Sombere tijden (2) – Het einde van Amerika zoals we het kennen

‘This is the end
My only friend, the end’
— The Doors (1967)

Het gaat al een tijdlang de verkeerde kant op met Amerika. Het land is politiek tot op het bot verdeeld, de ongelijkheid neemt krankzinnige vormen aan, de gezondheidszorg is kapot, en de armoede is extreem in het rijkste land dat de wereld ooit gekend heeft.

Wat er kortom nodig is, is leiderschap; een verenigde politiek die gaat repareren wat er kapot is en een einde gaat maken aan de toxische polarisatie. Het tegenovergestelde is gebeurd. Trump is het ergste wat het land (en de wereld) op dit punt in de geschiedenis had kunnen overkomen. In zijn eerste drie weken presidentschap heeft hij al aangetoond; na vier jaar Trump zal het land nooit meer hetzelfde zijn.

De Amerikanen hebben namelijk een dictator benoemd die nu – in tegenstelling tot zijn eerste termijn – een plan heeft om Amerika te veranderen in een oligarchie waarin hij en een groepje miljardairs heersen. Het plan heet Project 2025 – maar Trump gaat zelfs nog veel verder dan wat er in dit afschuwelijke plan beschreven staat.

Onder leiding van Elon Musk worden de overheid en de overheidsuitgaven compleet op de schop gegooid. Trump doet dit zonder toestemming van het congres, bij wie deze ‘Power of the Purse’ eigenlijk ligt. Rechters kunnen hem proberen af te remmen, maar Trump heeft al aangetoond dat hij niks geeft om de rechtspraak, de grondwet of de waarheid. Maar hij kan dat toch niet zomaar allemaal negeren? Toch wel, lijkt het. Het is allerminst duidelijk wie hem gaat tegenhouden.

Daarnaast heeft hij behalve een republikeinse meerderheid in het Huis en de Senaat ook de media in zijn zak. Musk (X), Zuckerberg (Meta) en Joe Rogan (podcaster) staan aan zijn kant – net als Fox News, Newsmax en One America News. Zuckerberg heeft zijn factcheckers al ontslagen. Dat betekent dat een groot deel van Amerika, die uitsluitend rechtse media en social media als nieuwsbron hebben, volledig gemanipuleerd blijven worden. Als Trump zegt dat het Ministerie van Onderwijs voor miljarden dollars heeft gestolen, geloven ze hem. Als hij een rechter aan de schandpaal nagelt omdat die de wet naleeft, zal een groot deel van het land Trumps leugens geloven. Geen democratie die hiertegen bestand is.

Trump heeft eveneens autoritaire tactieken toegepast. Zo klaagt hij mensen aan en probeert hij hen te vernietigen wanneer zij iets zeggen dat hem niet bevalt. Daarnaast heeft hij gratie verleend aan 1.500 relschoppers die het Capitool bestormden, terwijl hij tegelijkertijd FBI-agenten vervolgt die deze zaak hebben onderzocht. Kun je het je voorstellen? Overtreders van de wet laten gaan, terwijl degenen die de wet handhaven juist worden aangepakt.

We hebben het nu nog niet eens gehad over zijn buitenlandse beleid; ik hou mijn hart vast over Rusland-Oekraïne en wat voor geweldige deal Poetin gaat krijgen. Of over zijn misdadige behandeling van immigranten. Over zijn afbreken van klimaatbeleid en weerzinwekkende haat-strijd tegen transgenders en andere minderheden.

Er zijn zeker nog goede mensen die het tegen hem op gaan nemen, maar dit ziet er hopeloos uit. De meest waarschijnlijke uitkomst op korte termijn is dat het land op slot gaat en de problemen die het land al heeft nog veel erger worden. Om nog maar niet te spreken van een nog verder groeiende polarisatie die zelfs kan uitmonden in een burgeroorlog. Een beter scenario zie ik niet. Ik vrees dat het te laat is om de boel op een vreedzame manier op te lossen, en eerst de hele boel kapot moet voordat het weer opgebouwd kan worden…


Still uit ‘Civil War‘ (2024)

Borsjt Case Scenario

Een van de belangrijkste vragen die ik de laatste dagen had bij de invasie van Oekraïne door Rusland was: waar is China? Naar het Westen luistert Poetin toch niet meer, dat is duidelijk, maar China – een zeer belangrijk handelspartner van Rusland – heeft grote invloed. The New York Times had het antwoord. De VS hebben herhaaldelijk met Chinese topfunctionarissen gepraat over de situatie, hebben intelligentie met hen gedeeld en ze gevraagd te helpen met het deëscaleren van het conflict. Maar de Chinezen weigerden.

