwikkelingen, thema’s en het einde. Duik niet teveel in de details en maak het spannend en intrigerend. Kort is beter dan lang: twee pagina’s moet ruim voldoende zijn.

Stap 8: Perspectief, stijl
Hoeveel verhaallijnen ga je vertellen en hoe pak je dat aan? Bij ‘Fargo’ past een hele objectieve stijl; we zien de gebeurtenissen zich voltrekken en alles langzaam rampzalig mis gaan. In ‘GoodFellas’ – over het leven van maffialid Henry Hill – kiezen schrijvers Martin Scorsese en Nicholas Pileggi ervoor om alles vanuit Henry’s ogen te bekijken middels een voortdurend aanwezige voice-over. Verrassend genoeg voegen ze er na een tijdje nog een voice-over aan toe; die van Henry’s vrouw Karen Hill. Zo krijgen we er extra perspectief bij over hoe het is om deel uit te maken van een maffiafamilie.

Stap 9: Spanningsboog, plotwendingen, begin en einde
De spanningsboog van ‘the Matrix’ is een hele sterke:

“Is NEO the ONE”?

Maar er zijn naarmate de film vordert en zich vele plotwendingen voordoen (bijv. het verraad van Cypher) meer spanningsbogen:
– Lukt het Neo en Trinity om Morpheus te bevrijden van de agenten?
– Zullen ze het alle drie overleven?
– Zal het lukken de vijand een stevige klap toe te brengen?
– Krijgen Neo en Trinity elkaar?

Als je bij stap 5 en 6 goed werk hebt geleverd zal het publiek zich daadwerkelijk bekommeren om wat er met de personages gaat gebeuren.

Het begin en het einde zijn cruciale bouwstenen die klaar moeten zijn voordat je met het scenario begint. Scriptgoeroe Syd Field zei dat je het einde al moet kennen voordat je het begin kunt schrijven. In ‘Once Upon a Time in the West’ is dit duidelijk het geval geweest. De film opent met de held Harmonica die drie schurken verslaat in een revolverduel op een treinstation. Hier begint zijn wraakmissie op bandiet Frank die hem in het verleden iets heeft aangedaan. De film eindigt nadat Harmonica zijn missie heeft volbracht en de treinrails bezig is aan verdere opmars in het oude Westen. De trein staat symbool voor het nieuwe tijdperk dat aanbreekt waarin wellicht geen ruimte meer is voor mannen als Frank en Harmonica.

Stap 10: De hoofdstukken
Het is nu tijd om structuur aan te brengen in het verhaal. Hier zijn geen vaste regels voor. De indeling maak je volledig op je eigen gevoel.

Maar een schrijver die dit uitstekend kan is Tarantino die zijn hoofdstukken ook vaak titels meegeeft die hij ook laat zien in de uiteindelijke films. Zoals in Kill Bill: Vol. I en II:

– Chapter One: (2)
– Chapter Two: The Blood-Splattered BRIDE
– Chapter Three: The Origin of O-Ren
– Chapter Four: The MAN From OKINAWA
– Chapter Five: Showdown at House of Blue Leaves
– Chapter Six: Massacre at Two Pines
– Chapter Seven: The Lonely Grave of Paula Schultz
– Chapter Eight: The Cruel Tutelage of Pai Mei
– Chapter Nine: ELLE and I
– Chapter Ten: Face to Face

Stap 11: Het treatment
Het treatment behoort een vijftien tot twintig pagina’s lang verhaal te worden, min of meer gestructureerd in de volgorde van de beoogde filmvertelling en dus gebaseerd op de hoofdstukindeling. Vol met leuke details, maar niet te veel, hier en daar een dialoogje of kwinkslag, een prettig lezend verhaal waardoor je de film helemaal ‘voor je ziet’ en waarmee je een scènelijst kunt maken. Een treatment kun je gebruiken om financiering aan te vragen voor verdere ontwikkeling van het script en uiteindelijk de film zelf. In het geval van een Nederlands script kun je dat doen bij het Nederlands Filmfonds.

Stap 12: De scènelijst
Voordat je aan het scenario kunt beginnen heb je een scènelijst nodig. Dit is de volgorde van de kort beschreven scenes zoals ze in het script gaan komen (natuurlijk kun je hierin nog wijzigingen aanbrengen zodra je met het script bezig bent). Belangrijk is dat elke scène een functie heeft in het geheel: het helpt het verhaal verder, het maakt het spannend, het vertelt meer over de karakters, het legt hun motieven uit, of maakt juist alleen maar nieuwsgierig naar motieven of mogelijke handelingen.

Dit voorbeeld komt uit de film ‘Body Heat’ (1981, Lawrence Kasdan):

3. INT. COURTROOM – DAG
Een onderonsje met de rechter en de officier van justitie, waar advocaat Ned Racine door de rechter op zijn nummer wordt gezet, maar toch krijgt zijn cliënt het voordeel van de twijfel.
(Functie: Racine is advocaat, charmant en womanizer)

Bron: ‘Kill Your Darlings

Zoals je ziet: het is een kort samengevatte scènebeschrijving waarin de belangrijkste actie wordt beschreven en waarin de personages worden neergezet en achtergrond krijgen. Dialoog ontbreekt evenals nuance. Die komen pas in de volgende stap aan bod: het echte scenario.

