De metaverse als onmisbare zakelijke kans

De doorbraak van het internet kwam destijds als verrassing voor veel ondernemers. Hierdoor waren ze niet op tijd om een voorsprong te pakken en moesten ze keihard aan de bak om alle veranderingen bij te kunnen benen. Veel tech-pioniers voorzien nu het volgende transformatieve fenomeen, namelijk de metaverse. Of het die naam zal blijven houden is niet zeker, maar over dat het eraan zit te komen in de niet al te verre toekomst zijn de meeste experts het wel eens.

Onder de metaverse wordt verstaan: een netwerk van verbonden drie-dimensionale werelden waarin gebruikers in de vorm van een avatar deel kunnen nemen. Online werelden bestaan er al volop in de vorm van games, maar je kunt de persoon die je bent in een game, met al zijn of haar kenmerken en bezittingen, niet meenemen naar een andere wereld. In de metaverse moet dat wel mogelijk zijn. De grote techbedrijven anticiperen al op deze toekomst: Mark Zuckerberg heeft zelfs de naam van zijn onderneming Facebook veranderd in Meta.

Natuurlijk gaan er bij veel mensen alarmbellen rinkelen bij dit idee. De zogeheten Frightful Five (Alphabet, Amazon, Apple, Meta en Microsoft) hebben niet alleen veel innovatie gebracht, maar ook veel maatschappelijke problemen, zoals schendingen van data privacy, ongelijke machtsverhoudingen, sociale ontwrichting, nepnieuws, cyberpesten en meer. Daar wil ik het in deze blog echter niet over hebben. Ik zal me beperken tot; wat komt er waarschijnlijk aan (de metaverse dus) en wat gaat dit betekenen voor de economie en het bedrijfsleven?

Hoe de metaverse eruit kan komen te zien, wordt duidelijk in het boek ‘Ready Player One’ van Ernest Cline uit 2012 (dat verfilmd is door Steven Spielberg in 2018) en het vervolg ‘Ready Player Two’ uit 2020. Hierin is de metaverse, genaamd de OASIS, gebouwd door één bedrijf: Gregarious Simulation Systems (GSS). Gebruikers kunnen deelnemen via een standaard ‘immersion rig’ bestaande uit een virtual reality-bril en een paar haptische handschoenen. Je avatar kan allerlei objecten verzamelen die je kwijtraakt als je avatar doodgaat. De meeste mensen brengen bijna de hele dag door in de OASIS en komen er alleen nog maar uit om te eten en slapen.

Dat laatste is waarschijnlijk accuraat als je ziet hoeveel mensen nu al doorbrengen op social media en met streamingdiensten. In de metaverse zullen mensen alles kunnen doen wat ze in de echte wereld ook kunnen; naar school of werk gaan, naar de sportschool, naar musea, bioscopen of concerten. Maar uiteraard zijn er ook veel mogelijkheden die je in het echte leven niet hebt, zoals in de ring staan met Mohammed Ali, meerijden in de Grand Prix tegenover Lewis Hamilton, een concert geven met The Beatles in de Hollywood Bowl of uit een vliegtuig springen in de Grand Canyon. De keerzijde: leven in de echte wereld zal in vergelijking met de metaverse steeds minder aantrekkelijk worden.

Net zoals dat de toekomstige generatie zich niet kan voorstellen dat er geen internet bestond, zal de toekomstige generatie lachen om de huidige World Wide Web, schrijft Matthew Ball in zijn boek ‘The Metaverse and How It Will Revolutionize Everything‘. En gelijk heeft hij. Ik bedoel: Tweedimensionale tekstblokken met plaatjes. Het is duidelijk: de toekomst is (in) de metaverse.

Ball schrijft over de eerste keer dat we een digitale, interactieve wereld naast de onze zagen. Dat was in 2003 toen ‘Second Life’ op de markt werd gebracht. Hiermee werden ook de zakelijke mogelijkheden van zo’n virtuele wereld duidelijk. In 2009 bedroeg de totale economie van ‘Second Life’, bestaande uit de handel in virtuele goederen, zo’n 567 miljoen dollar. Dat geeft een indicatie van de potentiële, economische waarde van de metaverse. Die loopt in de triljoenen dollars.

Dat het ook niet aan de gebruikers zal liggen dat de metaverse er komt, blijkt uit de populariteit van 3D-werelden als ‘Roblox’ en ‘MineCraft’. Zo’n 75 procent van de Amerikaanse jongeren is actief op ‘Roblox’ en ‘MineCraft’ spelers hebben samengewerkt om virtuele steden te bouwen zo groot als Los Angeles. Beide games worden maandelijks zo’n zes miljard uur (!) gespeeld.

