‘Hobo with a Shotgun’

Zoals het de poster van de betere exploitation film betaamt is de poster van ‘Hobo with a Shotgun’ een getekende poster die de sfeer van de film perfect in één beeld visualiseert. De held van de film is uiteraard het grootste afgebeeld. In het geval van ‘Hobo’ is dat Rutger Hauer die het titelpersonage speelt. Hij heeft een echte zwerverslook met een schitterende nasty gezichtsuitdrukking. Om de hoofdpersoon heen zijn alle belangrijke scènes en personages uit de film te zien. Ik kreeg echt direct zin om de film te gaan bekijken, iets wat alleen de beste posters voor elkaar krijgen. De titel, logo en tagline zijn ook nog eens te gek. Kortom, een dikke tien.

Behalve de vette poster is de film zelf ook behoorlijk geslaagd. Hij begint met een naamloze zwerver die met een goederentrein arriveert in een naamloze stad. Een beetje zoals Clint Eastwood in de westerns over the man with no name. Door de mooie georchestreerde muziek krijg je helemaal het gevoel naar een film uit de jaren zeventig te zitten kijken.

De stad waar de hobo arriveert, is een smerige plek waar sadistische psychopaten de dienst uitmaken. Tussen de vele hobo’s worden bumfights georganiseerd en gefilmd, vrouwen worden gebruikt als lust- en martelobjecten en de politie wordt betaald door de leider van al het tuig, de über sicko Drake. Hauer’s dakloze heeft door een paar slechte ervaringen al snel genoeg van alle smeerlappen en besluit aan het moorden te slaan. Gewapend met een shotgun richt hij een bloedbad aan onder het tuig. In zijn missie wordt hij bijgestaan door prostituee Abby.

‘Hobo with a Shotgun’ was oorspronkelijk een namaaktrailer die deelnam aan een fake trailer competitie georganiseerd om de première van ‘Grindhouse’ te promoten, het grootse exploitation project van Quentin Tarantino en Robert Rodriquez. De trailer won de competitie en werd in sommige Canadese bioscopen vertoond als onderdeel van ‘Grindhouse’. Het is de tweede aan ‘Grindhouse’ verbonden trailer die het tot een speelfilm schopt. De andere is ‘Machete’ van Robert Rodriguez zelf.

Omdat de film met een relatief bescheiden budget is gemaakt en geen grote Hollywood sterren in de cast heeft, is het een overtuigendere exploitation film dan de ‘Grindhouse’ films van Rodriguez en Tarantino zelf. Het excessieve geweld en sadisme maakt wel dat het moeilijk is om veel te geven om de personages, inclusief de protagonist. Ook is de opbouw niet helemaal geslaagd; Hauer verandert in een paar minuten in een massamoordenaar, wat ook de genoegdoening wat teniet doet. Maar de boodschap over de human condition is toch overtuigend neergezet. Ook is het exploitation gehalte optimaal; je kunt je het geschreeuw en gejuich bij de vele bloederige scenes in het theater levendig voorstellen. Deze hobo is het zeker waard om wat kleingeld aan uit te geven.