Tagarchief: Jeremy Irons

22 Unforgettable Character Introductions in Movies

Posted on by Jeppe Kleijngeld

By Jeppe Kleijngeld

Sometimes a character is introduced in a movie in a way that immediately tells you all you need to know. Is this character friendly, bad, cool or slick? Is he/she the ultimate hero? The ultimate badass? The ultimate gangster? In this list you will find 22 character introductions that stick. If you’ve seen the movies, chances are you probably remember them. Enjoy!

22. Don Vito Corleone in The Godfather

Played by: Marlon Brando
First lines: “Why did you go to the police? Why didn’t you come to me first?”
Why memorable: What better way to introduce the mighty Don Corleone than to show him during a day at the office? We learn a lot of things from this. For one thing, he has power, lots of power. He has everybody in his pocket. Respect and honor matter more to him than money. Don Corleone knows how to treat a friend, but when you’re in his debt you can expect him to ask something in return. Through three little visits by relations we learn exactly how the Don works (a favor for a favor), what his principles are (“you can act like a man!”) and how he sees himself (“we’re not murderers, despite of what this undertaker says”). Marvelous.

21. John Tuld in Margin Call

Played by: Jeremy Irons
First lines: “Please, sit down.”
Why memorable: He arrives by helicopter, the CEO of a big Wall Street bank, at the brink of the mother of all market crashes. The moment he enters the conference room, he hypnotizes everybody, including the audience. Jeremy Irons completely rules in this scene. He has great lines to work with (“Maybe you could tell me what is going on. And please, speak as you might to a young child. Or a golden retriever. It wasn’t brains that brought me here; I assure you that”), and his delivery is completely mesmerizing.

20. Garland ‘The Marietta Mangler’ Greene in Con Air

Played by: Steve Buscemi
First lines: “He’s a font of misplaced rage. Name your cliché. Mother held him too much or not enough.”
Why memorable: The fun thing about Con Air is the high density of insane criminals on board of a hijacked airplane; Cyrus ‘The Virus’ Grissom; Johnny 23; Diamond Dog; et cetera. When you think you’ve got them all, a new bunch arrives, including Garland Greene aka the ‘Marietta Mangler’, who slaughtered 37 people. “Should be interesting”, Grissom says. Greene’s entrance is pretty hilarious; a steel security truck; a gimp-like suit; loads of guards and impressed remarks by the toughest of criminals. Then Grissom has his mask removed and we look at…Steve Buscemi, a creepy Steve Buscemi no less. Later, he surprisingly turns out to be pretty friendly.

19. Isaac Davis in Manhattan

Played by: Woody Allen
First lines: “Chapter 1. He adored New York City. He idolized it all out of proportion. Uh, no. Make that; he romanticized it all out of proportion. Better.”
Why memorable: This particular scene really nails Woody Allen. While we view beautiful black and white images of Manhattan, we hear him in a voice-over describing why he loves this city. Typically Allen, he does so in a really neurotic way, changing his description about six times in only a few minutes. Boy, can he talk! Arguably Allen is not portraying Isaac Davis here, but he is really playing himself. In either case, you get to know the man right away with this intro. Whether that is positive or negative is a matter of taste.

18. Django in Django

Played by: Franco Nero
First lines: “Whatever I’m doing here is none of your business.”
Why memorable: What a great way to start a movie! First, we get a credit sequence in which we see a mysterious man carry a coffin behind him through the desert. We don’t see his face. The campy credits seem to come straight out of an old Italian horror flick. The title song ‘Django’ plays and not only is it beautiful, it also tells us the story; once you’ve loved her, whoa-oh…now you’ve lost her, whoa-oh-oh-oh…but you’ve lost her for-ever, Django. In the scene after, Django eliminates five sadistic bandits that want to burn a girl alive. It is confirmed, Django is a bloody hero! No matter what happens next, we will be with him.

17. Amélie Poulain in Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain

Played by: Audrey Tautou
First lines: “Les poules couvent souvent au couvent.” (‘The chickens cluck more often than the rooster crows.’)
Why memorable: The romantic fairytale Amelie, opens with a depiction of the childhood of main character Amélie Poulain in Paris neighborhood Montmartre. Because of circumstances and the personalities of her parents, Amélie grows up at home, where she retreats into her own fantasy world where vinyl records are made like crepes and crocodile monsters come to visit her. This introduction gives us the perfect sense of who Amélie will become as she grows up; a woman who wants to make people happy with little things and a woman impossible not to love.

