Het momentum van de jaren 70′

‘Maybe it’s the most important thing happening in the whole universe’

Ach ja, de seventies: het mooiste tijdperk waarin ik nooit geleefd heb. ‘Taking Woodstock’ (2009 – 40 jaar na Woodstock) brengt je er naar toe.

De Taiwanese regisseur Ang Lee (‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’ / ‘Brokeback Mountain’ / ‘Life of Pi’) kan geen kwaad bij me doen. Alhoewel ‘The Hulk’ was………..

‘Taking Woodstock’ is alleen een aanrader voor een bepaald type freak. Voor iemand die in deze tijd bij de hippies had willen horen, maar niet helemaal. Voor een observator, een commentator, maar wel iemand die liefdevol is. En iemand die een hekel heeft aan het ‘establishment’, maar geen cynicus. Zo iemand dus.

De film gaat over een jongen – Elliot – die in het Amerikaanse gehucht El Monaco een motel runt met zijn ouders. De bank dreigt de boel te sluiten, maar door Elliot’s toedoen wordt het grootste festival aller tijden in de buurt georganiseerd: Woodstock, drie dagen vrede en muziek. Dat levert de familie de nodige cashflow op.

Het mooie van de film is de anticipatie. Er staat iets groots te gebeuren, het belangrijkste hippiefestival aller tijden. We zien het arriveren van duizenden hippies, die allemaal voelen: dit is het moment. Nu gaat het gebeuren… Liefde. En mooie, erotische, opwindende, magistrale, vreemde, magische, monumentale, en soms angstaanjagende momenten. Zulke anticipatie – als je het meemaakt – is goud. En de jaren 70′ zat er vol mee.

Binnenin het gebeuren plaatst Lee de dynamiek van een kleine familie, want Elliot moet ontglippen aan de grip van zijn dominante moeder. En familie dynamiek in Lee’s specialisme. Het neerzetten van een tijdsbeeld ook. En hoe pakt Lee het tot leven brengen van historische rockartiesten aan, zoals Jimi Hendrix, Janis Joplin en The Grateful Dead die op het festival hun opwachting maakten? Dat doet hij niet. Zoals een hippie het zegt; ‘je kunt toch niet zien wie op het podium staat’. En dat zal zo geweest zijn. Ach, wat ik zal zei; het gaat om de anticipatie.

Ja, de jaren 70’s was fantastisch: er waren idealen. Er was ook horror, neem de oorlog in Vietnam, maar er was een beweging gaande.

De hippies hadden uiteindelijk ook niet de antwoorden en de beweging stierf een tragische dood. Er is helaas niet iets blijvends ontstaan door Woodstock. Het zijn gewoon een half miljoen hippies geweest die uit hun plaat zijn gegaan op drugs. Ze hebben de wereld niet kunnen verbroederen. Maar daar waren ze wel mee bezig, en dat lijkt me een mooi iets om mee bezig te zijn. Stuur mij maar die kant op als de tijdmachine een feit is.

‘Wat gaat er nu gebeuren?’ vraagt Elliot aan één van de organisatoren van het festival. ‘Een nieuw festival in San Francisco’, antwoord hij. ‘Nog mooier dan dit festival.’ En dat is misschien wel een mooie metafoor voor de hele hippiebeweging. Ze hadden niet de antwoorden, maar hielden wel de mindset van vrede en liefde levend. En misschien bestaat die nog steeds wel. Ik voel de anticipatie al… Is het nog mogelijk anno 2015?

Woodstock 1

Woodstock 2

Woodstock 3

Woodstock 4

Woodstock 5

Woodstock 6

Woodstock 7

Woodstock 8

Woodstock 9

Woodstock 10

Woodstock 11

De markante televisie carrière van Steven Van Zandt

Door Jeppe Kleyngeld

Hij viel me direct op in ‘The Sopranos’: Steven Van Zandt, die de memorabele rol vertolkte van Silvio Dante, Tony’s consiglieri en eigenaar van de Bada Bing stripclub. Hij had geen enkele acteerervaring toen hij werd gecast. Van Zandt was decennialang de vaste gitarist in Bruce Springsteen’s E Street Band en droeg bij aan vele andere muzikale projecten voordat zijn carrière als acteur begon. Ook had hij een tijdje zijn eigen band: ‘Little Steven and the Disciples of Soul’.

Van Zandt groeide op in New Jersey, waar hij al op jonge leeftijd in bandjes ging spelen. Van 1969 tot 1971 maakte hij als gitarist deel uit van Steel Mill, een vroege band van Bruce Springsteen. In 1972 was hij betrokken bij de oprichting van de E Street Band, Springsteen’s vaste achtergrondband die gedurende het al 40 jaar durende bestaan ook voor vele andere befaamde artiesten optrad waaronder; Bob Dylan, The Rolling Stones, David Bowie, Sting, The Grateful Dead, Santana, Tracy Chapman, Lady Gaga, and Aretha Franklin.

