Succesvolle mensen: 2 prototypen

Mijn dagelijks werk bestaat uit onderzoeken wat mensen succesvol maakt en die kennis beschikbaar stellen voor anderen. In het specifiek doe ik dat voor financiële professionals, maar mijn belangstelling gaat veel breder dan dat. Ik wil niet alleen onderzoeken hoe mensen in het bedrijfsleven succesvol kunnen zijn, maar in hun hele leven.

In deze blog beschrijf ik twee succesvolle mensen met een hele andere persoonlijkheid, en wat we van hen kunnen leren.

Persona 1 – Het mensenmens
Ik heb laatst een actrice ontmoet, en was vrijwel direct zeer gecharmeerd van haar. Haar professionele succes zou ik beoordelen met een 8 op een schaal van 10. In het wereldje van theater, film, televisie en musicals is dat heel indrukwekkend. Hierin slaagt maar een heel klein percentage.

Zonder dat ik haar aan het werk heb gezien, begrijp ik meteen waarom zij succesvol is. Los van haar ongetwijfeld grote talent voor acteren, wist zij me met haar persoonlijkheid direct in te pakken. Ze was enorm vriendelijk en open. Gewoon een heel prettig mens om in je buurt te hebben.

Wat me vooral opviel was haar grote interesse in anderen. Ze stelde veel vragen en liet niet los. Ze nodigde uit om te vertellen en haar interesse voelde 100 procent authentiek. In een wereld waar de concurrentie voor het bemachtigen van rollen gigantisch kan ik me goed voorstellen waarom zij gekozen wordt. Nogmaals, ongetwijfeld is ze erg goed en professioneel in haar werk, maar ze heeft daarnaast de gunfactor. Zo’n prettige persoonlijkheid gun je de hele wereld. Je wil haar bovendien graag om je heen hebben.

Succesvolle mensen

Persona 2 – De doelgerichte leider
Ik ken een manager die excellentie nastreeft in alles wat hij doet. Hij is niet snel tevreden, vraagt veel van zijn mensen en is nogal ongeduldig. In de financiële wereld is hij zeer succesvol. Hij heeft een scherp instinct voor zakelijke kansen en speelt hier slim op in. Ook is het een doorzetter; hij blijft zijn klanten vragen hoe het beter kan en gaat net zolang door totdat hij zijn doel bereikt heeft.

In de crisis heeft hij zich vijf jaar lang koest gehouden, een teken dat hij weet wanneer hij even niks moet doen. Maar nu er weer groei te bespeuren is, is hij weer tevoorschijn gekomen en aan het knallen als nooit tevoren.

Hij is dan wel zeer succesvol in het ondernemen, sociaal ontbreekt er wel een stukje bij deze topmanager. Hij stoot vaak mensen voor de borst, omdat zijn empatisch vermogen niet werkt zoals bij andere mensen. Zonder dat hij het zo bedoelt, kan hij enorm lomp uit de hoek komen, en met zijn veeleisendheid heeft al de nodige werknemer weg gekregen. Hij is een typische rode persoonlijkheid met alle voor- en nadelen die daar bijhoren.

Lessen
Van beide persoonlijkheden kun je enorm veel leren. Met de authenticiteit en warmte van het mensenmens kun je elke deur open krijgen die je maar wilt. En met de enorm hoge standaard en het doorzettingsvermogen van persona 2 kun je je concurrentie ver achter je laten. Maar persona 2 loopt het risico zichzelf over de kop te werken, en heeft meer moeite bevrediging te halen uit zijn succes.

Daarom zou ik wanneer je maar aan één persoon een voorbeeld kunt nemen voor het mensenmens gaan. De reden hiervoor is simpel; het draait in het leven om meer dan zakelijk succes; het draait om geluk. En wanneer je met mensen kunt omgaan, en geluk voor hen weet te creëren, komt dat geluk ook weer bij jezelf terug.

Maar is zoiets te trainen? Absoluut. Begin met het lezen van Dale Carnegie’s ‘ How to make Friends and Influence People’ (of lees zijn belangrijkste lessen voor leiders in dit artikel dat ik vorig jaar schreef). Het verreist het doorzettingsvermogen en hard werk, maar is voor iedereen haalbaar. Zelfs persona 2 met zijn gebrek aan empatisch vermogen zou hier zijn voordeel mee kunnen doen.

Wat maakt banken succesvol? Niet winstgevendheid

Bank

Afgelopen week ontving ik een persbericht van een bekende consultancypartij die stelt dat de winstgevendheid van Europese banken te laag blijft. ‘De resultaten van de Europese banken verbeteren, maar de winstgevendheid blijft te laag. Om die de komende jaren te verdubbelen, moet worden ingezet op kostenbesparingen, innovatie en groei in de emerging markets’, aldus de studie van het betreffende bureau.