Dit illustreert perfect de huidige verhoudingen in de wereld. De VS – hoewel op veel fronten nog machtig – is niet langer de grote baas. China is hard op weg de belangrijkste wereldmacht te worden. En ze zijn dikke maatjes met Poetins Rusland. Dat is een van de redenen waarom Poetin zich niet zo druk maakt om de economische sancties; dit is aanleiding om zijn handelsrelatie met China verder te gaan verbeteren. Voor Europa is dit alles geen prettig nieuws.

Waarom niet? Kijk naar onderstaande kaart. We kunnen de wereld nu grofweg verdelen in drie machtsblokken: China, Rusland en nog een groot deel van Azië, Europa en de Verenigde Staten. Het is duidelijk wie van deze drie verreweg het minste militaire macht heeft: Europa. Oekraïne hoort nu bij Rusland, dat is duidelijk*. Maar is Poetin daarmee tevreden? Hij haat het Westen blijkt uit verschillende van zijn recente toespraken. Wie zegt dat zijn invasieplannen ophouden bij Oekraïne? En dan opeens liggen er nog slechts twee landen tussen ons land en een potentieel verschrikkelijke vijand.

Op wie kunnen we rekenen om Poetin in zo’n geval af te remmen? Het militair krachtige China is vooral bezig met zijn eigen strijd met de VS om de economische wereldheerschappij. De VS was ooit onze bondgenoot, maar die tijden liggen achter ons. Biden is ons weliswaar goed gezind, maar hij heeft zijn handen vol aan interne strubbelingen in een intens verdeeld land.

In dat licht gezien ziet de wereldkaart er voor Europa behoorlijk angstaanjagend uit. Aan één kant een oppermachtig blok met tenminste één zeer kwaadwillende leider aan de macht. Aan de andere kant een bondgenoot op grote afstand waar we weinig van hoeven te verwachten. Een nieuwe realiteit voor Europa is aangebroken. Een tijd waarin ons Europeanen een veel bescheidener rol is toebedeeld dan we gewend zijn.

In het beste geval is de oorlog na de indexatie van Oekraïne voorbij en zullen we nog een lange tijd in spanning naast de Russen leven totdat toekomstige generaties mogelijk weer dichter tot elkaar gaan komen. In het slechtste geval breekt de Derde Wereldoorlog aan en is enorme vernietiging aan beide kanten gegarandeerd. Daar tussenin zitten nog heel veel niveaus van algehele onprettigheid. Gezien Poetins buitengewoon agressieve houding is er op moment helaas weinig om al te hoopvol van te worden. Het waren al spannende tijden en deze week zijn ze weer een heel stuk spannender geworden.

* Update 22-3: Dit is toch niet zo duidelijk als ik dacht. Poetin is er na drie weken oorlogsvoeren nog niet in geslaagd de hoofdstad Kiev te veroveren. Ik heb hem op strategisch gebied overschat: ik had niet gedacht dat hij zo’n bold move zou ondernemen als de overwinning niet zo goed als zeker was.

Azië en de nieuwe wereldorde

De nieuwe generatie Aziaten zien hun mega-regio als dominante economische superkracht. Tijd voor het Westen om beter op te gaan letten.

De heropkomst van Azië als economische wereldmacht is al vaak voorspeld. Volgens ‘foreign policy whizzkid’ Pagan Khanna, schrijver van The Future is Asian, is er geen houden meer aan. Vijf miljard mensen en 53 landen zijn zich aan het verenigen. Het proces waarmee Azië meer wordt dan de som der delen is begonnen. Een les die ze van het koloniale tijdperk geleerd hebben is dat verdeeldheid leidt tot uitbuiting door niet-Aziaten. Conflicten zijn er nog genoeg, maar die horen erbij. Sterker nog, die frictie is nodig om een sterk systeem te vormen. Khanna spreekt van het ontstaan van een regionaal bewustzijn, vergelijkbaar met de Europese Unie. Niet dat de auteur verwacht dat er een Aziatische unie komt. Het betreft veel meer een culturele integratie via diplomatiek, media, handel, studie en economische samenwerking. Aziatische landen komen keihard voor hun eigen belangen op. Maar ze hebben respect voor elkaar en zoeken naar complementaire krachten. Een mega-succesfactor van het continent.