Van Zandt is van Italiaanse afkomst. Hij werd geboren als Steven Lento, maar zijn moeder hertrouwde toen hij jong was, en hij nam de achternaam van zijn stiefvader aan die een Nederlandse achtergrond heeft. Als lid van de E Street Band was de zeer muzikaal begaafde Van Zandt niet zomaar een achtergrondgitarist en zanger, maar een artiest die daadwerkelijk bij het creatieve werk betrokken was. Springsteen heeft hem zelfs credit gegeven als medebedenker van de beroemde gitaarlijn in ‘Born to Run’.

In 1997 zou de carrière van Steven een flinke wending krijgen. Sopranos-bedenker David Chase (ook een Italiaan, zijn oorspronkelijke achternaam is DeCesare) zag Van Zandt op televisie toen hij The Rascals in de Rock and Roll Hall of Fame mocht inlijven. Chase vond Van Zandt erg grappig en charismatisch. Toen zei hij tegen zijn vrouw: hem moeten we hebben voor onze show!

Steven Van Zandt 1

De twee gezichten van Stevie Van Zandt

Chase was destijds bezig ‘The Sopranos’ van de grond te krijgen en hij nodigde Van Zandt uit voor een gesprek. Deze had toevallig zelf een script geschreven waarin hij de rol zou vertolken van een nachtclubeigenaar in Atlantic City genaamd Silvio Dante. In het script was het de rol van deze Dante om bandjes te boeken voor de club. ‘Zoiets hebben we niet in onze show’, antwoorde Chase toen. ‘Maar er moet toch een manier zijn dit in de show te verwerken.’ Zo gezegd, zo gedaan en de ongewone casting van de acteur zonder acteerervaring was een feit.

Het karakter Silvio Dante is wat mij betreft de beste toevoeging aan ‘The Sopranos’ op de hoofdpersoon Tony Soprano na. En in het geval van ‘The Sopranos’ zegt dat wel wat. Van Zandt is zeker niet de beste acteur uit de show, en wat dat betreft is het goed dat de rol van Tony Soprano – waarvoor Van Zandt ook auditie deed – niet naar hem is gegaan, maar naar de briljante acteur James Gandolfini. Net zoals Silvio de tweede man is voor Tony werd Stevie dat voor James. Silvio’s uitspraak ‘Some people are better at being number two’s’ klopt dan ook als een bus.

Wat maakt Van Zandt nou zo’n goede toevoeging aan de serie? Hij heeft gewoon wat, noem het de X-factor. Zijn manier van praten, zijn ingetrokken nek, zijn humor, zijn toupet dat elk seizoen hoger lijkt te worden…. Hij is op internet wel eens omschreven als maffia karakter dat zo uit Mad Magazine is weggelopen, en dat is zeker een terechte observatie. Maar hoewel hij in de eerste seizoenen vooral als komisch bijfiguur dient, wordt zijn rol in latere seizoenen wat zwaarder en serieuzer. Vooral wanneer hij zich als brute, misogyne moordenaar ontpopt in de voorlaatste aflevering van het vijfde seizoen. Sopranos liefhebbers weten direct over welke scene ik het hier heb…

Zijn acteer carrière had gemakkelijk kunnen eindigen met het einde van ‘The Sopranos’ in 2007, maar in 2012 was daar ineens de Noorse (!) serie Lilyhammer met in de hoofdrol … jawel Good Old Stevie Van Zandt. De serie gaat over maffiabaas Frank ‘The Fixer’ Tagliano die in het getuigenbeschermingsprogramma gaat na een aanslag op zijn leven, en wordt geheralloceerd in het Noorse Lillehammer, een plaatsje dat hij kent van de Olympische Winterspelen van 1994. ‘Lilyhammer’ is de eerste exclusieve content aangeboden door Netflix.

Steven Van Zandt 2

Het is natuurlijk geen Sopranos, maar dat is geen enkele serie. Maar het is wel een komische en zeer vermakelijke show met een fantastische hoofdrol voor Van Zandt! Feitelijk speelt hij gewoon opnieuw Silvio, en daar is absoluut niks verkeerds aan. De humor zit vooral in de pogingen van de Noorse maatschappij om Tagliano te integreren in de samenleving, maar als maffiosi schrijft hij zijn eigen regels, dus verloopt het integratieproces vaker andersom. Hij opent een populaire nachtclub en weet de zaakjes prima naar zijn hand te zetten. En hij boekt ook nog de bandjes en artiesten voor de club. Dit keer wel.