Ik heb het bericht niet geplaats voor een aantal redenen. De belangrijkste is dat winstgevendheid van banken vooral belangrijk is voor de aandeelhouders, maar niet voor de andere stakeholders van de bank. Mijn vermoeden wordt bevestigd verderop in het bericht: ‘Doel is dat zij veranderen in solide spelers met stabiele winsten, een voorspelbaar risicoprofiel en een royaal dividendbeleid.’

Dit is de gedachte van voor de crisis. Natuurlijk moet een bank – net als een bedrijf of een overheidsinstelling – financieel gezond zijn. Een zekere winstgevendheid is ook nodig om de continuïteit te waarborgen. Maar ik betwijfel dat dit het aspect is waar banken zich op moeten focussen om het vertrouwen dat ze zo grandioos verkwanseld hebben enigszins terug te winnen. Vergeet niet, we zitten in al sinds 2008 in de financiële malaise vanwege de financiële sector. Hun inhalige gespeculeer met onbegrijpelijke producten heeft geleid tot massaverliezen, en de crisis die volgde is op de reële economie overgeslagen.

In een debat hierover dat ik van de week volgde zei Jeroen Smit (auteur de Prooi) iets heel interessants. Namelijk dat banken geen normale ondernemingen zijn. Ze hebben ook een nutsfunctie, namelijk zorgen dat de kredietverlening aan ondernemers en particulieren op pijl blijft. En zo is het maar net! Die kredietverlening staat er dramatisch voor momenteel. Dat lijkt me dus eerder iets waar banken nu een prioriteit van moeten maken. Net als het verder verhogen van hun buffers. Drie of vier procent is veel te weinig.

Maar ik snap de schrijvers van het bericht wel. Hun klanten – CEO’s van banken – hebben te maken met ontevreden aandeelhouders die klagen omdat de tenten waarin zij geïnvesteerd hebben niet renderen. Het consultancybureau probeert nu middels wat pr aan te tonen dat zij wel even binnen kunnen komen op de winstgevendheid omhoog te krijgen. Maar ik ben tegenwoordig ook aandeelhouder van een aantal Nederlandse banken, en met mij alle inwoners van Nederland. En ik zeg: breng eerst maar is de zaken op orde waar voor je in het leven bent geroepen en dan zien we wel weer verder.

Icon 19 - Arrows

Too Big To Save – Hoe een ABN AMRO LinkedIn campagne de dood van het traditionele instituut illustreert

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. De financiële sector heeft dat de laatste jaren volop ervaren. Elke keer als het vertrouwen weer een heel klein stukje dichterbij was, kwam er weer een schandaal naar buiten, en donderde het weer in elkaar.

Hoe slecht het nu gesteld is met het vertrouwen in banken illustreert een recente campagne op LinkedIn van ABN AMRO. Het betreft de oproep een visiestuk te downloaden van de sector zakelijke dienstverlening op hun website.

Dit is de advertentie:
ABN AMRO 1

Wat een hoop LinkedIn-bezoekers in het verkeerde keelgat schiet is het woord ‘klantbehoeften’. Dit roept een stortvloed aan negatieve reacties op:

ABN AMRO 2

Tja, na al het gekloot zijn mensen banken spuugzat. Geef ze eens ongelijk. Toch zijn de problemen alleen op te lossen met empathie voor de vijand (de banken dus). Zonder totaalbeeld van de situatie zal deze niet veranderen.

Wat valt er te leren van deze campagne als pr-catastrofe? Het grappige is dat ik de bankier ken die aan het hoofd staat van deze tak van ABN AMRO, en dat dit een populaire en kundige social media gebruiker is. Wanneer hij aangeeft een onderzoek gedaan te hebben trekt hij daar volle zalen mee. Wat een verschil met deze gesponsorde link

Mensen vertrouwen deze bankier omdat hij open en eerlijk communiceert over het falen van de bank. Hij heeft zelfspot en pretendeert niet alle wijsheid in pacht te hebben. Hij zoekt samen met zijn klanten naar antwoorden, en dat levert waardevolle content op die hij deelt via social media.

Dit is geen tijd meer voor grote organisaties. Instituten hebben volop gefaald in de vorige eeuw, en blijken niet langer geschikt voor dit tijdperk van wendbaarheid, transparantie en personalisatie. De instituten die de crisis (tot nu toe) overleefd hebben, doen er goed aan de talenten die ze hebben optimaal in te zetten. Zeker diegenen die ‘het snappen’ en weten hoe je moet communiceren via social media. Ze zullen ze nodig hebben willen ze nog even mee gaan.

