Double Bill #13: Double Impact & Hard Target

The eighties and nineties, the decades in which I grew up in, was the era of the action movie. And one of its main heroes was Jean-Claude Van Damme (real name: Jean-Claude Van Varenberg). For this Double Bill, I rewatched two of his most enjoyable and nostalgic movies of this period: Double Impact (1991) and Hard Target (1993). In the first one he plays a set of twin brothers, so it has double the Van Damage. The brothers go after a bunch of gangsters in Hong Kong who murdered their parents when they were babies. It has great bad guys, who are stylishly dispatched by the two Van Damme characters using both martial arts and a variety of firearms. The greatest threat is the triad member played by Bolo Yeung, a legendary Chinese martial arts expert who is also in Enter the Dragon and Van Damme’s Bloodsport. The final duel with him is one of the highlights of the movie. The film’s director Sheldon Lettich also directed Wrong Bet in 1990, another Van Damme classic. He is no John Woo, but skillful enough to give the audience what it wants: violent, bloody action and some humor on the side. Hard Target has plenty of this as well, but the choreography of the action scenes is of a whole different level. Van Damme takes on a gang of despicable white men, led by Lance Henriksen, who organize manhunts for the rich and bored. Van Damme’s character Chance grew up in the New Orleans Bayou and knows a thing or two about survival and asskicking. When he becomes the quarry of their next hunt, the roles are quickly reversed and we get to witness some of the most satisfying kills of Van Damme’s career. Hong Kong director John Woo’s American debut was produced by Robert Tappert and Sam Raimi (of Evil Dead fame). It is easy to see why they liked this project: Woo’s visual style is so immensely cool it matches Raimi’s. His action is an art form, a ballet of blood, bullets, explosions, falling bodies and flying kicks in slow motion. These are two classics of the era and highly enjoyable as a Double Bill.

Amazon laat kijkers volgende serie bepalen

In een knap staaltje marketing, laat Amazon – behalve de grootste retailer ter wereld ook succesvol in de streaming business – haar kijkers de volgende serie kiezen voor haar streamingdienst Amazon Prime.

Amazon Pilot Season stelt kijkers in staat de pilots van drie potentiële nieuwe komedieseries te bekijken. Helaas is Amazon Prime nog niet in Nederland te verkrijgen, dus zijn de pilots hier ook niet te streamen. De trailers zijn wel te bekijken, hier.

De competitie gaat tussen de volgende drie titels:

I Love Dick
Amazon 1 - I Love Dick
Deze adaptie van het feministische boek ‘I Love Dick’ speelt zich af een kleurrijke academische gemeenschap in Marfa, Texas. De serie vertelt het verhaal van een worstelende echtpaar, Chris en Sylvere, en hun obsessie met een charismatische professor genaamd Dick, gespeeld door Kevin Bacon. Verteld in Rashomon-stijl – verschuivingen van POV – toont ‘I Love Dick’ het ontrafelen van een huwelijk, het ontwaken van een kunstenaar en de vergoddelijking van een onwillige Messias.

The Tick
Amazon 2 - The Tick
In een wereld waar superhelden al decennialang echt bestaan, komt een accountant met psychische problemen en nul superkrachten erachter dat zijn stad in handen is van een superschurk die lang gedacht werd dood te zijn. In zijn worsteling om deze samenzwering bloot te leggen, gaat hij een verbond aan met een vreemde blauwe superheld, die misschien wel eens een verzinsel van zijn eigen verbeelding kan zijn.

Jean Claude Van Johnson
Amazon 3 - Jean Claude van Johnson
In Jean Claude Van Johnson speelt martial arts & filmsensatie Jean Claude Van Damme soort van zichzelf. Behalve voormalig filmster is hij ook een huurling die bekend staat onder de naam ‘Johnson’. Hij is al jaren gepensioneerd, maar een toevallige ontmoeting met een verloren liefde brengt hem terug in het spel. Deze keer zal hij dodelijker zijn dan ooit. Waarschijnlijk.

Aan de duizenden reacties te zien, gaat het erom spannen tussen ‘The Tick’ en ‘Jean Claude Van Johnson’. Mij persoonlijk sprak ‘The Tick’ het meeste aan.