16. Bill in Kill Bill

Played by: David Carradine
First lines: “Do you find me sadistic? You know I’ll bet I could fry an egg on your head right now if I wanted to.”
Why memorable: His handkerchief tells us who he is; Bill from the title. The guy that needs to die! What he does in the first scene is unforgivable; shooting the lovely Bride (Uma Thurman) through the head. Yet, there is this duality about Bill that makes him interesting. He is a cold blooded bastard here, but the way he touches the Bride and the things he says, tell us that he really cares about her. We want to learn more about him. The fact that we don’t see his face only adds to his mystery. Add to that his awesome voice (David Carradine’s) and you’ve got a character (and bad guy) entrance to dream of.

15. Lolita in Lolita

Played by: Sue Lyon
First lines: “Goodnight (kisses mother). Goodnight (kisses Humbert Humbert).”
Why memorable: The middle-aged college professor Humbert Humbert (James Mason) immediately rents the room of the house he is checking out when he sees 14-year-old nymphet Lolita in the garden. “What was the decisive factor?”, asks landlady and Lolita’s mom Charlotte Haze. “Was it the garden?”
“No, I guess it’s your cherry pie”. Yeah right Humbert, you horny old goat. It is understandable though. Actress Sue Lyon looks terrific and plays the seductive vamp Lolita completely and utterly convincing. Mason’s facial expressions in response to Lolita are hilarious.

14. Darth Vader in Star Wars: Episode IV – A New Hope

Played by: David Prowse (body) and James Earl Jones (voice)
First lines: “Where are those transmissions you intercepted? WHAT have you done with those PLANS?”
Why memorable: The ultimate sci-fi baddie makes his introduction right at the start of Episode IV. His evil nature and his power are apparent from the first frame; his black cape, his helmet, his breathing, et cetera. The way he chokes a rebel to death makes us fear him. Darth Vader is evil, incarcerated, or rather incyborgated. A really great introduction to a brilliant character.

13. Anton Chigurh in No Country for Old Men

Played by: Javier Bardem
First lines: “Step out of the car please, sir.”
Why memorable: In his first two scenes in No Country for Old Men, Anton Chigurh is like the Devil himself. Although his haircut is something awful, this man surely is frightening. Even the hardened sheriff played by Tommy Lee Jones thinks so. First, Chigurh uses his handcuffs to kill the cop who arrested him. He does so with a sardonic pleasure, almost as if he is possessed. Afterwards he immediately kills another man, a civilian this time, using an oxygen tank. This is beyond much doubt the most brutal introduction to a mad killer ever.

12. Bridget Gregory in The Last Seduction

Played by: Linda Fiorentino
First lines: “I can’t hear you people! You maggots sound like suburbanites. 50 bucks for a lousy coin set, you sell one at the time. I got a hundred bucks for the next sucker who makes a triple sale.”
Why memorable: The greatest of femme fatales is Bridget Gregory in The Last Seduction. Right from the get go her deadliness is obvious. Yet, she is still stunningly sexy and irresistible. In this scene, she is bullying men around in a sales office. Her aggression is off-putting, yet she could pull in any guy like a magnet. Bridget is a woman you just don’t say no to, no matter how obviously bad for your health she is.

11. Harmonica in Once Upon a Time in the West

Played by: Charles Bronson
First lines: “And Frank?”
Why memorable: Three men that look like bandits are waiting for a train. When it arrives nobody exits. Then, when they are about to leave they hear the music. Hello Harmonica. Our mysterious hero plays rather than talks. He seems to be looking for a man named Frank, who the bandits work for. It is not hard to guess his purpose with Frank when he kills the three men. Harmonica does not only play, he knows how to shoot too.

10. Harold Shand in The Long Good Friday

Played by: Bob Hoskins
First lines: “Good old George.”
Why memorable: Our favorite British gangster Harold Shand, is introduced when he arrives at the airport. He walks around in a cool white suit and with a very cool, tough guy expression. The musical score is awesome. This is a guy who is in control. He is the man! We definitely want to spend more time with Harold. A great character like Harold Shand deserves an introduction like this.

9. Indiana Jones in Raiders of the Lost Ark

Played by: Harrison Ford
First lines: “This is it… This is where Forrestal cashed in.”
Why memorable: The first thing we see are his whip and his hat, the two most important items Indy carries with him. He wouldn’t be Indiana Jones without them. We don’t see his face though. That comes later when one of his companions wants to shoot him in the back. He turns around and uses his whip to take away his revolver. You don’t surprise Indiana Jones like that! From here on we know; this is the greatest adventurer in the world and we will gladly follow him to the darkest places.