Tekenen van economische machtsverschuivingen zijn er al lang. Het belangrijkste recente voorbeeld is het Belt and Road Initiative: het grootste infrastructurele ontwikkelingsplan in de geschiedenis. Nederlandse en andere Europese overheden en bedrijven zijn nauw betrokken bij zowel de financiering als realisatie, maar Chinezen hebben de leiding. Met deze ontwikkelingsstrategie gaan China en Aziatische partners hun handel met alle continenten, inclusief Afrika en Zuid-Amerika, flink uitbreiden. Ondertussen kampt het Westen met problemen. Vooral de VS. De afgelopen twee decennia worden gekenmerkt door grote mislukkingen: de Irak-oorlog, de bankencrisis, enorme schulden, toenemende ongelijkheid en politieke polarisatie. Azië staat klaar om de voornaamste economische positie van de Amerikanen over te nemen. De landen moderniseren, de welvaart neemt toe, de politiek wordt stabieler en de leiders weten wat ze moeten doen. Azië is optimistisch over de toekomst, kijkt vooruit en is buitenwaarts georiënteerd.

De invloed van Azië is wereldwijd merkbaar. Op het gebied van infrastructuur, eten, futuristische steden, film, popmuziek, kunst, literatuur, mode, vechtsport. Aziatisch is cool geworden. Het continent wordt geen vervanging van Europa en de VS, maar zal deze continenten net zo gaan vormen als zij het gevormd hebben.

Lees verder op CFO.nl

Massapsychose in de VS

Okee, laten we er even vanuit gaan dat Carl Jung gelijk had en er een collectief onbewustzijn bestaat. Dus dat bewustzijn niet iets individueels is, maar iets dat we met zijn allen delen. Dan zou dat een verklaring kunnen geven voor de waanzin die nu in de VS speelt. Welke waanzin? Kijk niet verder dan deze uitzending van The Daily Show (het fragment met Ivanka Trump):

Are you shitting me, right now?

In het collectieve onbewustzijn, of liever collectieve bewustzijn als in: er bestaat een veel grotere geest dan de jouwe, alleen heb je niet toegang tot de volledige inhoud, dan is het daarin mogelijk dat ideeën (ook hele bizarre ideeën) zich over de bevolking verspreiding als een virus. Precies wat er in WWII helemaal verkeerd ging.

In de VS speelt nu soortgelijke collectieve waanzin. Namelijk het idee dat sociale zekerheid iets verwerpelijks is en vooral iets heel onamerikaans. Iedereen moet zijn eigen broek ophouden. Het idee dat iemand belastinggeld ontvangt zonder een tegenprestatie te leveren is bijna gelijk aan diefstal. Maakt niet uit wat de omstandigheden zijn van de ontvanger en of de belangbetaler een multi-miljardair is.

Deze angstgolf voor socialisme heeft Amerika al sinds de jaren 50’ in zijn greep. Er is niks ergers dan socialisme. Dat is ingeprogrammeerd in het Amerikaanse zenuwstelsel. En emoties zijn duizend maal krachtiger dan rationele ideeën. Ze hebben namelijk de functie ons blijvend alert te maken op gebeurtenissen. Is het te herprogrammeren? Zeker, maar dit is een langdurig proces. Slecht nieuws voor de mensen die nu sociale zekerheid nodig hebben. Of zou de nieuwe Green Deal ze gaan redden? Ik betwijfel het. De Amerikaanse psyche is nog niet klaar voor een Grote Ommekeer: Dat laat The Don nog bijna dagelijks zien. Er is weerstand tegen zijn waanzin, maar hij wordt nog door grote delen van de bevolking geaccepteerd of zelfs aanbeden. En zo gaat de Grote Menselijke Komedie vrolijk verder en verder…