Het eerste en tweede seizoen van de serie was een groot succes en onlangs werd ‘Lilyhammer’ al weer vernieuwd voor een derde ronde. Een mooie kans om nog wat langer te genieten van het komische talent van Van Zandt.

Een magische jaren 60’ trip

LSD-promoter Ken Kesey, auteur van o.a. One Flew Over the Cuckoo’s Nest, ondernam in 1964 een trip door de Verenigde Staten met een groep mede-trippers genaamd ‘The Merry Pranksters’. Een van hen is speedfreak Neal Cassady, die model stond voor het personage Dean Moriarty in Jack Kerouac’s befaamde boek On the Road.

Het vertrekpunt was Kesey’s boerderij in La Honda (in Californië tussen San Francisco, San Jose en Santa Cruz), waar de groep reeds in een commune leefde. Het einddoel was ‘the World Fair’ in New York. Het vervoersmiddel was de in alle psychedelische kleuren van de regenboog beschilderde schoolbus ‘Further’.

De groep maakte onderweg ruim 30 uur filmopnames, maar aangezien het amateurs waren en de geluidsband niet synchroon liep met de film, werd het werk nooit voltooid. Totdat documentairemaker Alex Gibney (Gonzo: The Life and Work of Dr. Hunter S. Thompson en Enron: The Smartest Guys in the Room) het materiaal in 2011 op een heldere en stijlvolle manier aan elkaar monteerde.

Wat de regisseur voor ogen had met zijn film, was de kijker meenemen in de bus en de trip zelf laten ervaren. Geen ‘talking heads’ dus die alles uitleggen. De beelden en dialogen moeten een beetje voor zichzelf spreken. Als tijdcapsule werkt de film inderdaad zeer effectief. Dit wordt ook ondersteund door de sfeervolle soundtrack met klassiekers uit de jaren 60’.

De psychedelische subcultuur steekt mooi af tegen de echte jaren 60’, dat in essentie een brave voortgang was van de jaren 50’ en die we nu vooral kennen van de serie Mad Men. Maar de hippies en de drugs zijn wat we ons altijd het eerste voor de geest halen, wanneer we aan de jaren 60’ denken, en dat is voor een belangrijk deel aan figuren als Kesey te danken.

Magic Trip 1

Magic Trip 2

Magic Trip 3

Ken Kesey - de regisseur van de trip

Ken Kesey – de regisseur van de trip

Magic Trip 5

Wat was Kesey’s bedoeling met zijn psychedelische roadtrip? Het had erg te maken met de zwarte depressie waar de VS in terecht was gekomen na de moord op Kennedy in 64’. Zoals vele LSD-evangelisten geloofde Kesey dat hij het collectieve bewustzijn kon veranderen. Hij zag zichzelf als bevrijder van zijn generatie. Maar als kijker realiseer je je al snel dat dit nooit kan werken, al is het alleen al vanwege de spanningen die in een dergelijke groep ontstaan en de kater die altijd volgt op zulke escapades.

Tijdens de trip bezoeken ze andere bekende figuren uit dit tijdperk. Zo passeren ze Millbrook Farm buiten New York, waar LSD-goeroe Timothy Leary spirituele LSD-trips begeleidde. In New York ontmoetten ze de bekende schrijvers van de ‘Beat Generation’, Jack Kerouac en Allen Ginsberg. Maar na het bezoeken van reisdoel The World Fair wordt de trip belangrijker dan de bestemming…

Ze reizen vervolgens terug naar La Honda waar ze nog een tijdje doorgaan met LSD-feesten. In deze periode maakt The Grateful Dead zijn opwachting als huisband. Kesey en zijn gevolg lieten tijdens deze feesten ook het ruwe materiaal van de bustrip zien, maar de enige die wakker wist te blijven was amfetamine liefhebber Cassady. Kesey ging toen ook diploma’s uitreiken voor verlichtend LSD-gebruik. Maar uiteindelijk had hij er genoeg van en stuurde hij de commune weg.

Wie aan Kesey vraagt wat zijn beste werk is geweest antwoordde hij aan het einde van zijn carrière ‘the bus’. Tja, het is inderdaad een mooi monument in de stal van Kesey zo’n 30 jaar later. Maar over LSD als wereldveranderaar moeten we concluderen dat dit glansrijk gefaald heeft. Tuurlijk kunnen psychedelische drugs deuren openen, maar mensen blijven individuen. Niemand wil echt zijn liefde delen met zijn beste vrienden. Opwinding is verleidelijk, maar uiteindelijk willen mensen toch liever stabiliteit. Ook Kesey erkent dit. Hoe mooi het ook kan zijn, samenzijn is uiteindelijk altijd tijdelijk en alleen individualisme is permanent.

Icon 2 - Rose