8. Jessica Rabbit in Who Framed Roger Rabbit

Played by: Betsy Brantley (performance model) and Kathleen Turner (voice)
First lines: “You had plenty money nineteen twenty-two. You let other woman make a fool of you.”
Why memorable: When you hear the name Jessica Rabbit, wife of wacky toon character Roger Rabbit, you just assume you are dealing with a rabbit. Wrong! She is the most beautiful woman ever animated. Gorgeous, voluptuous shapes and a face to dream off; Jessica oozes sex. Private detective Eddie Valiant is stunned when he sees her perform in a nightclub and with him the audience.

7. Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean

Played by: Johnny Depp
First lines: “What do you say to three Shillings and we forget the name?”
Why memorable: The pirate of all pirates is introduced brilliantly. Jack Sparrow is seen standing proudly on a mast in a beautiful tilting shot, supported by epic-sounding music. But, as it turns out; the ship is not as impressive as it initially appears. It is a small sized sloop and it is sinking. The best part is that Jack exactly makes it to the shore; the second he puts foot on land, his ‘ship’ is gone. That immediately makes clear the dilemma of his character; he is a pirate without a ship. And he walks kind of funny, but hey; it is Johnny Depp after all.

6. Jesus Quintana in The Big Lebowski

Played by: John Turturro
First lines: “Are you ready to be fucked, man?”
Why memorable: Talking about unforgettable… Everybody who has ever seen The Big Lebowski remembers this scene: the purple outfit, the one polished nail, the bowling ball licking, the perfect strike and his Latin dance to celebrate. Jesus Quintana is forever branded in the collective cinematic consciousness thanks to this moment. This is truly legendary stuff.

5. Willy Wonka in Willy Wonka & the Chocolate Factory

Played by: Gene Wilder
First lines: “Welcome my friends”
Why memorable: Which kid wouldn’t want to meet a master chocolate maker? Before his entrance in the movie Willy Wonka & the Chocolate Factory, he is already presented as legendary; he was born to be candyman. Then we meet him 40 minutes into the movie and we think; so this is the guy? Hehehe. Gene Wilder puts one quite the show. He first fools the crowd by acting as a cripple and then he charmingly invites the lucky golden ticket winners into his factory, including poor kid Charlie Bucket and his granddad. Heart-warming and lovely.

4. Norma Desmond in Sunset Blvd.

Played by: Gloria Swanson
First lines: “Have him come up, Max.”
Why memorable: A screenwriter, Joe Gillis, has a blow-up and walks up to a fancy Hollywood house to get a spare. Then he meets her; Norma Desmond, a famous actress from the Hollywood silent pictures era. Her motto: “I am big. It’s the pictures that got small.” Her madness is apparent from the beginning as she takes Gillis for the funeral director there to bury her deceased chimp. Then they start talking about movies and we learn her narcissistic personality, forever ruined by her career. She is both sad and dreadful, a wonderful character, and introduced very poignantly.

3. Jill in Once Upon a Time in the West

Played by: Claudia Cardinale
First lines: “Sweetwater. Brett McBain’s farm.”
Why memorable: You don’t need words for a great introduction, director Sergio Leone shows us. In this beautiful scene we witness how a strong, independent woman arrives in the Wild West and things are about to change. The music by Ennio Morricone is breathtaking and so are the images of Jill walking through the town looking for her escort. We don’t need an explanation; just seeing her on that train station tells us all we need to know.

2. Hannibal Lecter in The Silence of the Lambs

Played by: Anthony Hopkins
First lines: “Good morning. You’re one of Jack Crawford’s aren’t you?”
Why memorable: Hannibal is introduced as the character was originally envisioned; deeply scary and fascinating. It is the anticipation that is created before meeting him that makes his introduction work like hell. FBI agent Starling is nervous about the meeting and so are we. FBI-boss Crawford tells Starling; don’t tell him anything personal, you don’t want Lecter inside your head. Prison director Chilton calls him a monster. Then, when Starling finally arrives at his cell, he is already standing there; this is enough to give you the chills. In the conversation that follows we learn that he is charming, extremely intelligent and psychopathic, but in a very complex way. This whole scene is unforgettable.

1. Frank in Once Upon a Time in the West

Played by: Henry Fonda
First lines: “Now that you’ve called me by name.”
Why memorable: Henry Fonda originally turned down the role of Frank. Director Sergio Leone flew to the United States and met with Fonda, who asked why he was wanted for the film. Leone replied: “Picture this: the camera shows a gunman from the waist down pulling his gun and shooting a running child. The camera pans up to the gunman’s face and…it’s Henry Fonda!” (source: IMDb). Until then, with one exception, Fonda had only been cast in ‘good guy’ roles. Leone wanted the audience to be shocked. And it works like hell. Combined with his own theme music (all main characters in OUATITW have musical leitmotifs that relate to them), it is the most powerful character introduction ever. Those deep blue eyes, that sardonic smile… this is what evil looks like.