Tot slot, het is begrijpelijk dat een platform als LinkedIn dit aanbied, maar voor organisaties die niet op handen en voeten gedragen worden door het publiek (sowieso geen banken dus) gaat dit nooit werken. Ik sluit me daarom van harte aan bij deze gebruiker…

ABN AMRO 3

 

Neergang van het Westen (2)

Lees hier deel 1 van Neergang van het Westen

Door Jeppe Kleijngeld

Civilization: Is the West History?
Neergang van het Westen
Documentaire, 2011
Regie: Adrian Pennick
Script/presentator: Niall Ferguson
Lengte: 283 minuten

Waarom heeft het Westen de wereld gedomineerd de afgelopen 500 jaar? Waarom is het Westen zo succesvol geweest in de export van haar cultuur, politiek en religie? En ook niet onbelangrijk, is het einde van de dominantie van de Westerse wereld nabij? Deze vragen staan centraal in Niall Ferguson’s Civilization: Is the West History? Er worden zes factoren besproken die het verschil hebben gemaakt. In deel 1 bespraken we de eerste drie. Hieronder volgen deel 4, 5 en 6 en de conclusie: is de dominantie van het Westen ten einde?

Deel 4 – Medicijnen

Deze aflevering draait om de uitvinding die de potentie heeft om de levensverwachting van mensen te verdubbelen: moderne medicijnen. Wat weinig mensen weten is dat de ontwikkeling van nieuwe medicijnen een grote vlucht heeft genomen met de kolonisatie van het Donkere Continent: Afrika. Immers, nieuwe landen koloniseren betekende nieuwe ziekten overwinnen. Het bestrijden van ziekten was noodzakelijk wilde Europa Afrika koloniseren, want in de 18de eeuw kwam nog 50 procent van de kolonisten om het leven.

Afrika werd een levend laboratorium voor de ontwikkeling van medicijnen. De verspreiding hiervan over het continent is misschien wel de enige positieve bijdrage van de wrede, uitbuitende Westerse kolonisten. Helaas was deze nieuwe fase in de medische wetenschap, ook het begin van de raciale genetica; het idee dat het ene ras superieur is boven het andere. Waar dit toe geleid heeft is bekend: genocide. Zowel in Afrika zelf als later in de Tweede Wereldoorlog. Na afloop van de Tweede Wereldoorlog leek Westerse beschaving – zoals Gandhi ooit zei – een contradictie in termen.

Deel 5 – Consumisme

Na een eeuw van oorlog en slachtingen in Europa – eindigend in 1945 – werd het tijd om geweren in te ruilen voor boodschappentassen. De eeuw van het consumisme is aangebroken. De consumptiemaatschappij heeft de zelfdestructie van het Westen weten te voorkomen, even los van de milieuschade die het met zich mee heeft gebracht. Westerse kleding heeft zich over de wereld verspreidt, maar wat is het aan Westerse kleding dat andere culturen zo aanspreekt? Ferguson stelt dat kleding – en populaire cultuur zoals muziek en films – symbool staan voor vrijheid en democratie.

In het begin van de 20ste eeuw was Groot Brittannië de plek waar de wereld naar keek voor mode, maar de Verenigde Staten zou dit snel overnemen. De jeans, feitelijk een overall voor cowboys, werd het populairste kledingstuk ter wereld. Waarom? Film en advertenties. Voor een klein bedrag kon je er net zo uitzien als filmheld James Dean in de bioscoophit Giant. Wie wilde dat nou niet? Iedereen, zelfs de hardwerkende proletariërs uit de communistische Sovjet Unie. Maar het werd beschouwd als misdaad om naar artikelen te verlangen gemaakt van denim (spijkerstof). Maar jongeren die jeans en Rock & Roll wilden bleken in staat een revolutie te ontketenen. De autoriteiten waren bang voor de consumptiemaatschappij omdat deze een grote bedreiging vormde voor het communistische systeem van de Sovjets. Een terechte angst, zo zou blijken. De jeans werd het ultieme wapen van de Koude Oorlog.

Neergang van het Westen (2)

Nadat de inwoners van Duitsland en Rusland bekeerd waren tot de Westerse stijl van kleden, was de tijd aangebroken om ook Azië over te nemen. In China droeg het volk allemaal dezelfde pyjama, een product van het gecentraliseerde communistische beleid. Twee decennia later maken Chinezen masaal Westerse kleding die ze vervolgens zelf aanschaffen. Wat het Westen nog levert zijn de merknamen. Mao-pyjama’s tref je niet meer aan in het hedendaagse China. Het kost blijkbaar slechts een paar decennia om de wijze waarop een volk zich kleed volledig om te vormen.

Deel 6 – Werk

Het protestantse werkethiek was cruciaal voor het Westen om de voorsprong te behalen, beargumenteert Ferguson in dit laatste deel van de serie. De Duitse econoom en geschiedkundige Max Weber ontdekte in een rondtocht in de Verenigde Staten in de 18de eeuw dat er een verband leek te zijn tussen de economische groei van een regio en de hoeveelheid kerken. Voor het Protestantse geloof was hard werken een soort uiting van de toegewijde gelovige. Het was voor de protestanten niet werken om te leven, maar leven om te werken. Dit zogenoemde werkethiek was de sleutel naar de geest van het kapitalisme.

