Vervolg op: Heerlijk nostalgisch: Actiefilms uit de jaren 80/90

In mijn vorige ode aan hersenloze actiefilms schreef ik over Delta Force 2: The Colombian Connection (1990). Nu is Missing in Action 2: The Beginning (1985) aan de beurt. De tweede delen in Chuck Norris series zijn duidelijk de beste, al denkt IMDb daar anders over met een 4.8 en 5.3 respectievelijk.

De tagline: Chuck Norris is back! A one-man time bomb set to explode!

Er zitten echte intellectuele zwaargewichten in deze film…

Niet te verwarren met de gitarist van Queen. Dit is de Australische componist van o.a. Mad Max.

De film gaat over Amerikaanse krijgsgevangenen die na de oorlog in Vietnam zijn achtergebleven. Waaronder – jawel – Chuck Norris aka Kolonel James Braddock. Hij en vier anderen zitten in het kamp van de sadistische Kolonel Yin, die ze al tien jaar lang martelt en in opium handelt. Het is aan Braddock om een plan te bedenken en zijn mannen naar vrijheid te leiden.

Deze gast staat 24/7 in zijn vlammenwerperspak bij de brug te wachten voor wanneer er eens in de tien jaar een gevangene ontsnapt. Logisch dat hij bij 35 graden dagtemperatuur niet gewoon een mitrailleur gebruikt.

Missing in Action 2: The Beginning is gelijk opgenomen met de eerste Missing in Action en zou als eerste uitkomen. Maar toen realiseerden de producenten zich dat de tweede de betere film was (relatief gezien) en besloten ze die eerst uit te brengen en daarna deze als prequel. De eerste krijgt inderdaad 0,1 punt hoger van IMDb-gebruikers: een 5,4.

De structuur is van een typisch wraakverhaal. Gedurende de eerste helft laat de vindingrijke Yin zijn wreedheden los op de gevangenen (nep-executies, zak met rat over het hoofd, verbranden van brief vrouw, etc). Ja, we haten Yin nu. Dus vervolgens zijn we echt in de stemming als Braddock los gaat.

Zelfs kippen zijn niet veilig voor de wrede Yin.

Payback time!

De film is uiteraard niet politiek correct. Dit is een product van de jaren 80’. In bijna alle nostalgische films uit mijn jeugd zijn de Amerikanen de helden en buitenlanders – in dit geval de Vietnamezen – de klootzakken.

Hier kom je vandaag de dag niet meer mee weg. Alhoewel, nu met Rusland-Oekraïne?

En hoe voldoet Missing in Action 2 aan de criteria:
1. Een vermakelijke schurk: Yes, Yin is een heerlijke bastard.
2. Minstens om het kwartier een actiescène of moord: De actie komt pas in de tweede helft, maar geweld is er genoeg.
3. Lijken bij bosjes: Minder als Delta Force 2, maar voldoende.
4. Humor: Nauwelijks, dit is een serieus onderwerp.

Mijn honger voor dit type foute films leek voorlopig weer gestild, maar IMDb heeft me alweer lekker gemaakt voor meer. Waarmee zal ik de blogtrilogie eens afsluiten?