Stap 13: Het scenario, de dialogen
Het scenario is de uitwerking van de scènelijst, waarbij de volgorde vrij nauwkeurig wordt gevolgd – al is natuurlijk elke afwijking toegestaan, hoe groot ook. Bij de uitwerking wordt voor de invulling van de scènes rijkelijk geput uit het treatment en alles wat daaraan vooraf is gegaan. Qua lengte moet je rekening houden met circa 1 minuut per pagina, dus een standaard script komt tussen de 90 en 120 pagina’s uit. Voor het format kun je een gepubliceerd scenario aanschaffen of downloaden. Hier bijvoorbeeld: http://dailyscript.com/.

Stap 14: De revisie
Het is maar heel zelden dat de eerste versie van een scenario ook direct de geslaagde versie is die uitgangspunt is voor het shooting script. Van het allereerste begin tot de uiteindelijke productie zal er voortdurend veranderd, bijgeslepen, opnieuw begonnen, geschrapt, gevloekt, herschreven, afgewezen, heroverwogen of weggegooid worden. Het hoort allemaal bij het grote spel. Weet waar je aan begint.

In het volgende deel van de serie gaan we het hebben over inspiratie. Stay tuned….

10 tips voor het schrijven van dialogen

Eens in mijn leven wil ik een werk van fictie afleveren. Het scenario dat ik daarvoor in gedachte heb is nu in de maak. Maar met het huidige tempo zal ik het pas afronden in 2025. Geeft niet, want zoals ik al schreef: ik hoef het maar één keer te doen. Bovendien schrijf ik één van de hoofdpersonages speciaal voor een 50 jarige Leonardo DiCaprio en is hij nu 40.

In het boek ‘A busy writer’s Guide – How To Write Dialogue’ geeft de auteur vele nuttige tips voor ambitieuze schrijvers om hun dialogen op juiste wijze te formatteren, overtuigend te maken en variatie aan te brengen in de dialogen. Dit is gericht op het schrijven van boeken/verhalen, maar grotendeels ook toepasbaar op scripts.

How to write dialogue

1. Zet nieuwe dialogen onder elkaar
Fout is dus:
‘Ik ben het daar niet mee eens’, zei Koen. ‘Maar wacht eens’, reageerde Lisa.

Goed is:
‘Ik ben het daar niet mee eens’, zei Koen.
‘Maar wacht eens’, reageerde Lisa.

2. Houd het zoveel mogelijk op ‘zei hij’ en ‘zei zij’
Leg geen emoties uit door te schrijven ‘brieste hij’ of ‘siste hij’. Emoties van karakters moeten blijken uit hun acties, niet door hoe zij het zeggen. Probeer uitsluitend te gebruiken: zei, vroeg, fluisterde en schreeuwde.

3. Vermijd uitroeptekens
Net als de vorige regel wordt dit ook gezien als zwak schrijfwerk. Bovendien vermindert het effect wanneer je het vaak gebruikt.

4. Laat je personages elkaar niet teveel bij hun naam aanspreken
‘Zag ik jou door de stad lopen vanmiddag, Patrick?’ vroeg Louis.
‘Nee Louis, dat moet iemand anders geweest zijn,’ reageerde Patrick.

In de praktijk doe je dit alleen als je iemand roept, of bij hallo en afscheid. Je kunt het natuurlijk wel gebruiken om iemand te karakteriseren, bijvoorbeeld een gladde verkoper die iets van mensen gedaan wilt krijgen.

5. Voorkom monologen
Houd het aantal zinnen dat een karakter uitspreekt beperkt tot maximaal drie. Zelfs bij enorme ouwehoeren. Laat een ander karakter ze dan onderbreken of beschrijf tussendoor een actie.

6. Voeg variëteit toe
Probeer voor je lezers de illusie te creëren dat ze echte gesprekken lezen. Dat kun je doen door echte spraakpatronen te imiteren:
– Vragen beantwoorden met vragen
– Onderbrekingen
– Echo’s
– Non-reacties
– Stiltes
– Subtekst toevoegen
– Humor gebruiken

7. Haal opvullers eruit
Sociaal geklets, zoals ‘hallo’ en ‘hoe haat het?’ mag er allemaal uit. Daar hoeft de lezer niet mee verveeld te worden. Dialoog heeft een sterke reden nodig om te bestaan.

8. Geef al het dialoog een doel
Iedere regel dialoog moet minimaal één van de volgende drie dingen doen:
– Het plot vooruit stuwen
– Een karakter ontwikkelen
– Het thema echoën

9. Vermijd een info dump
Karakters vertellen elkaar geen dingen die ze al weten. ‘Toen we dit huis kochten zijn we een grote schuld aangegaan.’ Dat zou een man niet tegen zijn vrouw zeggen, want de vrouw weet dat al. Zoek een andere oplossing om de schuld bekend te maken aan de lezer.

10. Maak personages uniek middels dialoog
– Verschillen in woordkeuze (waar komen ze vandaan?)
– Wat is hun opleidingsniveau, IQ en waar staan ze in hun leven?
– Het personage’s persoonlijke woordenboek
– De persoonlijkheid van je personage

Extra tip: Besteed speciale aandacht aan de eerste zin dialoog van ieder personage: dat maakt voor de lezers meteen veel duidelijk over zijn/haar persoonlijkheid.