De vraag is wat er gebeurt als het Westen die factor verliest terwijl andere beschavingen hem juist gevonden hebben? Als mensen in het Westen hun religie verliezen, verliezen ze dan ook het werkethiek dat daarmee verbonden is? Niet dat dit in Amerika gebeurt: Jezus is daar groter dan 50 jaar geleden. In Europa neemt de macht van het christendom echter in rap tempo af. Slechts twee procent van de Britse bevolking bezoekt nog de kerk op een normale zondagochtend. Vanwaar dat verschil tussen Amerika en Europa? Ferguson wijdt dit aan het feit dat kerken in Europa als staatsmonopolie bestuurd zijn. In Amerika hebben kerken altijd met elkaar geconcurreerd voor zieltjes. De kracht van concurrentie blijkt ook in geloofsverspreiding een machtig wapen te zijn.

De grote ommekeer

Nu we het verleden kennen, kunnen we een blik werpen op de toekomst. Blijft het Westen domineren, of maakt het Oosten een terugkeer? Volgens Ferguson zijn de zes onderscheidende factoren niet langer onderscheidend, maar universeel geworden. Kijkend naar concurrentie maakt China momenteel een enorme comeback. Kapitalisme viert hoogtij en het land is hard bezig de Verenigde Staten in te halen als economische supermacht. Op het gebied van wetenschap is de Islamitische wereld een inhaalslag aan het maken. In veel Islamitische landen is religie gescheiden van de staat, en is het jonge Islamieten toegestaan zich te bekwamen in wetenschap. Op het vlak van eigenaarschap maakt het Zuiden een inhaalslag. Brazilië is een belangrijke opkomende markt en het gehalte Latino’s in Noord Amerika neemt gestaag toe.

Met de introductie van de jeans was het Westen in staat de Sovjet Unie en China te verlossen van hun pyjama’s, maar een groeiende Islamitische populatie weigert zich te onderwerpen aan de Westerse stijl van kleden. Daarmee kun je zeggen dat ze ook de waarden van het Westen waar deze kleding symbool voor staan, verwerpen. De laatste factor, het Protestantse werkethiek, zou wel eens de belangrijkste kunnen blijken. In Europa loopt de afname van het aantal christenen gelijk aan de afname van het aantal werkuren. Het aantal werkuren in China, waar het christendom momenteel een historische groei doormaakt, overtreft dat van Europa en de Verenigde Staten met gemak. Ook sparen ze – in tegenstelling tot de schuldmakende Westerlingen – een vijfde van hun inkomen.

Is het Westen haar dominantie aan het kwijtraken? Het lijkt er wel op. De Chinese Communistische Partij zei onlangs dat er drie vereisten zijn voor duurzame economische groei; eigendomsrechten als fundering, de wet als beschermingsmechanisme, en moraliteit als ondersteuning. Dit waren de funderingen van Westerse beschaving. Ferguson zegt bewust ‘waren’. Niet alleen zijn de kerken leeg, maar het Westen is het vertrouwen kwijtgeraakt in de zes factoren die het Westen in de eerste plaats onderscheidde van de rest. Kapitalisme is besmeurd door de crisis en het walgelijke gedrag van bankiers. Wetenschap wordt maar door weinig jonge Westerlingen gestudeerd vandaag de dag. De rechten van huiseigenaren worden steeds vaker geschonden door overheden die om belastinggeld verlegen zitten. Kortom, het Westen is haar geloof kwijtgeraakt, iets waar de andere beschavingen geen last van lijken te hebben.

Toch eindigt Ferguson positief. Het Westen heeft nog altijd het voordeel kijkend naar de zes factoren, stelt hij. Het belangrijkste is dat Westerlingen vrijheid hebben. En vrijheid kan de creativiteit losmaken die nodig is de grote uitdagingen van deze tijd te doorstaan. Het verleden van het Westen is verre van vlekkeloos. En nog steeds is het verre van perfect met de frequente uitbuiting van minder ontwikkelde landen en de vaak banale consumptiemaatschappij waarin we leven. Maar toch is geloof in de Westerse cultuur gerechtvaardigd vanwege de mooie dingen die het de wereld gebracht heeft. Als we dat geloof terug weten te vinden, hoeft de neergang van het Westen geen realiteit te worden.

Ook interessant:

De opkomst van geld
Deel 1 – De opkomst van banken
Deel 2 – De opkomst van obligatiemarkten
Deel 3 – De opkomst van aandelenmarkten
Deel 4 – De opkomst van verzekeren
Deel 5 – De opkomst van de huizenmarkt
Deel 6 – Globalisering