Originally published on FilmDungeon

Top 10 films over de financiële wereld

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Hebzucht, succes, neergang… Dit zijn de 10 finance films die je gezien moet hebben.

Door Jeppe Kleijngeld

10. Too Big to Fail (2011)

In deze geslaagde productie van HBO volgen we de hoofdrolspelers van de bankencrisis van 2008 op de meest cruciale momenten die de wereldeconomie heeft gekend in de afgelopen decennia. We weten hoe het afloopt, maar toch is het begin van de Grote Recessie in de VS een fascinerend schouwspel. Hank Paulson, voormalig CEO van Goldman Sachs en in 2008 staatssecretaris van Financiën, wordt geconfronteerd met een hele batterij falende banken en verzekeraars, waaronder Lehman Brothers en AIG. Nadat hij Lehman Brothers failliet heeft laten gaan, zal het niet lang meer duren voordat kredietverlening wereldwijd tot stilstand komt en de wereldeconomie volledig in elkaar stort. In een race tegen de klok moet Paulson samen met de overheid en Wall Street tot een oplossing komen voordat het ergste financiële armageddon aller tijden werkelijkheid wordt.

9. Boiler Room (2000)

Realistisch beeld van een stel opgefokte beurshandelaren voor wie maar een ding telt: keiharde dollars. Seth, een ambitieuze, slimme en ondernemende jongeman krijgt een baan als trainee bij J.T. Marlin, een kleine firma in aandelenhandel die buiten Wall Street opereert. De recruiter vertelt hem en de andere trainees al bij binnenkomst: ‘als je hier komt werken ben je binnen drie jaar miljonair.’ Zijn nieuwe collega’s wonen in belachelijke huizen en rijden in Ferrari’s rond alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Seth leert hoe de agressieve verkoop in zijn werk gaat, maar komt er al snel achter dat de handel van het kantoor geen zuivere koffie is en dat de FBI een zaak aan het opbouwen is tegen J.T. Marlin. Kan Seth – die inmiddels zelf ook klanten met waardeloze aandelen geruïneerd heeft – nog iets doen om zijn eer en toekomst te redden? Boeiende en spannende film die ook de kant van de slachtoffers laat zien van de oneindig hebzuchtige cultuur van de financiële sector.

8. The Big Short (2015)

De huizenmarkt bubbel in de VS is de grootste Ponzifraude aller tijden en het knappen van deze bubbel veroorzaakte de grootste financiële crisis ooit. Bij een financiële gebeurtenis van dit formaat zou je verwachten dat er door slimme beleggers op gespeculeerd zou zijn. En dat is inderdaad gebeurd, maar slechts door een handvol investeerders. De huizenmarktgekte had rond 2007 zulke extreme vormen aangenomen dat alleen een stel mafkezen kon inzien dat de bubbel zou gaan barsten. ‘The Big Short’ volgt deze vreemde vogels. Het begint bij de super autistische Dr. Michael Burry (Christian Bale) die als eerste in de gaten heeft wat er staat te gebeuren. Drie andere investeringsteams en een eenling volgen zijn vermoedens op met eigen onderzoeken en doen de meest schokkende ontdekkingen. Een stripper met zes hypotheken? Deze bubbel ZAL gaan barsten. Met een cast vol sterren (Ryan Gosling, Steve Carell, Brad Pitt) en een intelligent, vermakelijk en goed te volgen scenario, is ‘The Big Short’ de eerste film die de crisis echt voor een groot publiek toegankelijk maakt.

7. Barbarians at the Gate (1993)

De enige film die echt gaat over M&A (Mergers & Acquisitions) is een komedie over de corporate greed die in de jaren 80′ bizarre vormen aannam. Amerikaanse bedrijven staken zich voor een triljoen dollar in de schulden en de aandeelhouders werden stinkend rijk. De film – gebaseerd op het non-fictie boek van journalisten Bryan Burrough en John Helyar – vertelt de geschiedenis van RJR Nabisco, verkoper van sigaretten en voedsel (o.a. Orio koekjes). De CEO van het bedrijf F. Ross Johnson wil de aandeelhouders uitkopen middels een leveraged buy-out (schuld tegenover de assets van het bedrijf), een deal van 20 miljard dollar. Maar Johnson passeert daarbij Henry Kravis, de koning van de bedrijfsovernames en uitvinder van de leveraged buy-out. Kravis laat het er niet bij zitten en er ontstaat een agressieve en legendarische biedingstrijd. Hier worden de aandeelhouders rijker en rijker van, maar voor de 140.000 medewerkers ziet de toekomst er steeds somberder uit. ‘Barbarians at the Gates’ slaagt er goed in om aan te tonen welke spelletjes er soms gespeeld worden aan de bedrijfstop, ‘barbaarse’ praktijken die mijlenver afstaan van de gewone man en vrouw. Ook is het een mooi tijdsbeeld van het decennium van de hebzucht. RJR Nabisco is nog steeds exemplarisch voor de over the top private equity overnames van de jaren 80’.