Maar waar kunnen Nederlanders de winnaar van deze competitie legaal bekijken als Amazon in dit land niet streamt? Dat wordt op DVD, net zoals andere originele series van Amazon, zoals Bosch.

Bekijk hier de trailers van de pilots.

Heerlijk nostalgisch: Actiefilms uit de jaren 80/90

Toen ik opgroeide in de jaren 80’ en 90’, de tijd dat we films nog huurden op VHS-tapes bij videotheken, was ik verslaafd aan hersenloze actiefilms. Schwarzenegger, Willis, Stallone, Van Damme en Seagal waren mijn voornaamste helden toen.

Dan was er ook nog de B-klasse waar oa. Dolph Lundgren en Chuck Norris deel van uitmaakte. Of C-klassers zoals Michael Dudikoff (je weet wel. die dude van ‘American Ninja‘). En dan waren er nog Bruce Lee, zijn zoon Brandon Lee, Wesley Snipes, Keanu Reeves, Mel Gibson, Kurt Russell en nog een paar die ik nu vergeet.


Maria Shriver kan hem wel schieten.

De films waren meestal slecht, maar als ze een aantal ingrediënten bevatte was ik blij, namelijk;
1. Een vermakelijke schurk;
2. Minstens om het kwartier een actiescène of moord;
3. Lijken bij bosjes;
4. Humor (eventueel).

Van de week werd mijn lust voor dit genre weer opgewekt door een artikel dat ik las op filmwebsite Empire. Hier worden veel van mijn favoriete actiefilms besproken, zoals ‘Predator’ en ‘Commando’. De meeste hiervan heb ik sinds mijn jeugd nog minstens één keer gezien, maar eentje was ik bijna compleet vergeten. Ik heb het over één van mijn favoriete films uit die tijd. Een film die uitblinkt in stompzinnige actiescènes en explosies, geen verhaal bevat, maar wel enorm slecht acteerwerk. Ik heb het over ‘Delta Force 2: The Colombian Connection‘.

Ik kreeg zo’n verschrikkelijke zin om deze film weer te zien, dat ik direct het winkelcentrum ben in gerend om hem aan te schaffen. Bij Intertoys had ik geluk en voor drie miezerige euro’s was ik eigenaar van Delta Force 2, die ook nog eens geleverd werd in een fantastische box, waar ook de toppers ‘Delta Force 1’ en ‘Logan’s War’ bij zaten.

Die tagline! Dat doet gewoon iets met je.

Zo geschiedde. Afgelopen weekend keek ik naar fucking ‘Delta Force 2’. In de eerste ‘Delta Force’ namen Scott McCoy en zijn collega ijzervreters het op tegen Libanese terroristen. In deel 2 zijn de drugskartels in Zuid Amerika aan de beurt. Aan het hoofd hiervan staat de ultieme smeerlap Ramon Cota, die zelfs baby’s laat vermoorden. McCoy weet hem te arresteren, maar hij komt weer vrij en ontvoerd wat DEA collega’s van hem. Tijd voor McCoy’s team om met grof geweld het hele kartel om zeep te helpen. Oh yeah.

Hoe voldoet de film aan de criteria?
1. Goed! Billy Drago (wie? Zie IMDb) speelt een gluiperige drugsbaas, een rol die hem op zijn lijf is geschreven. Veel beter kun je het niet krijgen.
2. De actie zit vooral in de tweede helft, waarin de missie ‘vernietig alles’ plaatsvindt. Zodra de actie arriveert, is het het wachten meer dan waard geweest.
3. Circa 75 lijken. Lang niet slecht dus.
4. Humor zit er ook nog in. Het overdreven Amerikaanse militaire machogedoe lijkt bijna een parodie op zichzelf. Een soort ‘Team America: World Police‘. Vrij hilarisch.

Vrijetijdskleding is niet echt zijn ding.

Tijdens de opname zijn trouwens vijf cast & crewmembers om het leven gekomen bij een helikopterongeluk. GESTORVEN-VOOR-FUCKING-DELTA-FORCE-2!! Maar, het is het zeker waard geweest, mannen. Ik had deze film voor geen goud willen missen. Het gevoel van nostalgie heeft me erg goed gedaan.


And remember kids: Don’t fuck with Chuck!

Zie ook mijn IMDb-lijst: 50 Nostalgic Action Movies From My Childhood – 1980-1993