Decentraland – Een van de voorportalen van de metaverse.

Microsoft Flight Simulator – Qua graphics een van de meest geavanceerde games ooit. De game omvat een simulatie van de hele wereld in verschillende mate van detail.

‘Ready Player One’ – Een natte droom als het gaat om popcultuur adoratie, en tegelijkertijd een tech dystopia.

Wat uiteraard niet bepaald wenselijk is, is dat zo’n gigantisch economisch project als de metaverse in handen komt van één of een paar bedrijven. Het internet is ooit begonnen als overheidsproject en het commerciële potentieel werd destijds niet herkend. Bij de metaverse is dit compleet anders. Daarom zal dit ongetwijfeld een strijd worden tussen de techgiganten en innovatieve startups met nieuwe ideeën. Crypto-gelovers willen uiteraard dat de metaverse decentraal via de blockchain gedraaid gaat worden, dus dat is ook nog een open vraag: wordt de metaverse centraal of decentraal? En de overheid zal zich hopelijk actief gaan bemoeien met de totstandkoming. Bij de opkomst van de huidige techbedrijven hebben ze duidelijk tekortgeschoten met vele nadelige consequenties tot gevolg waar de samenleving nu dagelijks onder lijdt. Kortom, er is nog veel onzekerheid over wat het voorlopige resultaat gaat worden.

Wat betreft de economische impact; het is niet overdreven te stellen dat het iedere sector totaal zal ontwrichten. Neem de reis en vrijetijdsbranche; de markt voor het aanbieden voor virtuele ervaringen zal op termijn vele malen groter worden dan de markt voor fysieke activiteiten. Voor het onderwijs zal de metaverse fantastische kansen bieden om leerlingen letterlijk alles te laten ervaren waar de docent het over heeft. En de retail; niet alleen ontstaat er een gigantische markt voor virtuele goederen, maar consumenten zullen vrijwel nog uitsluitend willen shoppen in de metaverse en de gekochte fysieke aankopen thuis bezorgd krijgen. Dergelijke transformaties gaan we ook zien in de gezondheidszorg, de media, de financiële sector, de zakelijke dienstverlening en de vastgoedsector.

Matthew Ball maakt in zijn boek duidelijk dat we er qua technische capaciteiten nog lang niet zijn. De capaciteit die nodig is, is ongeëvenaard. Het dichtste in de buurt komen nu online games, maar die kampen nog met grote beperkingen in zowel de geboden visuele ervaringen als de aantallen interacterende deelnemers. Ook moeten er veel business vraagstukken opgelost worden, zoals volgens welke standaarden ontwikkelaars van verschillende digitale werelden gaan werken. Zonder dergelijke standaarden zal het niet mogelijk zijn avatars met hun assets van de ene naar de andere wereld te verplaatsen: een randvoorwaarde voor een echte metaverse. De ontwikkeling zal sterk gedreven worden door de game-industrie. Zij hebben de technische know-how en de ervaring om plaatsen te creëren waar mensen graag tijd doorbrengen.

Wie wil ervaren hoe het in de metaverse zal zijn, kan eens een kijkje nemen in Decentraland. In deze digitale wereld, die in 2020 voor het publiek geopend werd, is het mogelijk om land te kopen via cryptocurrency, digitale casino’s te bezoeken en je avatar aan te kleden met een grote verscheidenheid aan kleding en accessoires. Verschillende grote merken zijn al opgedoken in de wereld waaronder Samsung, Adidas, Atari, en PwC. In oktober 2022, werd Decentraland gewaardeerd op 1,2 miljard dollar. Het is een schijntje van de waarde die er in de komende decennia gecreëerd gaat worden in de metaverse. Zorg dat je erbij bent. Zodra duidelijk wordt welke ontwikkelaars, welke nieuwe hardware en welke werelden de winnaars gaan worden, zorg dan dat je aandelen en digitaal vastgoed in handen krijgt. Het is zonder twijfel het goud van de toekomst.

