Rosa is nu op een leeftijd gekomen (tien, bijna elf) dat ze ‘volwassen’ films met me kan kijken. Alhoewel volwassen? Veel mensen zouden Star Wars omschrijven als kinderfilm. Ik zal nog even moeten wachten tot ik mijn gewelddadige favorieten zoals GoodFellas en The Godfather met haar kan bekijken, maar de lichtere klassiekers, zoals de originele Star Wars trilogie dus, zorgen al voor veel (darth)vader- en dochter-kijkplezier.

Ik ben expres begonnen met Star Wars: Episode IV – A New Hope, en niet met de prequel trilogie, omdat ik wilde dat ze de verrassing van episode V (“I am your father”) zou beleven als de oorspronkelijke bioscoopbezoekers in 1980. Ze vond het vreemd om te beginnen met de vierde aflevering van een serie, maar ik heb haar uitgelegd dat de beste verhalen vaak een ongeziene voorgeschiedenis hebben en dat die soms ongezien blijft, maar in het geval van Star Wars later alsnog verfilmd is (een understatement, aangezien Disney bezig is ieder personage en tijdperk een eigen film of serie te geven) .

Het was ook een test om te zien of deze films van 46 tot 40 jaar oud ook een nieuwe generatie zouden aanspreken en dat deden ze. Rosa is een nieuwsgierig kind en ze stelde me allemaal vragen over de personages en de mythologie van het Star Wars universum. Ook wisten de personages haar duidelijk in te pakken; van de komische C3PO en R2D2 en de mysterieuze Obi-Wan Kenobi tot de vurige Leia, koppige Han en dappere Luke. En natuurlijk vond ze de slechteriken fascinerend.

Het was geweldig om haar reactie te zien op legendarische scènes, zoals de ontsnapping uit de Death Star en natuurlijk de ultra-spannende finale. De special effects blijven geniaal. Af en toe doorzag ze de trucjes van het pre-digitale tijdperk, zoals de met stop motion geanimeerde tauntauns in The Empire Strikes Back. In deze fenomenale film leerde ze het personage Darth Vader pas echt kennen. Ze vond het hilarisch om te zien hoe hij zijn incompetente ondergeschikte straft door hem op afstand te force chocken terwijl hij via een monitor de collega naast hem promotie geeft. Dat geeft zelfvertrouwen.

Toen kwam natuurlijk dat moment waarop Vader aan Luke vertelt dat hij zijn vader is. De uitdrukking op haar gezicht was fantastisch en toen in Return of the Jedi volgde er nog een verrassing als Yoda Luke op zijn sterfbed meedeelt: “there is another Skywalker.” De films hebben de toets des tijds glansrijk doorstaan. Goed nieuws voor mij, want ik kan de lijst met films die we gaan kijken flink uitbreiden.

We zijn nu bezig met de prequel trilogie. Visueel staan deze films nog altijd als een huis en de visie erachter ook, maar de uitvoering kent de nodige gebreken. Rosa wist goed uit te leggen waarom ze de originele films beter vond (‘it’s the characters, stupid!’). Ik denk dat er wel een filmrecensent in haar schuilt en sowieso een filmfreak, zoals haar vader.