6. Enron: The Smartest Guys in the Room (2005)

De gebeurtenissen in deze film hebben echt plaatsgevonden. Dat is moeilijk te geloven gezien de waanzinnige omvang van de bedrijfsfraude die de documentaire ‘Enron’ ons laat zien. Op zijn top was Enron de zevende grootste corporate van Amerika met een waardering van 70 miljard dollar. Investeerders liepen weg met het typische ‘new economy’ bedrijf, dat traditionele energiedienstverlening transformeerde in financiële instrumenten. Ze vonden pijplijnen maar ouderwets en zagen meer in een gedereguleerde optie- en aandelen markt voor gaslevering. Ondertussen flesten de bestuurders de boel met ‘mark to market accounting’ (winsten boeken terwijl er geen cent binnenkwam), schulden verstoppen in een web van dochterondernemingen buiten het zicht van beleggers om en een kunstmatig energietekort creëren en daar van profiteren. En de banken en accountants? Die profiteerden allemaal mee (accountantskantoor Arthur Andersen – dat failliet ging ten gevolgen van het Enron-schandaal – kreeg één miljoen dollar per week betaald om de bizar ondoorzichtige boekhouding goed te keuren). Het faillissement van Enron is dit jaar 20 jaar geleden, en is en blijft hét schoolvoorbeeld van hoe het in een bedrijf faliekant verkeerd kan gaan.

5. Inside Job (2010)

Door de wereldwijde financiële crisis die in 2008 in alle hevigheid losbarstte zijn miljoenen mensen hun spaargeld kwijtgeraakt, hebben mensen wereldwijd hun baan verloren en zijn talloze mensen – vooral in de Verenigde Staten – hun huis uitgezet en gedwongen in tenten te leven. Hoe is het zover gekomen? Deze vraag wordt beantwoord in de onthullende documentaire ‘Inside Job’. Consolidatie van de financiële sector (too big to fail). Ongereguleerde financiële producten, zoals derivaten. Accountantsfirma’s, rating agencies en toezichthouders die profiteren, maar niet ingrijpen… Alle oorzaken van de crisis komen voorbij en de maatregelen die NIET genomen zijn als respons op het falen. Het doel van regisseur Charles Ferguson met ‘Inside Job’ is simpel; de oorzaken en gevolgen van de crisis haarfijn uitleggen. Ferguson slaagt zeer goed in zijn doel, want de excessen die hij toont zijn zo wanstaltig dat ze je als kijker onmogelijk onverschillig kunnen laten. Daarmee is ‘Inside Job’ geweldig voor inzichtvorming, maar wel een film die je machteloos doet voelen.

4. Wall Street (1987)

De film ‘Wall Street’ van Oliver Stone is zinder twijfel dé finance film. De in brons gegoten citaten, zoals ‘greed’ — for lack of a better word — is good’, zijn misschien wel net zo bekend als ‘I’ll make him an offer he can’t refuse’ uit ‘The Godfather’. Toch staat de film niet bovenaan de lijst. Ooit – in de jaren 80′ – zou hij dat wel gestaan hebben, maar er zijn betere films verschenen sindsdien. Artistiek gezien is ‘Wall Street’ als film niet eens zo heel goed. Maar het Oscar-winnende optreden van Michael Douglas is zo legendarisch dat het de film ver overstijgt. Zijn Gordon Gekko is de vleesgeworden vertegenwoordiger van de hebzuchtcultuur van de financiële wereld uit de jaren 80′. Het tijdperk van de corporate raiders die bedrijven stuk maken gewoon omdat ze dat kunnen, en miljoenen verdienen over de rug van de duizenden arbeiders die door het financiële geweld het veld moeten ruimen. En laten we Charlie Sheen niet vergeten die – destijds pas 22 jaar – een glansrol neerzet naast Douglas. Zijn Bud Fox is het jonge, snel lerende broekie die, aangetrokken door de financiële genialiteit van Gekko, al snel al zijn familiewaarden verloochend voor het grote geld, de vrouwen en de cocaïne. Bijna 30 jaar na de release is ‘Wall Street’ nog altijd de klassieker waaraan iedereen als eerste aan zal denken als het gaat om financiële films. En daarmee is de vierde plek meer dan verdiend.