Double Bill #05: Dirty Harry & Death Wish

Dirty Harry (1971) and Death Wish (1974) are two movies that deal with the urban crime wave of the 1970’s when gang violence, murders, subway crime, robberies and muggings skyrocketed. Both films present a distinctive one man army, a new type of hero, to deal with that. Both lead actors of the films, Clint Eastwood and Charles Bronson, had starred in Sergio Leone’s legendary Westerns in the 1960’s and both had made the move to action pictures during the following decade. The films have similarities like strong violence, an ineffective and outnumbered police force and a ‘hero’ who takes matters in his own hands. But the characters are quite distinct. Bronson’s Paul Kersey is an architect and a liberal who only has a change of heart after the violent murder of his wife and the rape of his daughter. Eastwood’s Harry Callahan is an ultra tough, ultra-macho cop from the beginning who illustratively takes out a gang of robbers while eating a hot dog. Like Kersey, he is a vigilante; he breaks the rules if that enables him to stop the criminals on the loose. Both Death Wish and Dirty Harry were controversial at the time as they could be viewed as being in support of vigilantism. And both successful movies led to a series of five films total that all starred the original leads Bronson and Eastwood. And finally; none of the sequels were as good as the original movies. What Dirty Harry introduced was the disturbed psycho as villain. Andrew Robinson is terrific as serial killer Scorpio (loosely based on the San Francisco Zodiac killer). Clearly, this formed inspiration for the serial killer genre that emerged a decade later. Death Wish also features scary criminals, most notably the original gang (that includes a young Jeff Goldblum) that invade the house of the Kersey family. This is still a disturbing scene when viewed today. Death Wish got a remake in 2018 starring Bruce Willis, but Dirty Harry didn’t yet get one. This makes sense as finding a new Clint Eastwood will not be an easy feat. Imagine any other actor delivering iconic lines like “Do I feel lucky?’ Well, do ya, punk?” with so much venom like Eastwood does.

Who Are You in Reservoir Dogs?


Mr. Pink – Level headed guy. Usually cool and collected. When there’s a conflict you’d rather stay out of it. You don’t tip unless it’s really special.

You say: “Where’s the commode in this dungeon? I gotta take a squirt.”


Mr. Brown – Pop culture expert with very original interpretations of the meaning of pop songs.

You say: “Ok, let me tell ya what ‘Like a Virgin’ is about. It’s all about this cooze who is a regular fuck machine. I’m talking, morning, day, night, afternoon, dick, dick, dick, dick, dick, dick, dick, dick, dick.”


Mr. Orange – Balls of steel. You have to be crazy to go undercover.

You say: “Don’t pussy out on me now. They don’t know. They don’t know shit. You’re not gonna get hurt… You’re fucking Barretta. They believe every word ‘cause you’re super cool.”


Mr White – You have strong opinions and don’t keep them to yourself. You speak out even if that means you have to go head-to-head with somebody.

You say: “What you’re supposed to do is act like a fuckin’ professional. A psychopath ain’t a professional. You can’t work with a psychopath. You don’t know what those sick assholes are gonna do next.”


Mr. Blue – A professional criminal. You do what you’re told and don’t make a fuss.

You say: “What’s special? Take you in the back and suck your dick?”


Mr. Blonde – You’re a pure psychopath. You enjoy torturing police officers while listening to sixties pop classics on the radio. You always keep a razor in your boot.

You say: “You kids shouldn’t play so rough. Somebody’s gonna start crying”


Nice Guy Eddie – Loyal to your old man. You like to crack jokes about prison rape and black men getting their dicks glued to their bellies.

You say: “Dad, I’m sorry, but I don’t know what the hell’s happening.”


Joe Cabot – The Boss. You’re a big, bald, bad motherfucker. You look like the Thing in The Fantastic Four.

You say: “Chew? Toby Chew?”

READ ALSO: 10 Management Lessons From Highly Successful Gangsters

Dungeon Classics #26: The Running Man

FilmDungeon’s Chief Editor JK sorts through the Dungeon’s DVD-collection to look for old cult favorites….

The Running Man (1987, USA)

Director: Paul Michael Glaser
Cast: Arnold Schwarzenegger, Maria Conchita Alonso, Yaphet Kotto
Running Time: 101 mins.

The Running Man is an adaptation from a book by Stephan King (published under his pseudonym Richard Bachman) and it’s another cult classic from Schwarzenegger’s golden years. It is about a futuristic game show (the film is set in 2017-2019) in which contestants have to escape violent hunters – who go by names such as Buzzsaw and Fireball – who try to kill them. Ben Richards (Schwarzenegger), who was framed by the totalitarian government for a mass killing at a protest, is forced to participate. That’s bad luck for the hunters! The film is shot as a typical American game show and it’s very enjoyable. Truth be told, the film didn’t age extremely well, but in Schwarz’s eighties/nineties action movie benchmark, it still manages to almost score a position in the top tier. And that is saying something! When Arnold Schwarzenegger ran for governor, he rode around in a campaign bus and named it after this film. Unfortunately, this was the final movie for Richard Dawson (who plays gameshow host Kilian) and Erland van Lidth (who plays hunter Dynamo).