In dit geval Ernst Quispel, protagonist van ‘Advocaat van de Hanen’

…Na enig aandringen kwam het eruit. ‘Hij heeft het uitgemaakt, die rotzak.’
De hand met de uitgewaaierde brief hing van het bed af. Voor Ernst was een grote fascinatie geboren. De legitimatie van de brief om zich uit een penibele situatie of een conflict te redden. Niet zelden had hij een liefdesrelatie verbroken via de posterijen, nog vaker had hij op die manier iemand de vriendschap of de samenwerking opgezegd. Liefdesverklaringen, bekentenissen, verwijten, complimenten – alles liever per brief dan oog in oog.

Goed, hij koos dan wel de meest persoonlijke van alle schriftelijke uitdrukkingsvormen, maar desondanks: schriftelijk. Dus doordacht, doorwrocht, indirect, onzichtbaar, verscholen, sluipend, platonisch. Voor zijn afrekeningen bediende hij zich van de pen, met op zijn best een eloquent resultaat als legitimering van de sluiperige omweg, van het mes in de rug.

Bron: Advocaat van de Hanen (1990, A.F.Th. van der Heijden)