Sociopathen en psychopaten voelen geen empathie. En als je dat zielig voor ze vindt heb je misschien wel teveel empathie.
Empathie is een emotie. Je voelt met een ander mee. Het is anders dan een rationele gedachte, zoals; ‘ik kan me wel in haar verplaatsen.’
Nog een kenmerk van empathie is dat het in eerste instantie voor het individu gevoeld wordt, en niet voor een groep. Anders zouden de meeste mensen wel meer voelen voor de volken die te kampen hebben met hongernoden en genociden – en die empathie vervolgens omzetten in actie. Empathie begint bij een persoon, en kan vervolgens uitgroeien tot empathie voor de groep waar die persoon tot behoort. Als een olievlek.
Oskar Schindler voelde bijvoorbeeld geen empathie voor het vervolgde Joodse volk in ‘Schindler’s List’. Dat veranderde toen hij het meisje met het rode jasje zag. Daar voelde hij wel empathie voor en dat groeide uit in empathie voor de groep. Toen is hij in actie gekomen.
Dit is een belangrijk gegeven voor bijvoorbeeld politici. Als ze vertellen wat een gewijzigd beleid gaat betekenen voor ‘10.000 Nederlanders’ zal dat in eerste instantie weinig empathie opwekken bij mensen die niet tot die groep behoren. Vertelt hij over het gezin, met een gehandicapte dochter, die moeten rondkomen van een schamele 400 euro, verandert dat.
Ook goede doelen kunnen profiteren voor deze kennis, wanneer ze geld willen inzamelen voor een land of regio. Licht er een individu uit, en er gebeurt wat…
#####################
Dit verhaal kreeg een triest vervolg op 2 september 2015.
Empathie is een emotie die de meeste mensen niet kunnen voelen voor groepen, maar alleen voor individuen. Ik ken iemand die dat wel kan: Loesje. Ze had het al over het helpen van vluchtelingen lang voordat Aylan’s lichaam aanspoelde op een Turks strand.
De meeste mensen, waaronder ik, zijn meer zoals Oscar Schindler, die in eerste instantie niets deed om het joodse volk te helpen totdat hij medelijden voelde voor het meisje in de rode jas, en door haar met de hele groep waar ze tot behoorde.