3. Glengarry Glenn Ross (1992)

‘Put that coffeepot down! Coffee is for closers only. You think I’m fucking with you? I’m not fucking with you.’ In de keiharde wereld van onroerend goed – waar je bronzen ballen voor nodig hebt – gaat het maar om één ding: ABC – Always Be Closing. Voor de vier verkopers op een vastgoedkantoor loopt de spanning hoog op wanneer de bazen een Jack Welch-achtige maatregel invoeren: de topverkoper krijgt een Cadillac en de verliezer krijgt de zak. Volgens de verkopers hangen hun kansen echter samen met de kwaliteit van de leads die ze krijgen, en die is al een tijd beroerd (‘The leads are weak? You are weak!’). Er zijn wel goede leads – de Glengarry leads – maar die willen de bazen niet geven. Die zijn alleen voor echte closers. ‘Glengarry Glenn Ross’ is een zeer scherp geschreven en geacteerd verbaal spektakel. Met een topcast: Al Pacino, Ed Harris, Jack Lemmon, Kevin Spacey en Alec Baldwin, die laatste in een film-stelende openingsscene.

2. The Wolf of Wall Street (2013)

Het levensverhaal van self-made miljonair Jordan Belfort, wiens passie voor geld niet onderdeed voor zijn lust naar drank, drugs en vrouwen. Meesterregisseur Marin Scorsese heeft de biografie van Belfort op dezelfde wijze verfilmd als hij dat eerder deed voor gangsters (in ‘GoodFellas’, ‘Casino’ en ‘The Departed’): met razendsnelle montage, voice-over en de glamoureuze levensstijl van de hoofdpersonen centraal. Als economie de studie is van hoe mensen kunnen krijgen wat ze willen, is ‘The Wolf of Wall Street’ de studie van mensen die ALLES willen hebben en grotendeels ook krijgen, totdat uiteindelijk de FBI een einde aan het feestje maakt. Deze film zal niet ieders smaak zijn vanwege de belangrijke rol die de excessen en het wangedrag spelen, zoals cocaïnegebruik, prostitueemisbruik en dwergwerpen, maar als je er in kunt komen is het ongetwijfeld wel de grappigste film over de financiële wereld ooit gemaakt. Met Oscarwaardige rollen voor Leonardo DiCaprio en Jonah Hill.

1. Margin Call (2011)

‘Margin Call’ toont ons de wereld van Wall Street voor de crisis van 2008, en zoals hij verbijsterend genoeg nog steeds is. De corporate schurken van tegenwoordig handelen in bizar complexe gedereguleerde financiële producten die de CEO’s van zakenbanken zelf niet eens volledig begrijpen. De film begint aan de vooravond van de grootste crisis ooit. Een risk werknemer ontdekt min of meer toevallig dat de financiële rommel (gebundelde waardepapieren) die ze op de balans hebben staan heel snel zijn astronomische waarde zal verliezen. Deze waardedaling zal het einde betekenen voor de investeringsbank. De Raad van Bestuur komt bij elkaar met aan het hoofd de meedogenloze CEO John Tuld (Jeremy Irons). Hij geeft aan dat dit de grote klap wordt voor Wall Street die hij al tijden ziet aankomen. Omdat hij toch wil blijven voortbestaan met zijn bank, geeft hij hoofd Sales Sam Rogers (Kevin Spacey) de opdracht een bliksemverkoop te organiseren. Hiermee hoopt hij alle rommel van zijn balans te krijgen voordat de concurrentie door heeft wat er aan de hand is…

‘Margin Call’ fascineert met een beeld van de financiële sector dat volledig accuraat voelt. De cultuur van deze bank, die prima model kan staan voor één van de bekende vijf (Merrill Lynch, Morgan Stanley, Bear Stearns, Goldman Sachs en Lehman Brothers) is giftig, maar voldoet wel steeds aan de spelregels van het kapitalisme. Dat maakt ook dat de grote slechterik van het verhaal eigenlijk niks verweten kan worden. Hij doet waar hij voor is ingehuurd door de aandeelhouders, breekt geen regels en verkoopt de giftige bezittingen aan handelaren als hemzelf. In een kapitalistische visie kun je het hem niet kwalijk nemen dat hij zijn informatievoordeel uitnut. Of dat hij een bonus opstrijkt van 86 miljoen dollar. Nee, het is niet ethisch, maar je kunt er niks aan doen als je het vrije markt principe ondersteunt. Verontrustende, maar geniale film.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op LinkedIn

My 10 Favorite Horror Movies Ever

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Checked and double checked. Darlings killed! This is it:

10. Bad Taste (1987)

Peter Jackson’s inventive low budget debut film is a delight in gory horror and awesome humor. It’s about aliens coming to New Zealand to set-up a supply chain in human flesh for their intergalactic fast food restaurants. What they didn’t count on was secret agent Derek (played by Jackson himself) and his team! Great to see that the visionary director behind The Lord of the Rings trilogy started his career with this hilarious B-movie.

Greatest Moment: The vomit scene: ‘ahhhh, l think the gruel is ready!!’

09. The Bride of Frankenstein (1935)

Back at the old days, they made great films too, you know. And the Universal Monster Movies are not to be ignored when you’re rating your all-time favorite horrors. The beautiful gothic scenery, spot-on art direction, excellent make-up effects, the universal themes, the humor (the monster smoking a cigar!)… The Bride of Frankenstein is the best in its genre and at least as impressive in the time it was made as its contemporary counterparts. Ehhh, which contemporary counterparts by the way?

Greatest moment: The monster and the hermit.

08. Army of Darkness (1992)

You want some more Evil Dead? Come get some! Ash is back with a chainsaw attached to his wrist and a boomstick on his back. This time around he’s kicking Evil’s ass in medieval times. Isn’t it groovy? Well, yes it is. Besides Raimi’s action-packed script and trademark camera tricks, fans can enjoy a brilliant turn from B-Movie star Bruce Campbell. With his masterful comic timing, loads of one-liners and his lady man skills, he makes Ash a truly lovable hero. Not to mention a horror icon. Hail to the King baby!

Greatest moment: The pit.

07. Scream (1996)

This postmodern take on the slasher genre is both an incredible homage and superb addition to the genre. The screenplay by Kevin Williamson is masterfully written and director Wes Craven finds exactly the right balance between suspense, teenage stupidity, humor and extreme violence. Followed by three decent sequels (and a tv-show), but this first one is the best by far.

Greatest Moment: The revelation who the killer is.

06. Predator (1987)

The first Predator is an unique movie that holds a very special place in my heart. The concept is fairly simple (mysterious alien hunts and kills soldiers and mercenaries in South American jungle), the execution is flawless. It features the greatest team of warriors ever assembled that faces off against the greatest alien ever created for cinema. It’s just awesome in every way.

Greatest moment: There are many great scenes featuring the predator, but Schwarzenegger’s team butchering an entire guerrilla army is so bad-ass that I have to pick that one.

5. Dead Ringers (1988)

Two bodies. Two minds. One Soul. Separation can be a terrifying thing.
No monsters or killers are needed to make a creepy film. The human psyche can be terrifying enough by itself. Jeremy Irons gives an Oscar worthy double performance as a pair of twins who become mentally intertwined together. Brilliant psychological horror by master of bodily transformation, David Cronenberg.

Greatest Moment: The superbly creepy credit sequence and the unsettling ending.

04. Psycho (1960)

Psycho is such an inspirational film that it spawned an entire genre of slasher / serial killer movies. With its groundbreaking narrative techniques and tension building it’s hard to deny the importance of Hitchcock’s masterpiece in cinema history. Janet Leigh is a joy to watch and so is Anthony Perkins in his lunatic performance.

Greatest moment: The shower scene off course, which is completely shocking to this day.

03. A Nightmare on Elm Street (1984)

The scariest horror movie of my childhood and frankly an almost traumatic experience. I recently saw it and even though the scare effect is weakened down somewhat, it is still a deeply chilling experience. Master of Horror Wes Craven takes all the terrible emotions the worst nightmares can cause and uses them to maximum effect.

Greatest moment: The protagonist Nancy has a number of terrifying dreams.

02. Evil Dead II (1987)

Groovy! Comedy and scares are effectively combined in this sequel to Raimi’s classic The Evil Dead*. Yes, it is a sequel, the beginning is just an altered summary of the first flick. Bruce Campbell makes Ash a true horror icon as he chops up his girlfriend and fight his own hand. Slapstick humor and rapid chainsaw action make this a true classic in the genre and Raimi’s best film. They don’t make ‘m like this anymore. Classic.

Greatest moment: In the cellar with sweet Henrietta. Complete madness.

01. Dawn of the Dead (1978)

This is it, my all-time favorite horror movie. What makes it so good? It is just a trip to become part of Romero’s apocalyptic zombie world for a couple of hours. When used properly as in Dawn of the Dead, zombies are really a marvelous invention. They can be sad, scary, or comical and at the same time serve as a metaphor for the consumerist society. The shopping mall as a zombie survivor stronghold works incredibly well. The movie features well written characters, appropriately disgusting special make-up effects by Tom Savini and great music. It is the most atmospheric horror film; very rich in ideas and horrific imagery. I love it.

Greatest moment: Going shopping off course!

*OMITTED:

The Evil Dead (1981)

In 1980 three friends went out to shoot a cheap horror movie that was destined to become a genre classic. The handsome one, Bruce Campbell, became the actor of the group. ‘He was the one that girls wanted to look at.’ Sam Raimi later became a top director in Hollywood (directing Spiderman). And finally, Rob Tapert became a successful producer. The Evil Dead is still a very effective horror flick to this day with many unforgettable moments, such as the tree rape scene and blood-soaked finale.

Greatest Moment: The gory climax in the cabin.

Margin Call – Fascinerende kijk op ijskoude cultuur van bankenwereld Wall Street

Posted on by Jeppe Kleijngeld

Oliver Stone’s ‘Wall Street‘ uit 1987 krijgt concurrentie als beste business film aller tijden met ‘Margin Call‘. Dat is nogal een bold statement, maar daarom niet minder waar. Een toelichting: ‘Wall Street’ is vooral fantastisch vanwege de rol van Michael Douglas als corporate raider (opkoper) Gordon Gekko. Gekko is zonder twijfel een legendarisch personage, maar zijn handelswijze is een beetje achterhaald. Handelen op de beurs met voorkennis is zo jaren 80′. De corporate schurken van tegenwoordig handelen in bizar complexe gedereguleerde financiële producten die de CEO’s van zakenbanken zelf niet eens volledig begrijpen. Dat is de strekking van ‘Margin Call’.

De film begint aan de vooravond van de grootste crisis ooit. Bij een grote zakenbank vindt een reorganisatie plaats en het grootste deel van de handelaren wordt naar huis gestuurd. Ook hoofd risicomanagement Eric Dale (Stanley Tucci) mag zijn biezen pakken, maar voor zijn vertrek overhandigd hij nog snel een USB-stick aan zijn werknemer Peter Sullivan (Zachary Quinto). Dan openbaart ‘Margin Call’ zich tot onvervalste rampenfilm. Sullivan ontdekt een risicomodel op de USB-stick dat aantoont dat de financiële rommel (gebundelde waardepapieren) die ze op de balans hebben staan heel snel zijn astronomische waarde zal verliezen. Deze waardedaling zal het einde betekenen voor de investeringsbank.

De Raad van Bestuur komt bij elkaar met aan het hoofd de meedogenloze CEO John Tuld (Jeremy Irons). Hij geeft aan dat dit de grote klap wordt voor Wall Street die hij al tijden ziet aankomen (‘de cijfers kloppen al jaren niet meer.’). Omdat hij toch wil blijven voortbestaan met zijn bank, geeft hij hoofd Sales Sam Rogers (Kevin Spacey) de opdracht een bliksemverkoop te organiseren. Hiermee hoopt hij alle rommel van zijn balans te krijgen voordat de concurrentie door heeft wat er aan de hand is…

Het gesprek gaat een beetje langs haar heen...

Het gesprek gaat een beetje langs haar heen…

Alles klopt aan ‘Margin Call’; de ijskoude sfeer van jongens in veel te dure maatpakken die met bijzonder weinig gevoel het Wall Street leven leven. Ze strijken belachelijke bonussen op voor de handel in lucht, smijten het geld ook weer over de balk met veel te dure patserige aankopen en hebben geen enkele binding met de gewone man op de straat (of met elkaar). De film is geschreven en geregisseerd door debutant J.C. Chandor. Zijn script (voor een Oscar genomineerd in 2012) was zo goed dat hij een topcast bij elkaar wist te krijgen die het wilde doen voor veel minder dan hun gebruikelijke gage. De prestaties van de hele cast zijn niet minder dan briljant. Ook de regisseur Chandor maakt indruk. De sfeer is ijzig en het camerawerk registreert subtiel de bankenwereld met al zijn onplezierige onderlagen.

‘Margin Call’ fascineert met een beeld van de financiële sector dat volledig accuraat voelt. De cultuur van deze bank, die prima model kan staan voor één van de bekende vijf (Merrill Lynch, Morgan Stanley, Bear Stearns, Goldman Sachs en Lehman Brothers) is giftig, maar voldoet wel steeds aan de spelregels van het kapitalisme. Dat maakt ook dat de grote slechterik van het verhaal eigenlijk niks verweten kan worden. Hij doet waar hij voor is ingehuurd door de aandeelhouders, breekt geen regels en verkoopt de toxic bezittingen aan handelaren als hemzelf. In een kapitalistische visie kun je het hem niet kwalijk nemen dat hij zijn informatievoordeel uitnut. Of dat hij een bonus opstrijkt van 86 miljoen dollar. Nee, het is niet ethisch, maar je kunt er niks aan doen als je het kapitalisme steunt. Verontrustend.

Kortom, ‘Margin Call’ is een waanzinnige en intelligente tijdbom thriller met een zeer intrigerende plot, geweldige dialogen en een cast om van te watertanden. Kijken!